Hoewel Jezus begraven was, en dit een gebruikelijke uitvaartmethode was in de bijbel, keurt de bijbel cremeren niet af. Er zijn geen regels over de manier waarop je je lichaam al dan niet laat bewaren na je overlijden.
Een crematie is goedkoper dan een begrafenis. Cremeren is beter voor het milieu. Er is geen graf dat onderhouden moet worden en dat op een later moment weer extra kosten met zich meebrengt.
In de Bijbel staat geen verbod op een Christelijk crematie.
De priester bewierookt de kist en het graf en spreekt een liturgische tekst. Hij maakt met een kruisbeeld een kruis boven de kist, waarna hij het 'Onze Vader' bidt. Tot slot strooit hij aarde over de kist met de woorden 'Gij bent van stof en tot stof zult gij wederkeren'.
Cremeren is het proces waarbij een overleden lichaam wordt verbrand. Het verbranden van het lichaam doet voor diegene geen pijn, je voelt er dan niks meer van want alleen je lijf is er nog.
Hier bestaan geen regels voor. Om een overledene wel of niet thuis op te baren is een vrije keuze. Ook om hem 's nachts alleen te laten. De meeste mensen laten een overledene niet alleen in huis en zorgen voor een wake; dat is een kwestie van gevoel.
Voor een lijk in een kist helemaal verteerd is (verdwenen is), moet u aan tientallen jaren denken. Soms kun je na honderden jaren nog skeletten of delen van skeletten op een oude begraafplaats vinden. Soms is na 20 of 30 jaar alles helemaal weg.
In de 40 dagen periode neemt de ziel afscheid van de aarde en verlaat uiteindelijk deze wereld, in sommige geloofstradities wordt dit ook wel de hemelvaart genoemd. Gedurende deze periode moeten de ontslapenen of overledenen gaan beseffen dat ze moeten doorstromen naar hun nieuwe bestaan en herenigd worden met God.
Christenen geloven in de Heilige Drie-eenheid: God de Vader, God de Zoon (Jezus Christus) en God de Heilige Geest.
Rituelen binnen de Christelijke kerk
Een uitvaart binnen de Christelijke kerk bestaat uit een kerkdienst waarin de overledene wordt herdacht en een moment bij het graf. Tijdens de kerkdienst zijn er vaak terugkerende rituelen, maar ook bij het graf voert de voorganger rituelen uit.
Wat is de Loop Cocoon? De Loop Cocoon is een levende doodskist gemaakt van mycelium. De Cocoon zorgt ervoor dat de waardevolle stoffen van ons lichaam op de meest natuurlijke manier aan de aarde worden teruggegeven. Hierdoor wordt vervuilde grond gezuiverd en kan nieuwe natuur opbloeien.
Over het algemeen zijn de kosten voor een crematie lager dan grafkosten. Bij een crematie liggen de kosten tussen de € 6.500 en € 9.000. Bij een begrafenis liggen de kosten tussen de € 8.500 en € 11.000. Dit komt doordat de begrafeniskosten voor een deel bestaan uit grafkosten, zoals grafrechten en onderhoud.
Kies je voor een crematie dan zal je ongeveer € 1.450,- moeten betalen. Dit komt omdat de kosten voor crematie een stuk lager liggen dan bij een traditionele uitvaart/begrafenis. Bij een traditionele begrafenis betaal je voor deze variant € 100,- meer.
Volgens de meeste mensen en religies gaat het zo: als je lichaam sterft, treedt je onstoffelijk ziel eruit, om op weg te gaan naar het hiernamaals of een volgend leven. Een aardig idee, dat het helaas zonder wetenschappelijk bewijs moet stellen – en niet omdat wetenschappers hebben nagelaten ernaar te zoeken…
Bij een crematie wordt de overledene verbrand in een crematieoven. Het lichaam vergaat door de extreme hitte – 1100 graden – tot as. Dierbaren mogen de as houden of (laten) uitstrooien.
Uit een rapport van TNO blijkt dat een begrafenis goed is voor een totale uitstoot van 95 kilo CO2. Cremeren is nog belastender voor het milieu: met een crematie stoot je maar liefst 208 kilo CO2 uit. Ter vergelijking: dat is evenveel uitstoot als een enkele vlucht van Schiphol naar Madrid.
“Als je alleen maar bezig bent met seksueel rein zijn, dan is dát de zonde. Want het gaat ten koste van je relatie met God. Maar als je geen oog houdt op wat goed en wijs is om te doen, dan is dat ook zonde. Het zit hem dus niet zozeer in of het wel of niet voor het huwelijk gebeurt.
Onrein voedsel is bijvoorbeeld vlees waar nog bloed inzit, vlees dat afkomstig is van niet-herkauwende dieren met gespleten hoeven of dieren die een natuurlijke dood zijn gestorven. Varkens, hazen en konijnen zijn dus uitgesloten.
Ook het varken; want dat verdeelt zijn klauw wel, maar het herkauwt niet; onrein zal het ulieden zijn; van hun vlees zult gij niet eten, en hun dood aas zult gij niet aanroeren. Dit zult gij eten van alles, wat in de wateren is; al wat vinnen en schubben heeft, zult gij eten.
Het is niet zo dat een begrafenis of crematie pas na 5 dagen plaats MAG vinden. De termijn van 5 dagen wordt vaak genomen als compromis tussen het tijdig zo veel mogelijk mensen op de hoogte stellen van het overlijden en de zaak niet onnodig te rekken en het belang van de volksgezondheid.
Weefsel van organen wordt vernietigd, lichaamscellen worden in hoog tempo afgebroken, de huid verkleurt en raakt los. Vet neemt de langste tijd om te verteren, dus billen en dijen zitten er als laatste aan. Na zo'n tien jaar is alleen het skelet nog over.
Meestal wordt rouw langzaam minder. Hoe lang het duurt is voor iedereen anders, maar na een jaar voelen de meeste mensen zich beter. Soms gaat de rouw niet vanzelf over. Het is dan na een jaar nog (bijna) net zo erg als in het begin.
Na de verzorging kan men bij een intacte huid van zowel de overledene, als nabestaande of verzorger, iemand zonder problemen aanraken. Voor het sluiten van de ogen, is het vaak al voldoende ogen direct na het overlijden met de vingers dicht te strijken.
De weke delen van een lichaam zoals ogen en ingewanden zijn na enkele weken of maanden weg. Het spierweefsel (zeg maar het vlees) gaat veel en veel langzamer. Dat komt omdat er in de grond vrij weinig zuurstof doordringt, waardoor er een langzame stofwisseling en langzaam ontbindingsproces is.
De wetgever gaat er van uit dat na een begraving van 10 jaar een lichaam helemaal geskeletteerd is. Dat houdt in dat alleen de belangrijkste grote botten over zijn. Bij sommige mensen zal dit al na 5 of 7 jaar het geval zijn, afhankelijk van de omstandigheden.