Een goed voorbeeld van zo'n gebed is één van meest gehoorde gebeden: "Here zegen deze spijze, Amen" of iets wat er op lijkt. Het is de gewoonte van veel christenen om 'voor hun eten te bidden' ofwel 'een zegen te vragen over hun maaltijd', en om aan het einde van de maaltijd God te bedanken voor datzelfde eten.
Voor de maaltijd vragen wij God ons voedsel te willen zegenen. Want geen onverschillige handeling is de maaltijd van den christen. God vraagt dat we ons lichaam in stand houden om Hem zo te kunnen dienen. De Apostel vermaant ons: 'Of gij eet of drinkt of iets anders doet, doet alles ter ere Gods' (1 Cor.
Wij bidden U, barmhartige God en Vader, dat Gij niet toelaat dat onze harten hier in deze aardse en vergankelijke dingen zouden geworteld zijn; maar dat wij altijd mogen opwaarts zien ten hemel, verwachtende onzen Zaligmaker Jezus Christus, totdat Hij op de wolken verschijnen zal tot onze verlossing.
Traditioneel wordt er in Nederland bij elke maaltijd twee keer gebeden. Voor de maaltijd wordt gebeden om een zegen en na de maaltijd wordt gedankt voor het eten, vaak gecombineerd met het lezen van een bijbelgedeelte. Velen gebruiken hiervoor een standaard- of formuliergebed.
“Heere, zegen deze spijze” is een eenvoudig gebed waarbij God gevraagd wordt dat wij door het voedsel gesterkt mogen worden. Het lied van Sela is een gebed tot God of Hij zegenen wil. Een zegen vragen over jezelf past hier ook bij. Wij zegenen niet, maar wij vragen God om een zegen over tal van facetten van ons leven.
Het betekent eigenlijk 'met kracht begiftigen', maar dat zijn alwéér moeilijke woorden. Je zou ook kunnen zeggen: de Heere God geeft kracht aan hen die de zegen ontvangen. Je krijgt kracht om de weg van het leven te gaan en om de moeilijke dingen die je tegenkomt goed te kunnen doorstaan.
Nederlanders spreken God aan met u, terwijl de veel formelere Duitsers hem 'dutzen'.
Als de christen bid, doet hij God vaak een verzoek, nederig en geduldig. De christen verzoekt God in zijn gebed te spreken.In vertrouwen wacht de biddende christen het woord van God af. Zo is bidden, als een poging het woord van God te vernemen, ook een vorm van geconcentreerd luisteren.
Begin met uw gebed
Zoek voordat u begint een rustig plekje op waar u zich op uw gemak voelt. Een goede manier om te beginnen, is God bij zijn naam noemen. U kunt de volgende aanspreekvormen proberen: 'Lieve God', 'Lieve hemelse Vader', 'Onze Vader die in de hemel is', of eenvoudigweg 'God'.
Als je klaar bent met bidden, kun je afsluiten met 'Amen'. Dat betekent 'zeker, zo is het'! Het is als het ware een handtekening onder je gebed.
Eenvoudig gezegd is bidden gewoon praten met God, net zoals je met je beste vriend zou praten. Hij hoort je als je tegen Hem praat en Hij antwoordt ook. Hoewel, dat laatste vinden we vaak moeilijk want hoe doet Hij dat dan?
En al jong leer je dat het netjes is om een maaltijd samen te beginnen. Het gros van de tafelaars zegt waarschijnlijk gewoon 'Eet smakelijk', maar in menig gezin is er ook een ritueel: je vouwt je handen voor een gebed of houdt elkaars hand vast. Of er klinkt een lied, een spreuk of een wens.
Het christendom legt zijn gelovigen enkele 'musts' op, zoals: vasten voor Pasen, eten delen met anderen en op vrijdag geen vlees eten. Daarom is vrijdag ook voor velen 'visdag'. Wat christenen volgens hun geloof absoluut moeten vermijden, is zoetigheden en grote maaltijden tijdens de vastenperiode.
Aan dit rijtje met wetten worden ook de spijsregels toegevoegd. Onrein voedsel is bijvoorbeeld vlees waar nog bloed inzit, vlees dat afkomstig is van niet-herkauwende dieren met gespleten hoeven of dieren die een natuurlijke dood zijn gestorven. Varkens, hazen en konijnen zijn dus uitgesloten.
Het Onze Vader is het bekendste gebed uit de christelijke traditie. Het wordt 'Onze Vader' genoemd naar de eerste woorden waar het, in de versie van het Matteüs-evangelie (Matteüs 6, 9-15), mee begint. Het Onze Vader wordt ook wel Gebed des Heren genoemd, omdat Jezus Christus, de Heer, het aan de Kerk gegeven heeft.
Zeg luidop: in de naam van de Vader (hand op het voorhoofd), de Zoon (hand onder de ribben of op de buik) en de Heilige Geest (hand op de linker- en dan op de rechterschouder), Amen. Bij 'Amen' kun je ook variëren.
Manieren van bidden
In de Bijbel wordt zowel smeken, roepen, belijden en gedenken als manieren genoemd om met God te praten. Je mag met al je vragen, zorgen, gedachten komen bij God, zo staat er bijvoorbeeld in Filippenzen 4 vers 6: 'Vraag God alles wat je nodig hebt. Bid tot God, wat er ook gebeurt. En dank altijd.
Daarom is in de officiële liturgische Bijbelteksten de naam Jahweh steeds vervangen door de Heer. Het nooit uitspreken van de naam van God in het jodendom is een eeuwenoude traditie die getuigt van een zeer grote eerbied voor God. Meestal verving men de naam Jahweh door 'Heer'.
Woordherkomst en -opbouw. In de joodse traditie wordt de naam van God in teksten wel gespeld als יהוה (JHWH), maar niet uitgesproken: in plaats daarvan wordt אֲדֹנָי (adonai) gezegd.
De g-klank klinkt in het noorden van het taalgebied 'schrapend'. In het zuidelijk deel van het taalgebied wordt de g 'zacht' uitgesproken: de g wordt minder ver in de keel uitgesproken en afhankelijk van de plaats van de klank in het woord (bijvoorbeeld aan het begin van een woord) trillen de stembanden mee.
Heil verwijst naar de wens dat u een heel mens mag zijn, een geheeld mens, een mens uit één stuk, een mens zoals u bedoeld bent, geliefd en gedragen door de Eeuwige. En zegen is een vertaling van het Latijnse benedire, dat wil zeggen: het goede zeggen.
Zegen is heil of voorspoed en ook het uitspreken van een formule waarmee iemand heil of voorspoed zou worden gegeven.
Zegenen is in de Bijbel het uitspreken van iets goeds over iemand, wat –als het op de juiste manier gebeurt– zorgt dat dit goede die persoon daadwerkelijk overkomt. Het woord 'zegen ' duidt op de woorden die uitgesproken worden tijdens het zegenen.