Als je gepest wordt, is het belangrijk om erover te praten, om hulp te vragen en duidelijk te zeggen of uit te leggen dat je iets niet fijn vindt. Gepest worden kan pijn doen. Misschien ben je verdrietig of heel boos. Het is in elk geval belangrijk om te weten dat het pesten niet jouw schuld is.
Een andere nare vorm van pesten is negeren en buitensluiten. De pester met de meelopers doen dan net alsof zij jou niet zien staan. Dan heeft het geen zin om zoals in tip 2 een kort zinnetje als reactie te geven. Probeer dan ook door hun heen te kijken, doe alsof ze niet bestaan.
Openheid: pesten moet bespreekbaar zijn. Door er met elkaar over te praten, ontstaat erkenning en een gevoel dat pesten bespreekbaar is. De leerlingen moeten het gevoel krijgen dat ze ergens terecht kunnen als het hen gebeurt, of als ze zien dat het een ander gebeurt. Ze moeten weten dat praten geen klikken is.
Ze kiezen een zwak slachtoffer en voelen zich machtig. Dit kan ook zijn omdat ze jaloers zijn op de ander, en hen daarom naar beneden halen. Een pester is onzeker.
De No Blame-aanpak is een methode waarbij de groep wordt betrokken wanneer je zoekt naar een oplossing. We geloven in deze aanpak omdat de kracht van de groep nooit overschat kan worden, omdat de methode geweldloos is en omdat ze oog heeft voor alle betrokkenen in een pestsituatie.
Gaat het pesten zo ver dat jij je bijvoorbeeld bedreigd wordt, kun je daar aangifte van doen. Ook smaad en laster is strafbaar. Ga daarvoor naar het politiebureau bij jou in de buurt.
Wie als kind is gepest, kan de gevolgen pesten op latere leeftijd vaak nog voelen. Als een van de gevolgen pesten een trauma is, kan het je leven nog lange tijd kleuren. Een van de gevolgen pesten is een laag zelfbeeld. Je kunt je soms zo waardeloos voelen dat je niet meer wilt leven.
Pesters doen het om zich in de kijker te zetten, om indruk te maken, om een belangrijke plek te verwerven in de groep, om hun eigen onzekerheid te verbergen, omdat ze gefrustreerd zijn, omdat ze onzeker zijn over zichzelf, omdat anderen hen dan beter respecteren, om populair te zijn, uit schrik om zelf gepest te worden ...
Je doet het, omdat je er ergens baat bij hebt. Om de een of andere reden geeft het je een goed gevoel om iemand pijn te doen en te pesten. Dit principe is een principe wat niet te weerleggen is en vormt de basis waarom iemand überhaupt wil pesten.
Je kan reageren naar de pester: laat zien dat pesten niet kan en niet mag! Durf je niet goed alleen? Zoek dan een paar vrienden of leeftijdsgenoten die jouw mening delen en stap samen naar de pesters om hen duidelijk te maken dat het moet stoppen. Maak duidelijk aan het slachtoffer dat hij niet alleen staat.
Externe organisaties. Er zijn heel wat andere personen of organisaties die kunnen helpen: www.awel.be of www.tele-onthaal.be – Een luisterend oor voor kinderen en jongeren die hun verhaal liever anoniem kwijt willen, via telefoon of chat. Bij ernstige feiten stap je het best naar de lokale politie.
Fysiek geweld verdient direct sancties en een straf daarmee mag en kan niet gewacht worden om het te behandelen via een pestprotocol want dit is een misdrijf. Misdrijven zijn bijvoorbeeld diefstal, mishandeling en vernieling.
Hoe gaat het? Je hebt twee verschillende hoofdvormen van pesten: fysiek (lichamelijk) en mentaal (geestelijk). Fysiek houdt in dat je op een negatieve manier lichamelijk contact maakt, bijvoorbeeld door slaan of schoppen. Mentaal betekent uitschelden, roddelen of op een andere manier vervelende dingen zeggen.
Als je aangifte doet
Wanneer het pesten blijft doorgaan en steeds verdergaat, kan het strafbaar worden. Bijvoorbeeld als je wordt bedreigd of als je wordt geslagen of geschopt. Ook smaad en laster, bijvoorbeeld online, zijn strafbaar.