Het glazen plafond is een metafoor die de onzichtbare barrières aanduidt, die worden gevormd door gedragsvooroordelen en organisatorische vooroordelen (vaak door mannen), die vrouwen tegenhouden in het verkrijgen van topfuncties binnen bedrijven en overheidsdiensten (Wikipedia).
Het begrip 'glazen plafond' verwijst naar het feit dat vrouwen kunnen opklimmen in de hiërarchie van de onderneming, maar slechts tot een bepaald niveau. Resultaat: ze zijn grotendeels afwezig aan de top van de hiërarchie.
Er bestaan verschillende maatregelen die genomen kunnen worden om het glazen plafond voor vrouwen te doorbreken. Dergelijke maatregelen kunnen gaan van sensibilisering tot het uitdragen van genderbeleid in bedrijven naar het invoeren van quota door de overheid.
Het glazen plafond is een metafoor die de onzichtbare barrières aanduidt, die worden gevormd door gedragsvooroordelen en organisatorische vooroordelen (vaak door mannen), die vrouwen tegenhouden in het verkrijgen van topfuncties binnen bedrijven en overheidsdiensten (Wikipedia).
In de bedrijven die onder de werking van de Wet bestuur en toezicht (Wbt) vallen, bedroeg in 2017 het aandeel vrouwen in de Raden van Bestuur 12% en 16% in de Raden van Commissarissen. in de (sub)top hebben en daarmee de uitkomsten vertekenen.
Verticale segregatie gaat over de mate waarin mannen en vrouwen verdeeld zijn over 'hoge' en 'lage' beroepen, in termen van bijvoorbeeld sociale status of inkomen. Horizontale segregatie gaat over de mate waarin mannen en vrouwen zich in verschillende sectoren van de arbeidsmarkt bevinden.
Segregatie is het verschijnsel dat bepaalde culturele of etnische groepen (gedwongen of vrijwillig) dicht bij elkaar gaan of blijven wonen; het is het tegengestelde van integratie.
Ook een wijk waarin mensen dezelfde afkomst hebben is een voorbeeld van ruimtelijke segregatie. Het tegenovergestelde van segregatie is integratie. In een geïntegreerde samenleving worden de minderheidsgroeperingen opgenomen in meerderheidsgroep. In een gesegregeerde samenleving is dit niet het geval.
Na de Tweede Kamer is ook de Eerste Kamer eruit, een meerderheid is voor een vrouwenquotum. Wat inhoudt dat tenminste 30% van de raden van commissarissen van het beursgenoteerde bedrijfsleven uit vrouwen moet bestaan.
In het Nederlandse bedrijfsleven is namelijk maar 4,82 procent van de CEO's vrouw. Dat is niet alleen weinig, het is zelfs zo weinig dat alleen het aandeel mannelijke CEO's met de naam Peter al hoger ligt.
Ook het aandeel van vrouwen in de raden van bestuur van sociaaleconomische organisaties (o.a. UWV, pensioenfondsen) is van 2018-2020 flink gestegen, namelijk van 25% naar 36%. In de subtop van grote bedrijven was eveneens sprake van een significante stijging, namelijk van 22% naar 28%.
Ook een wijk waarin mensen dezelfde afkomst hebben is een voorbeeld van ruimtelijke segregatie. Het tegenovergestelde van segregatie is integratie. In een geïntegreerde samenleving worden de minderheidsgroeperingen opgenomen in meerderheidsgroep. In een gesegregeerde samenleving is dit niet het geval.
Het proces van het ruimtelijk groeperen van de bevolking met gemeenschappelijke kenmerken (b.v. inkomen, sociale klasse, cultuur, etniciteit, huishoudensamenstelling) in bepaalde wijken of grotere ruimtelijke gehelen. Veeal door selectieve migratieprocessen.
Kinderen zitten vaak in de klas met kinderen van hetzelfde sociaal-economische milieu (segregatie). Dit staat in het rapport 'Staat van het Onderwijs 2020'. Hierdoor hebben kinderen vaak minder kennis over en begrip voor kinderen met ouders met een andere achtergrond.
Voor Nederland is bekend dat er – ongeacht hoe gemeten wordt - sprake is van segregatie naar etniciteit en sociaal-economische achtergronden. Niet- westerse allochtonen concentreren zich in de (grotere) steden en daarbinnen vaak weer in specifieke wijken en buurten.
Segregatie wordt als problematisch gezien wanneer het verbonden is aan maatschappelijke hiërarchieën, ofwel wanneer ongelijkheden naar klasse, opleiding of inkomen, of naar etniciteit, nationaliteit of religie, zich ook ruimtelijk manifesteren.
Afgeleid van het Engelse woord voor adel – gentry – is gentrificatie, ook wel bekend als verzaveling, de opwaardering of upgrade van een oude buurt in een stad met als doel rijkere bewoners aan te trekken.
Na de Amerikaanse Burgeroorlog wordt in 1865 de slavernij in de gehele Verenigde Staten officieel afgeschaft. Door de invoering van de Jim-Crow wetten worden de Afro-Amerikanen gescheiden gehouden van de witte Amerikanen, ook wel de rassenscheiding genoemd.
Slavernij duurde tot ongeveer 1865 in ongeveer de helft van de Amerikaanse staten. Als economisch systeem werd de slavernij grotendeels vervangen door sharecropping en het convict leasing, het verpachten van gevangenen.
Na zijn vrijlating onderhandelde Mandela als leider van de gelegaliseerde ANC met de Zuid-Afrikaanse regering over de afschaffing van de Apartheid. Met succes. Op 4 mei 1990 bereikten zij overeenstemming in het Groote Schuur Akkoord. Deze afspraken vormden de basis voor de afschaffing van de Apartheid.
Rassensegregatie, raciale segregatie of rassenscheiding is een scheiding van bevolkingsgroepen op grond van hun vermeende ras of etniciteit.
In het centrum van de steden ontstaat een woonfunctie voor een jonge welvarende bevolkingsgroep. Deze wijken kenmerken zich door grote luxe en veel voorzieningen. De wijken hadden vaak een lage status of waren gebieden met stagnerende (ambachtelijke) bedrijfjes nabij het stadscentrum.
Het doel van gentrificatie is om armoede te bestrijden en te zorgen voor internationale bedrijvigheid, maar deze problemen worden eigenlijk nooit opgelost. Volgens Isaura wordt het probleem enkel verplaatst naar andere plekken in het land. Wat er gebeurt is dat Amsterdammers bijvoorbeeld massaal uitwijken naar Almere.