Als u last hebt van ongewild verlies van ontlasting is het verstandig om uw klachten met de huisarts te bespreken. Aan de hand van uw klachten kan de huisarts u onderzoeken. De huisarts kan met een gehandschoende vinger de anus inwendig en uitwendig onderzoeken (rectaal toucher).
Het spoelen van de endeldarm kan een goede oplossing zijn om voor de rest van de dag verzekerd te zijn dat er geen verlies van ontlasting meer op zal treden en je onbezorgd op pad kunt. Soms kan een anale tampon de beste oplossing zijn.
Ontlastingsincontinentie is het ongewenst verlies van ontlasting of het niet kunnen ophouden van de ontlasting. Naar schatting komt in Nederland ontlastingsincontinentie bij 100.000 mensen voor.
Een uitwendige verzakking van de endeldarm wordt operatief behandeld met een kijkoperatie (laparoscopische rectopexie). Hierbij wordt een kunststofmat aan de voorkant van de endeldarm gehecht, zodat de endeldarm weer op zijn plaats wordt gehangen.
U heeft een zwaar gevoel in uw vagina, alsof er iets naar buiten komt. Sommige vrouwen hebben het gevoel dat er een bal tussen hun benen zit. Of het gevoel dat ze ergens op zitten. U heeft een zeurend gevoel of pijn in uw onderbuik, benen of liezen.
Klachten bij een endeldarmverzakking
Moeizame stoelgang (obstructieve defecatie): Hierbij kunt u denken aan een constant gevoel tot aandrang, ontlasting die niet in één keer maar in etappes komt met vele toiletbezoeken op één dag. Bovendien kunt u het gevoel hebben dat er tijdens de ontlasting iets in de weg zit.
Incontinentie is vrijwel altijd goed te behandelen. Je kunt door middel van oefeningen leren om je bekkenbodemspieren bewust aan te spannen en weer te ontspannen. Ook kun je leren om bewust (plotselinge) verhoging van de buikdruk op te vangen. Zo kun je urine-incontinentie meestal verminderen of zelfs verhelpen.
Ten eerste worden je darmbewegingen gestimuleerd tijdens het hardlopen, waardoor verstoppingen worden voorkomen, maar waardoor je ook naar de wc moet. Ten tweede stroomt je bloed tijdens een langere duurloop naar je actieve spieren, waardoor je spijsverteringsorganen minder bloed, zuurstof en voedingsstoffen krijgen.
Je bekkenbodemspier is onderdeel van een hele spierketen. Zodra je je spieren gebruikt, wordt ook de bekkenbodem geactiveerd. Wandelen, fietsen en zwemmen zijn bijvoorbeeld prima activiteiten. Wellicht moet je de intensiteit en duur wat aanpassen.
Waterige ontlasting
Diarree kan geen kwaad, zolang u niet te veel vocht en mineralen verliest. Bij (jonge) kinderen en ouderen is het belangrijk snel een arts te raadplegen, omdat zij gevoeliger zijn voor uitdroging.
Dit gaat meestal vanzelf weer over; leeftijd; de bekkenbodemspieren verzwakken door minder intensief gebruik van de spieren en afname van de vrouwelijke hormonen na de overgang; zwaar lichamelijk werk, overgewicht of veel hoesten; aangeboren zwakte van het bindweefsel.
Als je veel toiletpapier moet gebruiken kan dit wijzen op een slechte werking van de stoelgang. Het kan ook betekenen dat je dingen consumeert waar je gevoelig voor bent, te veel stress hebt, of dat je darmbacteriën niet optimaal werken.
Bij het prikkelbaredarmsyndroom (PDS) heeft u regelmatig buikpijn en problemen met de ontlasting. Meer beweging en minder stress kunnen de klachten verminderen. Gezond eten is ook bij PDS belangrijk. Zo nodig kunt u medicijnen gebruiken om de klachten tijdelijk te verminderen.
Beperk melk en melkproducten
Dit wordt bij diarree soms moeilijker verteerd in je darmen. Daarom is het goed om niet meer dan 2-3 keer op een dag melk, vla of pap te eten of te drinken. Zure melkproducten zoals karnemelk en yoghurt verteren gemakkelijker omdat daarin minder melksuiker zit.
Voorbeelden zijn darifenacine, flavoxaat, oxybutinine, solifenacine en tolterodine. Duloxetine wordt gebruikt bij stressincontinentie en inspanningsincontinentie. Duloxetine zorgt voor versterking van de spieren rond de urinebuis. U heeft hierdoor minder last van ongewenst urineverlies.
Als je ineens heel hard moet lachen, iets zwaars tilt of moet niezen dan spannen heel veel spieren in je buik zich aan. Die geven dan wat extra druk op de blaas en dan kun je dus wat urine verliezen.
Het optreden van urine-incontinentie neemt toe met de leeftijd. Urine-incontinentie komt voor bij meer dan de helft van de zelfstandig thuiswonende Nederlandse vrouwen van 45 jaar en ouder. Ook mannen kunnen last hebben van urine-incontinentie. Dit komt echter twee keer zo weinig voor als bij vrouwen.
Vroege dumping – 10-20 minuten na een maaltijd:
Vocht verplaatst zich snel naar de darm, gevolgd door vast (vaak zoet) voedsel. Hierdoor wordt er veel vocht vanuit de bloedbaan naar de darm aangetrokken en ontstaat er (osmotische) diarree.
Het plaatsen van een vaginale ring kan in sommige gevallen het probleem ook prima verhelpen. Hiermee kan een verzakte blaas of baarmoeder weer op de juiste plaats gezet worden. In ernstigere gevallen kan er een operatie te worden uitgevoerd. Dit kan zowel via de schede als via de buik uitgevoerd worden.
Soms moet u de blaasverzakking met de hand terugduwen om te kunnen plassen. Verzakking van de dikke darm (rectocèle) Deze verzakking kan gepaard gaan met een moeizame stoelgang. Soms moet u zelf de darmverzakking met de hand terugduwen om ontlasting te kunnen maken.
Na de leeftijdsgrens van 45 gepasseerd te zijn komen bij veel vrouwen de klachten om de hoek kijken. Dit heeft met name te maken met het verslappen van de spieren, waardoor de beschadigingen aan het licht komen. Naast zwangerschap kunnen er nog andere oorzaken zijn van prolaps en prolapsklachten.
De huisarts kijkt niet alleen of er een verzakking is, maar onderzoekt ook de huid rondom de vagina en de anus. Zo is het bijvoorbeeld goed te zien of je ooit uitgescheurd of ingeknipt bent en of de huid nog goed doorbloed is (wat na de overgang soms niet het geval is).