In Nederland formuleert men een belofte of een verklaring als volgt: men begint men met "Ik beloof/verklaar dat ik..." en bekrachtigt men met "Dat verklaar en beloof ik". In dat geval is het niet nodig de twee voorste vingers van de rechterhand op te steken.
Afleggen eed of belofte
Bij een eed zweert men op de Bijbel en God en bij de belofte niet. Het letterlijke verschil zit hem vooral in de laatste zin van de ambtseed of ambtsbelofte. Bij de eed is dit namelijk: “Zo waarlijk helpe mij God Almachtig!” en bij de belofte: “Dat verklaar en beloof ik!”.
Inhoud eed of belofte
“Ik zweer/verklaar dat ik dit ambt op een eerlijke manier heb gekregen. Dat betekent: Ik heb voor dit ambt gekozen. Ik ben niet omgekocht en heb ook niemand omgekocht.
d. degene die de belofte aflegt, spreekt de woorden: “Dat verklaar en beloof ik”; e. degene die de eed aflegt, onder verwijzing naar een andere godsdienst, spreekt de woorden “Zo waarlijk helpe mij Allah de Erbarmer, de Barmhartige” of Hindoeïstische/Boeddhistische tekst.
“Ik zweer (beloof) getrouwheid aan de Koning, gehoorzaamheid aan de Grondwet, eerbied voor de rechterlijke autoriteiten, en dat ik geen zaak zal aanraden of verdedigen, die ik in gemoede niet gelove rechtvaardig te zijn.”
In de wet van Mozes staat ook: “U moet zich aan uw eed houden. Wat u voor God hebt gezworen, moet u nakomen.” Maar Ik zeg: zweer nooit! Zeg niet: “Ik zweer bij de hemel,” want de hemel is de troon van God.
Een getuige die voor de rechtbank moet verschijnen, moet eerst de eed afleggen. De rechter zal u vragen de volgende formule uit te spreken: "Ik zweer de gehele waarheid en niets dan de waarheid te zeggen." Wie na de eedaflegging niet de waarheid spreekt, legt een valse verklaring af.
In plaats van de ander simpelweg te vertellen dat je iets gaat doen of mondeling akkoord te gaan met een taak, zet het op papier . Zet het in je agenda, markeer het op je to-dolijst en zet een dagelijkse herinnering in je telefoon, zodat je de belofte op geen enkele manier vergeet.
als trefwoord met bijbehorende synoniemen: belofte (zn) : woord, toezegging, erewoord, eed, verbintenis, gelofte.
We gebruiken het werkwoord maken vaak met een belofte : Beth beloofde Owen dat ze op zijn hond zou passen als hij weg was.
Allereerst, de eed die we in Nederland afleggen (met twee vingers omhoog) vinden we in artikel 1(a) Wet Vorm van de Eed (1911). Volgens sommige schrijvers betekenen de twee vingers de twee naturen van Christus.Volgens hen roep je Jezus als Getuige bij de eed.
Een belofte mag nooit gebroken worden . Uw gewone daden van liefde en hoop wijzen op de buitengewone belofte dat elk mensenleven van onschatbare waarde is. De gegeven belofte was een noodzaak van het verleden: het woord gebroken is een noodzaak van het heden. Droom verheven dromen, en zoals u droomt, zo zult u worden.
Bij de beëdiging moet daarom worden stilgestaan met een mooi afstudeercadeau. Naast een beeldje van Vrouwe Justitia zijn er nog veel meer beelden die u een afgestudeerde advocaat cadeau kunt doen. Denk bijvoorbeeld aan dierenbeelden, vriendschapsbeelden, muziekbeelden of yogabeelden.
In Nederland formuleert men een belofte of een verklaring als volgt: men begint men met "Ik beloof/verklaar dat ik..." en bekrachtigt men met "Dat verklaar en beloof ik". In dat geval is het niet nodig de twee voorste vingers van de rechterhand op te steken.
“ Weet je nog toen je beloofde om (wat dan ook) te doen? Ik wilde niet eerder iets zeggen omdat je het druk had en dat was belangrijker, maar je lijkt nu niet zo druk meer.” Of zelfs: “Je bent het waarschijnlijk vergeten, maar je beloofde me dat je (wat dan ook) zou doen.”
Ze houden ons met elkaar verbonden, helpen bij het bouwen van bruggen op basis van vertrouwen en geven een goede vorm aan de landschappen van onze relaties en zelfperceptie . Van simpele, grote geloften van eeuwige liefde tot het nonchalante "Ik zal dat rapport morgen af hebben", beloften weven vaak een complex tapijt van menselijke interactie.
Je zegt: “ Zo waarlijk helpe mij God Almachtig” en daarmee roep je de hulp van de Almachtige God in. Bij de belofte is je laatste zin: “Dat verklaar en beloof ik!” Inhoudelijk en juridisch is er geen verschil in wat je zweert of belooft, het verschil is alleen religieus.
Ik zweer (of bevestig) plechtig dat ik de Grondwet van de Verenigde Staten zal steunen en verdedigen tegen alle vijanden, zowel buitenlands als binnenlands; dat ik oprechte trouw en trouw aan de Grondwet zal tonen; dat ik deze verplichting vrijwillig op mij neem, zonder enig voorbehoud of de intentie om deze te ontwijken; en dat ik goed en ...
Je staat op, steekt de wijs- en middelvinger van je rechterhand op en zegt “zo waarlijk helpe mij God almachtig” of je zegt “dat beloof ik”. In de praktijk vinden vaak beëdigingen tegelijkertijd plaats. In dat geval leest de rechter de eed/belofte voor en vraagt vervolgens of je de eed of de belofte af wilt leggen.
Het woord Allah is Arabisch voor God. Vandaar dat de Indonesische christenen God ook aanspreken als Allah. Tegelijk is het in Maleisië voor christenen verboden God zo aan te spreken.
Wijze van eedaflegging
De beëdigde bekrachtigt ten slotte de eed met het zogenaamde spreekgebaar (de wijs- en middelvinger van de rechterhand omhoog met de duim gekruist over de gebogen ringvinger en pink) waarbij hij zegt: "Zo waarlijk helpe mij God almachtig".
De Bijbel wijst alcoholgebruik niet af, maar alcoholmisbruik wel. Wijn komt veelvuldig voor, zowel positief als negatief. Het meest gebruikte argument voor christenen om te drinken is het feit dat de Here Jezus water in wijn veranderde (Johannes 2). In Prediker 9 staat dat je wijn met een vrolijk hart moet drinken.