Voor achtduizend dollar lanceert een Amerikaans bedrijf je eigen satelliet de ruimte in. Diemen (NL) – Het Amerikaanse bedrijf Interorbital Systems biedt mensen de kans om hun eigen satelliet te lanceren. Je moet de satelliet wel eerst zelf in elkaar zetten.
Wil je 'm in een lage baan rond de aarde hebben, dan kost dat je zo'n 3000 dollar (ongeveer 2600 euro). Het satellietje zelf kost enkele honderden dollars om te maken. Dat betekent dat je voor 3000 euro in staat zou moeten zijn om je eigen satellietje in een baan rond de aarde te plaatsen.
De lancering van geavanceerde, traditionele satellieten kan meer dan $ 300 tot $ 400 miljoen kosten, maar de kosten voor de lancering van een kleine satelliet zijn aanzienlijk verlaagd dankzij technologische en organisatorische ontwikkelingen op het gebied van massaproductie, verwerkingskracht en time-to-market.
Begin 2024 zijn er bijna 6.000 Starlink-satellieten in een baan om de aarde. Uiteindelijk is het plan van SpaceX om een enorme constellatie van 12.000 satellieten op te bouwen, met een mogelijke uitbreiding naar 42.000 satellieten later.
Een goedkopere satelliettelefoon kost rond de 800 euro, de duurdere tegen de 2.000 euro. Alleen ben je er dan nog niet. De kosten voor het gebruik van de satellieten zijn een stuk hoger dan een T-Mobile of KPN abonnement. Daarover later meer.
Het bouwen van een satelliet, afhankelijk van de grootte, duurt gemiddeld 30 maanden. De levensduur kan variëren tussen de 12 en 15 jaar, afhankelijk van hoe snel de brandstof van de bijsturende raketjes op is.
De huidige verkenningssatellieten van de VS zijn enorme, logge, dure, oude dingen. Ze kosten meer dan een miljard dollar en het duurt een decennium om ze te ontwikkelen, waardoor ze al verouderd zijn tegen de tijd dat ze überhaupt gelanceerd worden.
Hiermee komt het totale aantal sinds 2019 gelanceerde satellieten op precies 7272. Ruimtewetenschappers schatten dat hiermee driekwart van alle satellieten in de ruimte van Starlink is en het einde is nog lang niet in zicht. Musk werkt aan een netwerk met minstens 12.000 satellieten.
Een satelliet kan lang achtereen in dezelfde baan blijven dankzij het evenwicht tussen de aantrekkingskracht van de aarde en de centrifugale kracht. Omdat de omloopbaan buiten de atmosfeer ligt, is er geen luchtweerstand.
Er draaiden begin 2024 ongeveer 28.300 satellieten om de aarde, een toename van ongeveer 6,8 procent ten opzichte van het jaar ervoor. In totaal zijn er bijna 59.000 satellieten gecatalogiseerd, waarvan de eerste, Spoetnik 1, in oktober 1957 werd gelanceerd.
Ondanks deze extreme verhoudingen, vormen de kosten van raketbrandstof slechts een klein deel van de kosten van een lancering, die kunnen oplopen van tientallen miljoenen tot zelfs miljarden. Het grootste deel van de prijs komt van de ontwikkeling, bouw en bediening van de raket zelf, die vaak gewoon wordt weggegooid na de lancering .
Voor het bouwen van zo'n complexe machine zijn veel middelen nodig , en daarom konden historisch gezien alleen overheidsinstanties en bedrijven met diepe zakken in de satellietbusiness stappen. Een groot deel van de kosten zit in de apparatuur die een satelliet met zich meedraagt: transponders, computers en camera's.
De ruimte raakt zo steeds meer gevuld met satellieten. In drie jaar tijd is hun aantal liefst verviervoudigd. Vandaag gaat het om ruim 8.000 stuks.
Satellieten moeten voor hun eigen stroom zorgen. Dat doen ze meestal met grote zonnepanelen ('vleugels') die zijn bedekt met lichtgevoelige zonnecellen. De panelen zijn meterslang en zijn tijdens de lancering opgevouwen.
Om in de juiste baan te blijven, moet een satelliet met een zeer hoge snelheid draaien. Bij een cirkelvormige baan op 300 kilometer boven de aarde, draaien ze 7,8 km/s (oftewel 28.000 km/h). Om het wat kracht bij te zetten: in anderhalf uur is de satelliet de hele wereld rond.
Dat komt omdat het ISS zich zelfs op 402 kilometer boven het aardoppervlak nog steeds in de atmosfeer van de aarde bevindt, zij het in een heel dun gedeelte van de atmosfeer dat de thermosfeer wordt genoemd .
Satelliet valt continu naar beneden
De aarde trekt de satelliet naar zich toe, maar stort niet op de aarde omdat de satelliet gewoon een grote snelheid heeft. Hoe hoger de snelheid, hoe groter de baan van de satelliet overeenkomt met het oppervlak van de aarde.
Het hoeft maar 6.700 mijl per uur te reizen om de zwaartekracht te overwinnen en in een baan te blijven. Satellieten kunnen honderden jaren in een baan blijven, zoals deze, dus we hoeven ons geen zorgen te maken dat ze naar de aarde vallen. Oef! Ontdek meer over onze thuisplaneet op NOAA SciJinks.
Nederlandse satellieten
Nederland lanceerde haar eerste nanosatelliet BRIK II in juni 2021. Nederland en Noorwegen zijn strategische partners en hebben samen de capaciteit van de BRIK II doorontwikkeld. Dat resulteerde in 2 identieke nanosatellieten, Huygens en Birkeland.
De Metop satellieten draaien in een baan over de polen op ongeveer 800 kilometer hoogte, en kunnen op die manier elke plek op aarde in één dag zien. Aan boord zitten verschillende instrumenten die onder andere informatie geven over temperatuur, luchtvochtigheid, wind, ozon, stofdeeltjes en luchtvervuilingsgassen.
Vrijwel continu is er een satelliet te vinden, een beetje afhankelijk van hoe donker de plaats op Aarde is waar je staat. Het is dus zeker geen zeldzaamheid.
Optische beeldverkenningssatellieten gebruiken een charge coupled device (CCD) om beelden te verzamelen die een digitale foto vormen voor transmissie terug naar de aarde vanaf een hoogte van ongeveer 200 mijl. Omdat de satellieten in een baan om de aarde zijn, kunnen ze niet boven een bepaald gebied zweven of realtime video van een enkele locatie leveren .
Transponders alleen al kosten honderdduizenden dollars per jaar om te onderhouden, terwijl de bandbreedtekosten per MHz minimaal ongeveer $ 3.500 per maand bedragen. Een satelliet laten draaien op een bandbreedte van 36 MHz kost meer dan $ 1,5 miljoen per jaar.
De Space Force mikt op $ 50 tot $ 80 miljoen per satelliet, een fractie van de $ 250 miljoen die het kost voor slechts één door Lockheed Martin gebouwd GPS IIIF-ruimtevaartuig.