Substitutie in de wiskunde betekent het vervangen, substitueren, van een uitdrukking door een andere uitdrukking, meestal in een grotere uitdrukking of een vergelijking.
Substitueren is het in een formule vervangen van een variabele door een andere formule. Na het substitueren herleid je de formule zo ver mogelijk. LET OP: de formule die je substitueert komt tussen haakjes. Substitueer formule B in formule A.
Een stelsel kun je oplossen in 5 stappen:
Herschrijf één van de twee vergelijkingen tot x = ... of y = ... Vul de waarde van de variabele in in de herschreven vergelijking. Nu houd je een vergelijking over met maar één onbekende. Los deze vergelijking op.
In een vergelijking worden twee termen aan elkaar gelijk gesteld. Een vergelijking kan opgelost worden door de waarde van de onbekende letter uit te rekenen. De functie F=1,8C+32 kan bijvoorbeeld worden gebruikt om uit te rekenen hoeveel graden Celsius (C) overeenkomt met een temperatuur in Fahrenheit (F) van 112∘F.
burgerlijk procesrecht: vervanging door een ander.
Elke kwadratische vergelijking kun je schrijven in de vorm van ax2 + bx + c = 0. Om de abc-formule te kunnen toepassen moet je de getallen voor a, b en c vinden. Als de vergelijking bijvoorbeeld 2x2 + 3x + 6 = 0 is, dan heb je a = 2, b = 3 en c = 6.
Bij wiskunde heb je geleerd dat je met een vergelijking alles kunt doen mits je ervoor zorgt dat je links en rechts hetzelfde doet. Dat is precies hoe we een formule omschrijven. We doen steeds links en rechts iets met de formule waardoor de formule steeds meer verandert in wat we willen.
Herleiden is standaardtaal in het hele taalgebied in de volgende twee betekenissen: 'de grootte of waarde van iets in een andere eenheid uitdrukken' en 'tot een eenvoudiger vorm terugbrengen, terugbrengen tot de basis'.
Stap 1: Bedenk dat de vorm van de formule y = ax + b is. Stap 2: Bereken b door x = 0 in te vullen in de formule. Stap 3: Bereken a met behulp van de formule: richtingscoëfficiënt a=verticale afstandhorizontale afstand.
Het begrip 'functie' is heel precies vastgelegd, 'formule' is veel vager. Zonder te veel wiskundige details te geven, zal een functie een x-waarde nemen en daarmee een bepaalde y-waarde overeen laten komen. Belangrijk is dat bij elke x-waarde, precies één y-waarde hoort. Voorbeeld: y = f(x) met f(x) = x2.
De variabele kosten zijn te berekenen door het aantal producten en de totale kosten van elkaar af te trekken en vervolgens door elkaar te delen. Proportionele variabele kosten: Dit zijn variabele kosten die recht evenredig stijgen met de productie. Dit betekent dat de kosten met dezelfde factor stijgt als de productie.
x1=(-b+√(b²-4ac)):2a. x2=(-b-√(b²-4ac)):2a.
Kwadraatafsplitsen betekent dus eigenlijk dat je een kwadratische formule als een kwadraat schrijft. Je houdt dan één x binnen haakjes over. Kwadraatafsplitsen bij een tweeterm leidt tot een formule die eruit ziet als: (x + p)2 - q.
Een formule is een wiskundige zin met variabelen. Je gebruikt een formule om het verband tussen variabelen te beschrijven of om een rekenregel kort op te schrijven. Een formule wordt vaak zo kort mogelijk geschreven. Woorden in de formule, de variabelen, worden afgekort tot één letter (liefst geen hoofdletters).
Het oplossen van vergelijkingen is een term uit de wiskunde die aangeeft hoe de waarde(n) van onbekenden bepaald worden uit een of meer vergelijkingen. Een vergelijking bestaat daarbij uit twee wiskundige uitdrukkingen die aan elkaar gelijkgesteld zijn.
De gelijkstellingsmethode
❶ We drukken in beide vergelijkingen dezelfde onbekende uit in functie van de andere. ❷ We stellen beide uitdrukkingen gelijk aan elkaar en lossen de bekomen vergelijking op. ❸ We vervangen deze gevonden waarde in één van de originele vergelijkingen en lossen op.
Er is dan géén sprake van vaste kosten, aangezien alleen salariskosten voor vast personeel vallen onder de noemer (vaste) kosten'.
Kwantitatieve variabelen hebben een meetniveau met numerieke waarden, zoals leeftijd, aantal broers en zussen, inkomen. Categorische variabelen (ook wel kwalitatieve variabelen genoemd) hebben een meetniveau met categorieën, zoals geslacht, burgerlijke staat, religie.
Een variabele is in de wiskunde de aanduiding voor een willekeurig element van een verzameling. Men zegt wel dat de variabele de verzameling doorloopt, of dat de variabele waarden aanneemt in die verzameling.
Bij één x hoort maximaal één y.
De y−waarde die uit het machientje komt voor een bepaalde x−waarde, noemen we ook wel de functiewaarde van x of kortweg f ( x ) f(x) f(x). Omdat de y die uit het machientje komt afhangt van de x die we erin stopten, noemen we y ook wel de afhankelijke variabele.
De standaard lineaire formule is altijd y = ax + b. De a is de richtingscoëfficient en de b is de beginwaarde van de lijn. Dit gebruik je om de lijn in het assenstelsel te weergeven. De y waarde teken je op de y-as en de x waarde op de x-as.
[wiskunde] Wiskundige uitdrukking van een betrekking tussen diverse grootheden; kan een vergelijking voorstellen maar ook een voorschrift voor een berekening.