Toch zijn er vormen van abnormale rouwreacties, ofwel gecompliceerde rouw. Ontkende rouw De emoties en gedachten die met het verlies te maken hebben, worden sterk onderdrukt. Bijvoorbeeld het overlijden van de dierbare is bijna altijd extreem beangstigend voor de nabestaande.
Verstoorde rouw verwijst in essen- tie altijd naar verschijnselen die veel mensen na nabij verlies ervaren: intens verlangen naar de overledene, moeite om het verlies te accepteren, gevoelens van betekenisloosheid, moeite om alledaagse activiteiten op te pakken.
Chronische rouw is iets anders dan gecompliceerde rouw, waarbij we zien dat het rouwproces stagneert na het overlijden van een dierbare. Bij chronische rouw gaat het niet om stagnatie, het gaat om steeds opnieuw rouwen na nieuwe verliezen. Er is geen tunnel om in te duiken en uit te komen, het is iets wat blijvend is.
Zo zijn er volgens de Zwitsers-Amerikaanse psychiater Elisabeth Kübler-Ross 5 fases van rouw. Het rouwproces begint volgens haar met ontkenning en wordt opgevolgd door woede, het gevecht aangaan / onderhandelen, depressie en uiteindelijk aanvaarding.
Hoofdpijn, borstpijn, duizeligheid en obstipatie bleken allemaal meer voor te komen onder de rouwenden. Datzelfde gold voor angst en depressie, die volgens de onderzoekers ook aardig voorspelden of iemand last had van lichamelijke klachten.
1- Veel praten over het verlies is de beste manier om het te verwerken. Praten over het verlies is een van de vele manieren om om te gaan met het verlies. Je beperken tot praten is echter niet de meest effectieve manier van verliesverwerking.
Rouw maakt deel uit van het normale, gezonde leven, terwijl er bij depressie sprake is van een ziekte. Dit verschil is belangrijk omdat het gevolgen heeft voor de behandeling. Wie in de rouw is, kan wel dezelfde klachten hebben als iemand die depressief is.
Als iemand die dichtbij je staat overlijdt, is dat een onvoorstelbaar verlies. Dan volgt een intensieve periode met verdriet en wisselende emoties. Soms verloopt de verwerking van een verlies te moeizaam of merk je dat je vastloopt. Dan kan er sprake zijn van gestagneerde rouw.
Normale rouwreacties zijn reacties op de dood van een dierbare; en deze normale menselijke reacties komen overeen met de logische verwachtingen die men heeft over dat soort rouwreacties. Toch zijn er vormen van abnormale rouwreacties, ofwel gecompliceerde rouw.
Rouw en prestatiedrang
Om een verlies te verwerken kan het ook gebeuren dat je niet rouwt, maar jouw uitlaatklep zoekt in prestatiedrang. Zeker als het verlies bestaat uit falen wil dat nogal eens omslaan in prestatiedrang. Dan kan de mentaliteit naar boven komen: “ik zal ze wel eens laten zien, wat ik allemaal kan”.
Rouwverwerking therapie
Een luisterend oor kan heel belangrijk zijn in het verwerken van je verlies. Een psycholoog kan dat luisterend oor bieden. Ook cognitieve gedragstherapie kan helpen bij rouwverwerking. Bij deze vorm van therapie leer je anders naar dingen te kijken.
Een ritueel laat voelen dat het gemis en verdriet er mag zijn. Ook anderen om je heen zijn verdrietig. Dit kan juist verbinden en troostend werken. Rouwrituelen kunnen worden uitgevoerd vlak na het overlijden, bij de uitvaart, op herdenkingsdagen nog lang na het overlijden.
Hoe lang rouwverwerking duurt is door de verschillende factoren moeilijk te zeggen. Uit Amerikaans onderzoek is gebleken dat mensen na drie maanden na het overlijden van hun partner, pas de ergste fase van rouw doormaken. Na gemiddeld ruim een jaar beginnen partners zich vaak weer beter te voelen.
Normaal, bestaat dat eigenlijk? Er bestaat geen standaard proces voor rouw. Er is ook geen tijdlimiet aan een rouwproces. Verdriet van een verlies draag je met je mee en er kunnen in een leven altijd momenten komen dat dit weer heel sterk voelbaar is.
2.5 Persisterende Complexe Rouwstoornis (PCRS)
Mensen hebben minimaal twaalf maanden geleden de dood van een dierbare meegemaakt. Ze ervaren diverse symptomen van separatiestress, waaronder een kwellend verlangen naar de overledene.
We rouwen omdat we liefde hebben gekend en deze hebben verloren. Daarom wordt er gezegd dat rouwen de achterkant van liefde is. Je kunt verschillende stadia in het rouwproces onderscheiden, maar niet iedereen doorloopt alle stadia en het kan er voor iedereen anders uitzien.
Het roept veel verdriet en onmacht op als je van zo dichtbij meemaakt dat een dierbare zijn of haar gezondheid verliest. Dan ga je rouwen om het verlies van de persoon die hij of zij was en van jullie leven en activiteiten samen. Dit is rouw bij leven. We noemen het ook wel anticiperende rouw.
Mannen zullen zich na het verlies van een dierbare vooral stil houden. Dat heeft te maken met het gevoel geen controle te hebben als er iemand overlijdt. Terwijl hij normaal gesproken weet hoe hij een situatie kan redden, voelt hij zich nu vooral machteloos.
Herstellen van de schok
Mensen met stress kunnen minder eetlust hebben, slechter slapen, maag- en darmklachten of hoofdpijn krijgen. Daarnaast zijn er allerlei mentale klachten zoals gevoelens van angst, onzekerheid, een opgejaagd gevoel en negatieve gedachten.
Veel kenmerken van een rouwproces lijken op die van een depressie. Denk aan slapeloosheid, nergens zin in hebben, prikkelbaarheid, verlies van eetlust, angstige gevoelens en je willen terugtrekken uit sociale situaties.
Rouw als vorm van trauma
Kinderen en jongeren die de dood niet als traumatisch hebben ervaren, kunnen de overledene op een positieve manier herinneren en het overlijden integreren in hun bestaan. Bij traumatische rouw ligt het accent op symptomen van de posttraumatische stress stoornis (PTSS).