Veilig gehechte mensen hebben zowel vertrouwen in zichzelf als in hun partner. Ze durven hun gevoelens te tonen en zijn enerzijds niet bang voor intimiteit maar anderzijds ook niet om alleen te zijn. Ze hebben dus een evenwicht gevonden tussen zelfstandigheid en afhankelijkheid.
Wanneer er sprake is van een goede hechting, wordt dat een veilige hechting genoemd. Kinderen die veilig gehecht zijn zoeken direct contact met of de nabijheid van degenen met wie ze een gehechtheidsrelatie hebben. Ze laten zich snel door hen geruststellen en durven van alles te onderzoeken en ontdekken.
Deze vorm van hechtingsstoornis kan ontstaan als een kind: onvoldoende aandacht krijgt. niet op de goede momenten aandacht krijgt. ervaart dat de ouders erg onberekenbaar zijn.
Kenmerken van veilig gehechte kinderen zijn onder andere: vrolijkheid, spontaniteit, het aangaan van vriendschappen, kunnen omgaan met teleurstelling (veerkracht) en het hebben van innerlijke rust. Ook hebben ze meer zelfvertrouwen dan onveilig gehechte kinderen en ze voelen dat ze de moeite waard zijn.
Romantische hechting wordt gedefinieerd als “een voortdurende emotionele band die zich tussen twee volwassenen ontwikkelt tot een intieme relatie”. Het is een persoonlijk gevoel, gerelateerd aan een emotionele band met iemand anders.
Als je uit een opvoeding met een narcistische ouder komt, kan het echter zo zijn dat je onveilig gehecht bent geraakt. Er zijn drie verschillende onveilige hechtingsstijlen; vermijdend, angstig en ambivalent. Een vermijdende hechting komt vooral bij verwaarloosde of misbruikte mensen/kinderen voor.
Een onveilige hechting heeft invloed op het empathisch vermogen en sociale vaardigheden van kinderen. Kinderen die niet geleerd hebben om rekening te houden met anderen of zich moeilijk kunnen inleven, komen in de problemen in sociaal contact.
Er zijn twee typen hechtdraad die gebruikt worden: de oplosbare draad en de niet-oplosbare draad. Voor het hechten van huidwonden wordt op meeste Spoedeisende hulp afdelingen gebruik gemaakt van niet-oplosbaar hechtmateriaal (vaak blauw of zwart van kleur).
Hechtingsproblematiek kenmerken
Een onveilige hechtingstijl kan invloed hebben op je zelfbeeld. Ook kan het uitwerking hebben op je vermogen om vol vertrouwen in het leven te staan. Je kunt als volwassene bijvoorbeeld last hebben van faalangst, een laag zelfvertrouwen, en gevoelig zijn voor stress.
Het vertrouwen van het kind kan hersteld worden door te werken aan de band tussen ouder en kind. Als professional kun je ouders ondersteunen bij het aansluiten bij hun kind, erop letten dat zoveel mogelijk dezelfde volwassenen voor het kind zorgen en de ouder helpen met zich verplaatsen in het kind.
Hechting is de emotionele band die je opbouwt met je kind. Die wordt ook wel gehechtheid of gehechtheidsrelatie genoemd en is belangrijk voor de ontwikkeling van je kind. Je kind krijgt daardoor zelfvertrouwen, ontwikkelt veerkracht en kan ervan leren.
Knuffelen, praten tegen je kindje, je kindje dicht tegen je aanhouden, zodat ze je geur zullen ruiken; het zijn allemaal dingen waardoor de hechting op gang komt. Je kindje zal al deze dingen herkennen en hierop reageren door bijvoorbeeld heerlijk in slaap te vallen tegen je borst.
Hechting is de duurzame affectieve relatie tussen een kind en één of meer opvoeders. Veilig gehechte kinderen zullen in perioden van stress de nabijheid zoeken van personen aan wie zij zijn gehecht. In een onbekende situatie zijn zulke personen de uitvalsbasis waarvandaan zij de omgeving verkennen.
als trefwoord met bijbehorende synoniemen: hechten (ww) : binden, dichtnaaien, klemmen, naaien, rijgen, toekennen, vastmaken, verbinden.
Langdurig contact met water (baden, zwemmen en afwassen) wordt u afgeraden totdat de hechtingen verwijderd zijn. Gebruik geen zalf, crème of haarspray op de wond i.v.m. irritatie en/of infectie gevaar. Uw wond heeft rust nodig om te genezen.
Oplosbare hechtingen hoeven niet te worden verwijderd; deze lossen vanzelf op. U herkent oplosbare hechtingen aan het doorzichtige materiaal (soort 'visdraad'). Zwarte hechtingen en krammen moeten door de huisarts worden verwijderd na de afgesproken periode.
Vermijdend-gehechte kinderen hebben, na veelvuldig te zijn afgewezen, geleerd geen beroep meer te doen op hun ouders als ze stress ervaren. Deze kinderen richten hun pijn, verdriet of angst eerder naar binnen, of reageren agressief bij spanning.
Als de baby de moeder niet kan bereiken, ontstaan er spanningen van angst en paniek bij de baby. Dit kan resulteren in traumatisering in de liefde en het ontstaat een hechtingstrauma. Binnen een veilige hechting spiegelt de moeder precies aan haar baby wat hij voelt.
Een angstig vermijdende hechting ontstaat wanneer ouders/verzorgers emotioneel te belastend zijn geweest ten koste van jou. Of juist zo (emotioneel) afwezig en onbetrouwbaar, dat je niet meer op emotionele steun van je ouders/verzorgers rekent.
Wat wel werkt: een veilige en stabiele plek. Uit onderzoek blijkt dat voor kinderen met een hechtingsstoornis een veilige en stabiele plek in een gezin positief werkt. Verder moet er een emotioneel beschikbare, betrouwbare opvoeder zijn, bij wie het kind zich veilig voelt en op wie het kind leert vertrouwen.
Hechtingsproblemen kunnen ontstaan bij kinderen die een traumatische ervaring hebben gehad. Daarnaast hebben sommige kinderen een hoger risico, bijvoorbeeld adoptiekinderen, pleegkinderen, kinderen met een lichamelijke stoornis, huilbaby's of kinderen die lang in het ziekenhuis hebben gelegen.
De Cirkel van Veiligheid is een eenvoudige figuur, die ouders helpt om er snel achter te komen welke behoefte een kind op een bepaald moment precies laat zien. De drie kernbehoeften zijn zorg vragen ('ik zoek je nabijheid'), exploreren ('ik ga op onderzoek uit') en zorg krijgen ('ik ben er voor jou').
De prevalentiecijfers zijn gebaseerd op zowel internationale als Nederlandse studies naar gehechtheid. Hieruit blijkt dat tussen de 60 en 70 procent van alle gezonde, thuiswonende kinderen in de leeftijd van 1 tot 12 jaar, een veilige gehechtheidsrelatie heeft met hun ouders.