Hoe herkent u de berenklauw
De stengel kan 10 cm dik worden en is rood gevlekt. Ze heeft enorme bladeren van 1 tot 1,5 meter lang. De bladeren zijn grof gezaagd, behaard en diep ingesneden. De plant bloeit in de periode vanaf juli tot diep in de herfst met witte bloemschermen, zo groot als een paraplu.
De berenklauw is niet zo giftig als sommige andere planten, maar de sap van de plant bevat furocoumarinen. Na contact met het sap en zonlicht kan de huid rode jeukende vlakken, zwellingen en zelfs blaren vertonen binnen 48 uur. De huid kan eruit zien als een brandwond en het duurt ruim 2 weken tot de wond is genezen.
De planten die lijken op Fluitenkruid zijn onder andere Gevlekte Scheerling en Dolle Kervel.
Een schermbloemige soort met een fraai koepelvormig scherm is de Gewone engelwortel, Angelica sylvestris. De planten kunnen erg groot worden en lijken in eerste instantie wat op Gewone berenklauw. Maar de bladeren zijn meervoudig geveerd.
Bioloog Arnold van Vliet bevestigt dat de reuzenberenklauw zwellingen en brandwonden kan veroorzaken. "Als het sap van de plant in de ogen komt, kan je er zelfs blind van worden. Gevaarlijk, omdat veel mensen dat niet weten.
Je kan thee maken van gedroogde bloemen, het proeft een beetje zoet als anijs. En dit proef je ook als je zo een bloemetje opeet. De plant kan gebruikt worden om de spijsvertering een oppepper te geven en heeft vochtafdrijvende en bloedreinigende eigenschappen.
Fluitenkruid heeft donkerbruine, cilindervormige vruchten van 6-10 mm met een geribde snavel, die ongeveer 1/3 van de lengte van de vrucht uitmaakt. Op de overgang van vrucht naar vruchtsteel staan korte stekelige haren. De bloeiperiode loopt van april tot juni.
Veelvoorkomende plantjes en bloemetjes die worden beschouwd als onkruid zijn: zevenblad, paardenbloem, klaver, vergeet-me-nietje, kamille, fluitenkruid en boterbloem. Het begrip onkruid is zeer breed én subjectief.
De stengels van de gewone jonge berenklauw zijn eetbaar. Je kunt de berenklauw oogsten als de plant circa 20 centimeter is. De stengels doen qua smaak denken aan een combinatie van mandarijn, kokos en komkommer. Ook kun je ervoor kiezen om de plant dan in zijn geheel eten.
Zijn de stengels goed gedroogd? Dan zijn ze niet meer gevaarlijk. Goed gedroogde berenklauw bevat namelijk geen sap meer. Ook de haren van de stengel verliezen hun irriterende werking.
Na 24 uur: jeukende rode vlekken of blaasjes. Enige uren later: grote blaren. De blaren lijken op ernstige brandwonden (genezen pas na één tot twee weken). Hierna kun je littekens krijgen en kan je huid bruin verkleuren.
Gebruik in traditionele geneeskunde. In de traditionele geneeskunde wordt de wortel en het blad gezien als een afrodisiac, een spijsverteringsbevorderaar, een slijmoplossend middel en een kalmerend middel. Soms wordt het nog voorgeschreven bij bronchitis en keelontsteking. Een tinctuur wordt gegeven bij algehele zwakte ...
De Reuzen-berenklauw wordt ook weleens met Engelwortel verward. Het verschil zit erin dat de bloemschermen van de Reuzenberenklauw plat zijn en van Engelwortel bol.
Als er geen ruimte is om de plant te ontwijken, kan de berenklauw in contact komen met de huid. Uw huid voelt daarna geïrriteerd, er ontstaan rode blaren en u krijgt last van jeuk. De blaren kunnen lijken op ernstige brandwonden. Op deze plek kunnen littekens ontstaan en de huid kan bruin gaan verkleuren.
Fluitenkruid plukken voor op de vaas
Pluk ze 's ochtends vroeg op een plek zo dicht mogelijk bij huis en zet ze meteen op water. Knip de stengels onder water nog een keer af, zodat eventuele luchtbellen die de capillaire vaten kunnen verstoppen, worden afgesneden. Op die manier heb je veel langer plezier van je boeket.
Bestrijding: Het onkruid der onkruiden. De ultieme nummer 1, de Japanse duizendknoop. Deze invasieve soort is niet te bestrijden. Toch zijn er mogelijkheden om de plant te bestrijden, maar dat duurt jaren.
De naam fluitenkruid ontleent de plant aan, niet verrassend, het feit dat je van de holle steel fluitjes kan maken. Wie op zo'n fluitje blaast proeft een kruidige smaak. Geen zorgen, de plant is een van de vele wilde planten die gewoon eetbaar zijn en niet misstaan in een frisse salade.
Zevenblad vind je vaak op schaduwrijke groeiplaatsen, terwijl Fluitenkruid meestal een groeiplaats in de volle zon zoekt. Sommige leden van de Schermbloemenfamilie zijn uiterst giftig, laat de plant dus zeker staan als je ook maar een beetje twijfelt.
Officieel 'fluitenkruid': woordenlijst.org/zoek/?q=fluite… (Wij zouden 'fluite-' niet afkeuren.) in de nieuwste Heukels' Flora ook met de -n, dus Fluitenkruid hoor!
Fluitenkruid, Cow parsley, Anthriscus when I arrive at the chosen place the Cow Parsley stands under the trees in deep shade.
Het fluitenkruid dankt zijn naam aan het feit dat van de stengel fluitjes gemaakt kunnen worden. Om een fluit te maken moet bij een holle fluitenkruidpijp, met onderaan een dichte knoop, ongeveer halverwege een snee overlangs gemaakt worden. De plant werd door Jac.
Niet giftige planten, bomen en bloemen
Kruiden in de paardenwei kunnen een gustige werking hebben op de lichaamsprocessen. Een paar voorbeelden van eetbare planten en kruiden in de paardenweide zijn: de Paardenbloem, Fluitenkruid, witte en rode Klaver, Kamille, Madeliefje, Distel.
Heb je de berenklauw aangeraakt en is je huid blootgesteld aan zonlicht? Dan kunnen er 24 uur na de aanraking jeukende en rode vlekken ontstaan. Daarna kan je blaren krijgen die lijken op een brandwond. De blaren kunnen uiteindelijk littekens of een bruin verkleurde huid worden.