Een komeet bestaat uit bevroren gassen en gesteente. Als een komeet in zijn baan de zon nadert wordt het ijs gasvormig, en ontstaat een lichtgevende staart. Eigenlijk zijn het twee staarten: een witte van steengruis en een blauwe van gas. Een meteoor wordt ook wel 'vallende ster' genoemd, maar het is geen ster.
Embed. Een komeet herken je aan zijn witte staart van stof en gas. Een meteoor kan afkomstig zijn uit een komeet en wordt pas zichtbaar als hij door de dampkring suist: een vallende ster. Hoi.
Kometen zijn relatief kleine hemellichamen die in een vaak langgerekte elliptische baan rond een ster draaien en uit ijs, gas en stof bestaan ("vuile sneeuwballen").
In wezen is een meteoriet puin uit de ruimte. Kometen zijn kleine hemellichamen die in vaak erg elliptische banen rond een ster draaien en uit ijs, gas en stof bestaan. Een meteoroïde is een stofdeeltje, stukje steen of een stukje ijs dat door de ruimte zweeft.
Een komeet ziet er uit als een wazige ster met een veeg van licht eraan, die de staart wordt genoemd. Je ziet hem heel langzaam bewegen tussen de andere sterren. Elke dag een beetje verder. Een komeet is dus ook niet hetzelfde als een vallende ster.
Volgens dokter Amito duurt het nog wel 100 miljoen jaar voordat er een een meteoriet op aarde in kan slaan. Geen reden tot paniek! Maar als er een meoriet op aarde in zou slaan hebben we wel een probleem. Door de inslag zou er veel stof in de lucht komen waardoor de zon ons niet kan opwarmen en het heel koud wordt.
Een komeet is op zo'n moment vaak alleen in de ochtend- of avondschemering zichtbaar, wanneer het niet helemaal donker is. Ook een helder object kan bij sterke schemering onzichtbaar zijn. Daarnaast is een komeet een wazig object aan de hemel, in tegenstelling tot bijvoorbeeld een ster.
Een ster is een bolvormig hemellichaam bestaande uit lichtgevend plasma met daarin voornamelijk (ongeveer 72% van de massa) waterstof en daarnaast ongeveer 26% helium. In sterren is de druk en temperatuur van de inwendige gasconcentratie zo hoog dat er kernfusiereacties plaatsvinden.
Wanneer de ijsbal bij de zon of een andere ster in de buurt komt, warmt 'ie op. Het ijs in de komeet sublimeert (verdampt) en haast zich weg van het oppervlak. Daarbij voert het lichte stof- en puindeeltjes met zich mee. Zo ontstaat een voor kometen zo kenmerkende stofstaart en coma (stoffige atmosfeer).
De snelheid van een komeet kan variëren van 3.000 km/uur (bijna één kilometer per seconde) tot meer dan 100.000 km/uur (28 km/s) en naarmate een komeet in de buurt van een ster komt, versnelt deze. Zodra kometen in de buurt van de ster komen, verdampen ijsdeeltjes en ontstaat er een staart.
Een meteoriet met een doorsnede van zo'n tien kilometer kwam in zee voor de kust van het huidige Mexico terecht in de buurt van het plaatsje Chicxulub en zorgde voor een massa-uitsterving, die het einde betekende van meer dan 75 procent van de soorten op aarde.
Kometen zijn kleine hemellichamen die in elliptische banen rond de zon draaien en bestaan uit ijs, gas en stof. We zeggen ook wel eens dat het vuile sneeuwballen zijn.
Dat is de Oortwolk, die vele triljoenen kometen bevat en die zich op tienduizenden astronomische eenheden van de zon bevindt (1 AE is de gemiddelde afstand van de aarde tot de zon, ongeveer 150 miljoen kilometer).
Een meteoor of vallende ster is een meteoroïde op ca. 100 km hoogte die met een enorme snelheid (tot tientallen kilometers per seconde) in de atmosfeer van de Aarde terechtkomt. Soms heeft men het over het stofdeeltje maar een meteoor verwijst naar de lichtflits die wordt veroorzaakt door een meteoroïde.
De oudst bekende meteoriet heeft een ouderdom van 4,56 miljard jaar. De meeste meteorieten van asteroïdale herkomst hebben een ouderdom rond 4,5 miljard jaar. Meteorieten van de maan en Mars zijn vaak jonger (enkele miljoenen jaren).
Dan is het komende nacht het moment om te kijken. Tussen 03.00 en 04.00 bereikt de meteorenzwerm Perseïden namelijk zijn hoogtepunt. In dat uur zijn er zo'n tien vallende sterren te zien. Ieder jaar bereikt de meteorenzwerm op hetzelfde moment het hoogtepunt.
komeet {de}
comet {znw.}
Daardoor treffen we in de coma nooit meer dan één stofdeeltje per cm³ aan. Bij elke passage langst de zon verliest een komeet 0,1 tot 1 % van haar massa. Het meest opvallende onderdeel van de komeet is zijn staart (vandaar ook de volkse naam "staartster"). Kometen hebben meestal twee staarten.
Al sinds de oudheid is duidelijk dat er planeten bestaan. In 1543 ontdekt Copernicus dat de zon het middelpunt is, in plaats van de aarde. Na een nieuwe definitie voor planeten uit 2006 is Pluto gedegradeerd tot dwergplaneet. Ons zonnestelsel kent nu acht planeten, in plaats van negen.
Als een lichtstraal door die trillende lucht gaat, wordt het licht ietwat gebroken. Het resultaat is een fonkelende ster. Het licht van een ster die laag boven de horizon staat, moet een langere weg door de dampkring afleggen. Daarom zullen die sterren meer flikkeren.
Wel 100 keer groter dan de aarde. Door de felheid waarmee de zon schijnt, zien we overdag de andere sterren niet.
Grote sterren kunnen hun leven eindigen in een zeer zichtbare explosie, een supernova. Maar sommige kunnen in een zwart gat veranderen en spoorloos verdwijnen.
Waar te zien? De beste kans om de komeet waar te nemen is tussen 20 en 21 uur (21 tot 22 uur bij zomertijd). Het is dan al donker en de komeet staat laag boven de noordwestelijke horizon. Hij bevindt zich een eind rechtsonder de planeet Mars, die vrij duidelijk als een oranje 'ster' in het westen zichtbaar is.
De meteorenzwerm Perseïden bereikt op zaterdag 13 augustus 2022, rond 8 uur, zijn maximum. De meteoren van de Perseïden zijn helder en snel en hebben nalichtende sporen. Wanneer de radiant in het zenit zou staan, zouden er van deze zwerm naar verwachting gemiddeld zo'n 85 meteoren per uur vallen.