CRP stijgt en daalt snel na een ontsteking, terwijl de BSE trager reageert.De BSE kan beïnvloed worden door fysiologische factoren, de CRP in mindere mate. In 4 van de 10 publicaties wordt de CRP genoemd als accuraatste bepaling bij vermoeden van infecties en/of inflammatoire ziekten.
Bloedbezinking (BSE)
Een BSE-test is de meest actieve voorkomende vorm van bloedonderzoek. Het dient om te controleren of er bij de patiënt ontstekingen actief zijn. Die kunnen het gevolg zijn van infecties (bacteriën, virussen), tumoren en auto-immuunziekten (reuma). Uitslagen hiervan zeggen niets over de oorzaak.
Soms zakken de rode bloedcellen sneller naar beneden dan normaal: we spreken dan van een verhoogde bezinkingssnelheid. Dit doet zich voor als de hoeveelheid eiwitten in het bloed toeneemt door ziekte.
Het gehalte CRP geeft een aanwijzing over de aanwezigheid van een ontstekingsproces of infectie in het lichaam. De CRP test is een algemene bepaling, deze test toont niet specifiek een ziekte of aandoening aan. CRP is een eiwit dat bij infecties door de lever wordt aangemaakt (acuut fase eiwit).
Uw huisarts kan zo bepalen of de 'CRP-waarde' (een eiwit) in uw bloed verhoogd is, wat kan wijzen op een ontsteking. Bij gezonde mensen (zonder ontstekingen) is de CRP-waarde in het bloed meestal lager dan 5 mg/l.
De CRP waarde in je bloed stijgt snel als reactie op een ontsteking. CRP heeft namelijk als taak het opruimen van bacteriën. Bij ernstige verwondingen of operaties kan CRP om die reden ook verhoogd zijn. Wanneer een infectie weer onder controle is, daalt het CRP gehalte ook weer snel.
Een verhoogde bezinking is helemaal niet specifiek. Een hoge bezinking zegt eigenlijk alleen dat er iets aan de hand kan zijn, maar niet wat. Afwijkende uitslagen moeten daarom altijd in samenhang met de klachten van de patient en overige uitslagen worden bekeken. Een normale waarde sluit een ziekte niet uit.
De uitslag geeft aan hoeveel CRP er in uw bloed aanwezig is. Normaal is deze waarde kleiner dan 10. Een verhoging wijst op een ontsteking in uw lichaam. Als er een verdenking bestaat op een longontsteking dan wordt er bij waarden van 100 of groter meestal overgegaan tot het voorschrijven van een antibioticum.
De twee belangrijkste bloedonderzoeken om vast te stellen of er ontstekingen zijn en hoe hevig de ontstekingen zijn, zijn het onderzoek op de snelheid van de bloedbezinking en het onderzoek op de aanwezigheid van het zogeheten C-reactieve proteïne (CRP).
Bij patiënten met een geregistreerde diagnose pneumonie is de uitslag van de CRP test in bijna een derde van de gevallen meer dan 100 mg/l. Voor alle aandoeningen geldt dat antibiotica het meest wordt voorgeschreven bij patiënten met een CRP van meer dan 100 mg/l.
Een ongewoon lage bezinking kan wijzen op toegenomen stroperigheid van het bloed (polyglobulie), bijvoorbeeld door een toename in rode bloedcellen of door een vormverandering van de rode bloedcellen.
Het CRP kent een breed bereik van 0-500 mg/l. De CRP reageert snel: de waarde kan binnen 6 tot 8 uur verdubbelen. De halfwaardetijd van de CRP is ook 6 tot 8 uur.
Anemie kan een verhoogde BSE veroorzaken, maar dit is in de regel beperkt tot enkele mm/uur per mmol Hb-daling.
De bezinkingsnelheid (BSE) test meet de snelheid waarmee rode bloedcellen naar beneden zakken in een bloedbuis. BSE geeft informatie over de aanwezigheid en activiteit van een ontsteking of infectie in het lichaam.
Bij een sepsis reageert uw lichaam heel heftig op een bacterie, virus, schimmel of parasiet. Ook sommige gifstoffen kunnen de oorzaak zijn van een sepsis. Soms is niet duidelijk waar de sepsis door komt. U kunt bijvoorbeeld een sepsis hebben door een blaasontsteking, zonder dat u klachten van de blaasontsteking heeft.
CRP waarde en andere ontstekingswaarde
Bloedonderzoek geeft inzicht in de activiteit van het immuunsysteem. Wanneer er een ontsteking in het lichaam zit, zijn voornamelijk de witte bloedcellen (leukocyten) en het CRP verhoogd, dit is waarneembaar door middel van een bloedonderzoek.
Ontstekingen: stress kan het lichaam ertoe aanzetten om een overdaad aan eiwitten (cytokines) te produceren die tot zware ontstekingen kunnen leiden.
Er zijn vijf tekenen, of symptomen, die wijzen op een acute infectie: roodheid, warmte, zwelling, pijn en verminderd functioneren, zoals moeite hebben met het normaal bewegen van het gekwetste lichaamsdeel. Soms is een infectie klein, met slechts een klein gebied dat is gekwetst. Het lichaam geneest dan vanzelf.
Belangrijke bloedwaarden bij reuma. In je bloed kunnen stoffen aanwezig zijn die mogelijk op een auto-immuunaandoening wijzen. Als een bloedonderzoek een 'positieve' uitslag heeft, betekent het dus dat je misschien een vorm van reuma hebt. De uitkomsten van alle onderzoeken bij elkaar vormen de uiteindelijke diagnose.
Met een BSE- of CRP test stelt de reumatoloog vast of er ontstekingen in je lichaam aanwezig zijn. Deze bloedtests kunnen niet aantonen dat je axiale spondylartritis heeft, maar kunnen de diagnose wel ondersteunen. De tests kunnen daarnaast helpen om het verloop van de ziekte te volgen.
Een normaal hemoglobinegehalte ligt bij mannen tussen de 8,5 en 11 millimolen per liter en bij vrouwen tussen de 7,5 en 10 millimolen per liter. Bij zwangere vrouwen mag de waarde na 30 tot 32 weken zwangerschap 6,3 millimolen per liter zijn.
CRP stijgt en daalt snel na een ontsteking, terwijl de BSE trager reageert. De BSE kan beïnvloed worden door fysiologische factoren, de CRP in mindere mate. In 4 van de 10 publicaties wordt de CRP genoemd als accuraatste bepaling bij vermoeden van infecties en/of inflammatoire ziekten.
BSE blijft veel langer verhoogd, afhankelijk van de eiwitten die de verhoging geïnduceerd hebben: 4 dagen voor fibrinogeen en 2-4 weken voor immunoglobulinen.
MCV is de afkorting voor de Engelse term 'mean corpuscular volume'. De MCV -test bepaalt de gemiddelde grootte van de rode bloedcellen. De grootte van rode bloedcellen geeft informatie over de oorzaak van bloedarmoede. De test maakt deel uit van het compleet bloedonderzoek.
U kunt een ontsteking aan de longvliezen herkennen aan de volgende symptomen: Pijn bij ademhalen en niezen. Vooral als u diep ademhaalt of hard niest, voelt u een scherpe pijn links en/of rechts op de borst of rug; Kortademig bij inspanning.