Het is allemaal goed. Alle naslagwerken vermelden mama én mamma en papa én pappa. In de praktijk zijn de vormen mama en papa het gebruikelijkst. Er is geen uitspraakverschil tussen mama/papa en mamma/pappa: in alle gevallen is de eerste a (tamelijk) kort en de tweede a lang.
“Schrijf je nou mama en papa, of mag mamma en pappa ook?” Deze vraag stelde opinieweekblad Elsevier aan ons. Het antwoord kwam van Lut Colman, een van onze taalkundigen: “Allebei de schrijfwijzen zijn correct.” De woorden mama en papa zijn afkomstig uit het Frans.
Papa, pappa, pap, pappie, paps en pa is de naam die veelal door kinderen wordt gebruikt voor hun vader.
Het woord papa staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
De oudste aansprekingsvormen waren de oude erfwoorden vader en moeder, maar sinds de zeventiende eeuw zijn daar de aan het Frans ontleende vormen papa (1665) en mama (1680) bijgekomen.
We noemen hun ouders doorgaans 'mama' en 'papa' vanwege een natuurlijke taalontwikkeling waarbij de eenvoudige en instinctieve klanken 'ma' en 'pa' tot de eerste klanken behoren die baby's uitspreken .
Het is heel makkelijk te verklaren waarom je baby eerder zijn vader roept. Het woordje 'papa' heeft namelijk in de meeste talen makkelijkere klanken en is daarom makkelijker uit te spreken voor je baby. Woordjes met 'puh' zijn makkelijker en 'mama' is nét iets moeilijker, dus zie het zeker niet als een afwijzing.
een informele term voor een vader ; waarschijnlijk afgeleid van babytaal. synoniemen: dada, pa, papa, pappa, pop. verwekker, vader, mannelijke ouder. een mannelijke ouder (ook gebruikt als aanspreektitel voor je vader)
De woorden mama en papa zijn overgenomen uit het Frans (maman, papa). Dat gebeurde al in de zeventiende eeuw. Net als in het Frans lag de klemtoon in het Nederlands op de tweede lettergreep: 'mamá', 'papá'. Er was toen geen noodzaak om de woorden als mamma en pappa te schrijven.
vader (zn) : papa, pa, paps, vaar, ouwe, père, oudeheer, pee, va, vake. vader (zn) : uitvinder, grondlegger, stichter.
Antwoord en uitleg:
Het zelfstandig naamwoord 'dad' kan zowel als een algemeen als een eigennaam worden gebruikt. Wanneer het als de naam van een specifieke persoon wordt gebruikt, is 'dad' een eigennaam.
papa's (meerv.) Voorbeelden: `Papa, mag ik een ijsje?`, `Vraag dat maar even aan je papa.
's Avonds schrijft een van de verdachten in een berichtje dat hij 'wacht op pap'. 'Pap' is straattaal voor geld, dat die avond lijkt te zijn opgehaald in Utrecht. Justitie gaat ervan uit dat het om het bloedgeld ging.
Het enige echte verschil tussen de woorden is dat "vader" formeler is dan "papa".
"Vader" is een biologische term, terwijl een "papa" een echte ouder is . Een vader is er voor zijn kind als een aanhoudende, liefdevolle kracht in hun leven, terwijl een vader gewoon verwijst naar iedereen die een kind heeft gehad. Het vergt een echte toewijding en warmte om een vader te zijn, terwijl een vader zijn kind misschien niet eens regelmatig ziet.
Die heet eigenlijk Jorge Mario Bergoglio, en hij komt uit Argentinië.
En als we het specifiek over een zuidelijke moeder hebben, is het woord dat in me opkomt "Momma" (of "Mama") . Met de mogelijke uitzonderingen van "Maw", stereotiep gekoppeld aan het bergachtige zuiden, en "Mammy", wat een heel ander verhaal is, is er geen label voor iemands moederlijke ouder zuidelijker.
Er is geen betekenisverschil, het gaat om een verschil in spelling. De spelling papa is oorspronkelijk aan het Frans ontleend. Omdat de eerste a kort is, is de dubbele p strikt genomen juister; vergelijk kapen en kappen.
De oorsprong van de woorden "mum" en "mom"
Zowel "mom" als "mum" hebben in de loop van de tijd veranderingen in betekenis en gebruik ondergaan. Zo werd "mum" ooit als een formele term beschouwd, terwijl "mom" als informeler werd gezien. Dit onderscheid is echter niet meer zo duidelijk en beide termen worden nu in verschillende contexten gebruikt.
Het heeft een connotatie (slechte betekenis) die verwijst naar oudere mannen die op jonge vrouwen letten voor seks . Tegenwoordig kan het gewoon naar seks verwijzen. En zoals je hebt opgemerkt is het ook een woordspeling op het schattig klinken voor een goedkeurende mannelijke figuur.
/ˈdædi/ (meervoud papa's) vooral gebruikt door en voor jonge kinderen, en vaak als naam, om 'vader' te betekenen
Ook aan de houding van het lichaam van je baby (lichaamstaal) kun je merken hoe hij of zij zich voelt: Als je baby zich niet lekker voelt, kromt het zijn lijfje en trekt hij of zij zijn beentjes op. Als je baby blij is, kruipt het ook in elkaar, maar dan van plezier. Je kunt plezier ook zien aan het gezicht.
Dit is een normale stap in de ontwikkeling van je kind. Ook leert hij in deze fase vreemden van bekenden te onderscheiden. Hij hecht zich het sterkst aan de voor hem meest vertrouwde personen en wil niet dat deze weggaan. Hij kan eenkennig worden en wil het liefst zijn bij degene die het meest vertrouwd voelt.
Casares suggereert ook een meer primaire reden waarom "dada" vaak de eerste woord eer krijgt. "Sommige taalkundigen theoretiseren [dat] baby's 'dada' zeggen voordat ze 'mama' zeggen , omdat ze moeder in eerste instantie niet als iets aparts van zichzelf identificeren ," legt ze uit. "In plaats daarvan worden hun identiteiten samengevoegd."