Mensen met ADHD uiten dat meer fysiek dan mensen met ADD. Daarnaast is iemand met ADD meer een dagdromer terwijl iemand met ADHD meer een doener is, meer met zijn ideeën daadwerkelijk aan de slag gaat.
ADHD met comorbiditeit
Voor zowel bij mensen met ADHD als ADD (zonder hyperactief gedrag) geldt dat het in de meest gevallen samengaat met andere psychische aandoeningen en/of andere lichamelijk gezondheidsklachten. Dat noem je comorbiditeit. En dat kan behoorlijk pittig zijn.
Het meest typerende verschil tussen iemand met ADHD en ADD is het hyperactieve gedrag. Als je ADD hebt, dan kom je vaak rustig en dromerig over, in tegenstelling tot iemand met ADHD. Maar jouw hoofd zit echter wel vol met gedachten en ook jij hebt last van concentratieproblemen.
Out of the box: ADD'ers zijn vaak goed in het oplossen van raadsels. Hierbij komen ze vaak met niet voor de hand liggende, vindingrijke oplossingen. Ze zijn vaak goede brainstormers en beelddenkers. Hyperfocus: Mensen met ADD kunnen zich enorm focussen op een project.
Iemand met ADD wordt vaak omschreven als onhandig, lui, traag, in zichzelf gekeerd, ongemotiveerd en ongrijpbaar. Jammer, want van binnen schuilen er veel zinnige dingen. Waarschijnlijk leg je vaak verbanden die niemand anders legt, ben je heel creatief en voel je precies aan wat er speelt in je omgeving.
Overige ADD kenmerken bij volwassenen
moeite met snel en adequaat reageren op onverwachte gebeurtenissen door vertraagde informatieverwerking. dit moet niet verward worden met autisme omdat ADD'ers in tegenstelling tot mensen met autisme vaak prima verbanden kunnen leggen.
Als je aan ADD lijdt, heb je een tekort aan de neurotransmitters dopamine en noradrenaline. Hierdoor wordt de informatie die naar de hersenen gaat minder efficiënt geregistreerd. Ook verandert de activiteit in bepaalde hersengebieden hierdoor.
Mensen met ADD hebben bij onderwerpen die geen interesse wekken, juist meer moeite met in actie komen. Wel hebben ze vaak een hoofd vol gedachtes. Daarnaast hebben ze vaker moeite met plannen en organiseren, zijn snel afgeleid door irrelevante dingen en geluiden en hebben moeite met prioriteiten stellen.
Als er sprake is van de stoornis ADHD, moet de impact op het participeren in het maatschappelijk leven aangetoond worden volgens de basisdefinitie van een handicap (langdurige en belangrijke beperking van de kansen tot sociale integratie). Die impact kan zeer wisselend zijn.
Help je kind of partner met kleine praktische zaken rond planning en organisatie, zolang dit voor jou geen te zware belasting wordt. Geef je grenzen aan als er teveel op je schouders komt. Geef de persoon met ADD de ruimte en tijd die hij/zij soms nodig heeft om alles te verwerken.
Veel mensen komen er pas op latere leeftijd achter dat ze ADD hebben, de rustige en meer dromerige variant van ADHD. ADHD'ers weten dat vaak al wel, omdat hun drukke en beweeglijke gedrag herkenbaarder is, maar bij ADD'ers is dat niet op het eerste gezicht te merken.
ADD. Attention Deficit Disorder. In de DSM 5 niet aangemerkt als aparte stoornis. Toch vertonen kinderen met deze variant van ADHD heel ander gedrag dan kinderen met de hyperactieve variant.
ADHD is een neurobiologische stoornis. Er is een verminderd functioneren van bepaalde gebieden van de hersenen en een verminderde activiteit van boodschapperstoffen, de neurotransmitters, zoals dopamine en noradrenaline. Medicatie corrigeert deze verminderde activiteit.
Hoe werkt Ritalin in de hersenen? Ritalin zorgt ervoor dat er meer dopamine vrijkomt in het striatum, een belangrijk gebied in de hersenen dat een rol speelt bij motivatie, handelingen en cognitie. Dopamine is een molecuul dat ervoor zorgt dat signalen worden overgebracht tussen zenuwcellen.
Op basis van vele onderzoeken die hij heeft gedaan, stelt hij dat de problemen bij ADD veroorzaakt worden door problemen in de ontwikkeling van de executieve functies. Jouw brein gebruikt die functies om er zo goed mogelijk voor te zorgen dat je op je doel af gaat en succesvol bent.
Niet goed op details letten en veel fouten maken. Moeite hebben om de aandacht bij het werk te houden. Snel afgeleid zijn van een gesprek. Het moeilijk vinden om overzicht te houden en deadlines te halen, bijvoorbeeld van huiswerk.
Kun je over ADD/ADHD heen groeien? “Ja, dat kan. Uit Amerikaanse cijfers blijkt dat ongeveer een derde van de kinderen blijvend ADHD heeft, een derde vermindert in symptomen maar blijft wel last houden, en de laatste derde heeft later geen last meer van ADHD-symptomen.”
In 2020 zegt 3,8 procent van ouders van kinderen van 4 tot 12 jaar dat hun kind ADHD of ADD heeft. Dat betekent dat het volgens deze ouders om ongeveer 56.000 kinderen van 4 tot 12 jaar gaat. Bij jongens komt het volgens deze gegevens twee keer zo vaak voor als bij meisjes (jongens: 4,9 procent, meisjes: 2,5 procent).
Neurofysiologisch of beeldvormend onderzoek is niet nodig voor de diagnose van ADHD, die een gedragsdiagnose is. Enkel bij vermoeden van een neurologische stoornis en best op voorschrift van de (kinder)neuroloog kunnen deze onderzoeken aangewezen zijn.
Onderzoek toont aan dat ADHD of ADD voorkomt bij 1 tot 4% van alle kinderen en dat zeker een derde deel er ook als volwassene nog last van ondervindt. ADD en ADHD komen voor bij mensen van alle opleidingsniveaus.