Nadat het zwarte gat is gevormd, neemt het meestal toe in grootte door materie uit de omgeving op te nemen. Wanneer een zwart gat samensmelt met andere zwarte gaten, kan er een superzwaar zwart gat ontstaan met een massa van miljarden zonsmassa's (M☉).
Elk zwart gat heeft een rand (de zogeheten 'horizon'), die als een soort éénrichtingsdeur in het heelal functioneert: een object dat de horizon passeert, is onherroepelijk verloren en kan nooit meer terugkeren. Overigens weet niemand precies wat zich binnen die horizon afspeelt.
Zwarte gaten zijn er in veel verschillende afmetingen. Veel van hen zijn maar een paar keer groter dan de zon. Deze zwarte gaten van 'sterrenmassa' worden gevormd wanneer een zware ster, ongeveer tien keer zwaarder dan de zon, zijn leven eindigt in een supernova-explosie.
Eindigt de aarde in een zwart gat? Mensen vragen zich soms af of onze aarde in Sagittarius A* kan verdwijnen. Maar daar heeft Falcke een geruststellend antwoord op: 'Nee, dat gaat niet gebeuren.
Je zit voor altijd gevangen in het zwarte gat. Daar merk je trouwens niets van, want een 'val' in een zwart gat overleef je niet. Door de enorme zwaartekracht wordt je lichaam uit elkaar getrokken en veranderen je ledematen in lange spaghettislierten.
Langer antwoord: Een zwart gat heet niet voor niets zo. Het is een gebied in de ruimte waar de zwaartekracht zó sterk is dat alle nabijgelegen materie naar binnen wordt gezogen, en er niets uit kan ontsnappen, zelfs geen licht.
Zo is het aan het eind van zijn leven toch nog even een soort ster. In de praktijk zullen we deze dood van een zwart gat nooit meemaken. Zwarte gaten doen er namelijk erg lang over om te verdampen; veel langer dan de kleine 14 miljard jaar die het heelal nu bestaat.
Ondanks hun overvloed is er geen reden tot paniek: zwarte gaten zullen de aarde noch het heelal verslinden . Het is ongelooflijk onwaarschijnlijk dat de aarde in een zwart gat zou vallen, omdat hun zwaartekracht op afstand niet dwingender is dan die van een ster met dezelfde massa.
"Opmerkelijk is ook dat het nu ontdekte zwarte gat heel dichtbij is. Het bevindt zich op slechts 2.000 lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Arend en is daarmee het op een na meest nabije zwarte gat dat we kennen." Het meest nabijgelegen zwarte gat bevindt zich op 1.600 lichtjaar van de aarde.
Het zwaarste waargenomen zwarte gat is TON 618 , waarvan de massa naar schatting 66 miljard keer zo groot is als die van de zon.
Rondom een zwart gat is er een denkbeeldig oppervlak dat als grens fungeert, de zogeheten waarnemingshorizon. Vlak buiten deze waarnemingshorizon kan het licht nog net wel aan de enorme zwaartekracht ontsnappen. Volgens de kwantumveldentheorie is de waarnemingshorizon de plaats waar hawkingstraling wordt gevormd.
In feite zenden ze straling uit met een zeer lage energie, genaamd Hawkingstraling. Hoe lager de massa van een zwart gat, hoe hoger de energie van de uitgezonden Hawkingstraling. Naarmate een zwart gat straalt, neemt zijn massa af en begint het steeds meer straling uit te zenden, waardoor het steeds sneller verdampt .
Een wit gat is in de astrofysica een hypothetisch gebied in de ruimte waar materie of energie niet binnen kan dringen. Een wit gat is daarmee het tegenovergestelde van een zwart gat, waaruit materie noch energie kunnen ontsnappen. Een diagram van de structuur van maximaal uitgebreide ruimtetijd van een zwart gat.
Mogelijk wel, maar niet helemaal . Theoretisch gezien zullen de meest massieve zwarte gaten de laatste hemellichamen zijn die nog bestaan voor de uiteindelijke 'dood' van het heelal. Ze zullen echter niet het allerlaatste 'ding' zijn dat bestaat, die eer zal waarschijnlijk naar fotonen en elementaire deeltjes gaan. Of dat denken we in ieder geval voorlopig.
Als je in een zwart gat valt, word je waarschijnlijk aan stukken gereten. Maar onder bepaalde omstandigheden is er een kans dat je de val overleeft. Je belandt dan op een mysterieuze plek vol informatie waar je niets aan hebt.
Beste antwoord: Het stort in zichzelf in. Dat is een theoretische gebeurtenis. Zwarte gaten hebben constant het weefsel van de ruimte, "brandstof" als je wilt, dat erin valt.
“Afhankelijk van hoe materie in de buurt komt van het zwarte gat, komt het grootste deel in een snel draaiende schijf om het zwarte gat terecht. Een groot deel daarvan wordt uiteindelijk opgegeten door het zwarte gat, maar een ander deel wordt via twee sterke straalstromen de ruimte in geslingerd.
Wanneer er gas naar binnen wordt gezogen, wordt dat door het sterke zwaartekrachtsveld enorm versneld en verhit. Nog voordat het gas voorgoed in het zwarte gat verdwijnt, zendt het daardoor energierijke röntgenstraling uit. Die kan geregistreerd worden door telescopen in een baan om de aarde.
Een zwart gat is een object in de ruimte waar de zwaartekracht zo sterk is dat niets kan ontsnappen, zelfs licht niet. Het kan van alles opslokken, ook sterren en planeten.
Voor het uiteindelijke lot van het heelal zijn er drie gangbare theorieën: Big Rip, Big Chill en minder waarschijnlijk Big Crunch of nog Warmtedood.
Sterren beginnen zich te vormen uit zijn materiaal, dat na verloop van tijd alle materie van de schijf verzamelt en deze uiteindelijk vernietigt. Omdat de getijdenkrachten zwak zijn en deze sterren niet kunnen vernietigen, heeft het zwarte gat niets om te absorberen en stopt het met groeien.
Dat is misschien groter dan je verwacht, aangezien het heelal nog 'maar' 13,8 miljard jaar oud is. Dankzij de uitdijing van de ruimte kunnen we toch een heel stuk verder kijken dan de 13,8 miljard lichtjaar die straling sinds de oerknal kan hebben afgelegd.
'Voor gewone zwarte gaten is de straling extreem zwak en duurt het verdampen 1060 jaar. Maar als er kort na de oerknal heel lichte primordiale zwarte gaten zijn ontstaan, verdampen die veel sneller. Uiteindelijk eindigen die met een soort explosie van licht. En dat signaal is in principe wel waarneembaar.
Langer antwoord: Het klinkt eng: een gebied in de ruimte waar de zwaartekracht zo sterk is dat alles naar binnen wordt gezogen en er niets meer uit kan ontsnappen, zelfs geen licht. Toch zijn zwarte gaten redelijk onschadelijk, als je er maar niet te dicht in de buurt komt.
wie net zoals Verlinde twijfelt aan de oerknal, komt als vanzelf uit bij de grootste open vragen uit de huidige kosmologie: donkere materie en donkere energie.