Bij een functionele neurologische stoornis (fns) heeft iemand problemen met zien, horen, praten en/of bewegen. Er gaat iets mis met de signalen van de
Mensen met FNS kunnen allerlei klachten ervaren. Soms hebben mensen maar één klacht, maar soms ook meerdere. Klachten die kunnen ontstaan zijn: verlammingen, loopstoornis, trillen, schokken, gevoelsstoornissen, spraakproblemen, slikproblemen, geheugenklachten, duizeligheid en wegrakingen.
De meest voorkomende neurologische ziektes zijn epilepsie, spierziekte ALS, Parkinson, MS en dementie.
Bij een centraal neurologische aandoening is er sprake van schade/veranderingen in de hersenen. Vanuit de hersenen wordt ons hele functioneren aangestuurd en bijgestuurd. Bij schade treden hierin storingen op, waardoor de informatieverwerking wordt verstoord. Hierdoor ontstaan er vaak meerdere problemen.
1. Hoofdpijn . Hoofdpijn is een van de meest voorkomende neurologische aandoeningen. Er zijn verschillende soorten hoofdpijn, zoals migraine, clusterhoofdpijn en spanningshoofdpijn.
Je voelt je niet helder, suffig, vergeetachtig, verstrooid of wat verward en kan moeite hebben met je te concentreren of met het oplossen van problemen. Het lukt misschien niet (of moeizaam) om op woorden te komen en wat je wil zeggen. Het lijkt alsof je wartaal uitspreekt. Je kan je intens moe voelen en wazig zien.
Duizeligheid kan verschillende oorzaken hebben, zoals problemen met het evenwichtsorgaan, evenwichtszenuwen, gezichtsvermogen, ademhaling, medicatie, bloeddruk of het centrale zenuwstelsel. In een anamnesegesprek en neurologisch onderzoek zal de neuroloog de oorzaak proberen te achterhalen.
Leefstijl, waaronder een dieet met veel suiker, alcohol- en tabaksverslaving of een dieet met veel vet, maar ook enkele intrinsieke factoren zoals veroudering, neuro-ontstekingen, hersenletsel en oxidatieve stress , hebben een negatieve invloed op het ontstaan, de ernst en de duur van neurodegeneratieve ziekten (Figuur 1).
Wat is het doel van neurologische onderzoeken
De afdeling Functieonderzoeken Neurologie is gericht op het opsporen van stoornissen in het functioneren van het zenuwstelsel, de spieren en in de bloedvoorziening van de hersenen. De onderzoeken worden met behulp van hoogontwikkelde elektronische apparatuur uitgevoerd.
De meeste veranderingen in tred zijn verwant aan onderliggende medische aandoeningen. Loopstoornissen kunnen verwant zijn aan stoornissen van het binnenoor, stoornissen van het zenuwstelsel zoals de ziekte van Parkinson, spierziektes zoals spierdystrofie en musculoskeletale afwijkingen zoals breuken.
De schade aan de zenuwen in de hersenen en het ruggenmerg kunnen niet worden hersteld. Onderzoekers van het Nederlands Herseninstituut willen hier verandering in brengen door het inzetten van moderne gentherapie technologie.
De bekendste symptomen zijn veranderingen in het bewegen zoals traagheid, stijfheid, beven, gang- en houdingsveranderingen. Maar patiënten kampen vaak ook met andere problemen zoals slaapstoornissen, depressiviteit, verlies van reukzin, mentale veranderingen.
Klachten en symptomen
spierspasme (trillen of schokkende bewegingen) of spierverlamming. ongevoeligheid voor pijn. problemen met praten, horen, zien of slikken. geheugenproblemen.
Een licht gevoel in het hoofd kan komen door bijvoorbeeld snel opstaan, heftige emoties, angst, stress of medicijnen. Sta langzaam op uit je stoel of bed. Word je duizelig, ga dan zitten en doe je hoofd tussen je knieën. Of ga bewegen, bijvoorbeeld een paar keer op je tenen staan.
Momenteel leven bijna 10 miljoen Amerikanen met een ernstige psychische stoornis. De meest voorkomende zijn angststoornissen, zware depressie en bipolaire stoornis . Hieronder vindt u meer informatie over deze stoornissen en hoe ACCESS kan helpen.
Onzeker lopen bij een perifere neuropathie komt veel voor, omdat je dan niet goed je voeten kan voelen. Mensen met deze aandoening voelen dan ook veel minder goed de grond aan hun voeten bij iedere pas die ze maken. Ook is het evenwicht vaak verstoord, wat een vervelende combinatie is.
Een zenuwbeschadiging veroorzaakt soms verzwakking van spierkracht, vervelende gevoelloosheid of stekende of brandende pijn. De klachten kunnen zich precies op de plek van de schade bevinden, maar ook ergens anders in het gebied dat door de beschadigde zenuw wordt verzorgd.