Bij gangstoornissen kun je meerdere symptomen ervaren zoals frequent vallen, stapproblemen, een verbreed steunvlak (wandelen met de voeten wijd uit elkaar), een voorovergebogen houding en een onzeker, wankel gevoel tijdens het wandelen.
Een loopstoornis beperkt u in uw dagelijkse activiteiten en kan voor nare functionele belemmeringen zorgen. Misschien valt u regelmatig of heeft u moeite met traplopen. De oorzaak van loopstoornissen kan neurologisch zijn, bijvoorbeeld door een klapvoet bij een hernia.
Bij neurologische problemen kan er sprake zijn van overmatige slaperigheid, epilepsie, verminderd verstandelijk vermogen, duizeligheid, oogbewegingsstoornissen, slikstoornissen, spierstijfheid of juist zwakte, gevoelsstoornissen en tintelingen.
De meeste veranderingen in tred zijn verwant aan onderliggende medische aandoeningen. Loopstoornissen kunnen verwant zijn aan stoornissen van het binnenoor, stoornissen van het zenuwstelsel zoals de ziekte van Parkinson, spierziektes zoals spierdystrofie en musculoskeletale afwijkingen zoals breuken.
Wat is het doel van neurologische onderzoeken
De afdeling Functieonderzoeken Neurologie is gericht op het opsporen van stoornissen in het functioneren van het zenuwstelsel, de spieren en in de bloedvoorziening van de hersenen. De onderzoeken worden met behulp van hoogontwikkelde elektronische apparatuur uitgevoerd.
De oorzaak van een functionele neurologische stoornis is niet precies bekend.Waarschijnlijk is er ook niet 1 oorzaak, maar is het een optelsom van verschillende oorzaken. Deze oorzaken kunnen lichamelijk, psychisch en/of sociaal zijn. Oorzaken verschillen ook van persoon tot persoon.
Een functionele loopstoornis betekent dat een deel van het lichaam abnormaal beweegt tijdens het lopen, omdat het zenuwstelsel niet goed werkt. Er is geen sprake van onderliggende schade of aantasting van het zenuwstelsel.
De meeste mobiliteitsproblemen bij ouderen worden veroorzaakt door aandoeningen aan het bewegingsapparaat, ofwel de botten, spieren en pezen die ervoor zorgen dat iemand kan bewegen. Voorbeelden daarvan zijn reuma, artrose en rugklachten.
Een beknelde of beschadigde zenuw kan zorgen voor krachtverlies in de benen. Een rughernia, stenose of ernstige slijtage zijn voorbeelden van aandoeningen waarbij dit gebeurt. Krachtverlies kan ook beperkt blijven tot één plek. Plaatselijk krachtverlies kan veroorzaakt worden door verschillende aandoeningen.
Wat kunt u verwachten? U komt bij de neuroloog terecht wanneer u klachten hebt als dubbelzien, tintelingen, uitstralende pijn in been of arm, duizeligheid, spierzwakte of verlammingsverschijnselen. Ook bij slaapstoornissen, storingen in bewustzijn, geheugen, taal, spraak en beweging wordt de neuroloog ingeschakeld.
Wat is ataxie? "Ataxie is een neurologische aandoening die leidt tot een verstoring in de coördinatie van onze bewegingen en balans. De belangrijkste functie van de kleine hersenen is het zorgen voor een perfecte afstelling in de samenwerking tussen spieren, zodat een vloeiende beweging ontstaat.”
Diagnose van ataxie
Door ataxie wordt het moeilijker om soepel te lopen en je evenwicht te bewaren. Ook kun je dubbelzien, regelmatig misgrijpen en onduidelijk gaan praten.
Het meest opvallend bij ataxie zijn vaak de “dronkenmansloop” en de “dronkenmansspraak”. Onhandigheid van de handen is meestal ook zichtbaar. Ataxie kan in het gehele lichaam aanwezig zijn, maar kan zich ook beperken tot een deel daarvan.
pijn in de rug, nek, of gewrichten. duizeligheid. vermoeidheid.
Ouder worden brengt een groot aantal veranderingen met zich mee. Zo verandert de haarkleur, komen er meer rimpels, wordt de huid droger, trekt het tandvlees zich terug en hebben veel mensen een gebitsprothese nodig. Over het algemeen nemen lichamelijke kracht, lenigheid, reactiesnelheid, gezichtsvermogen en gehoor af.
De stoornis kan vele vormen aannemen. Het meest voorkomend zijn echter verlamming van de ledematen, problemen met gezicht of gehoor, algemene vermindering van de zintuiglijke waarneming en verlies van het spraakvermogen. Ook kunnen er motorische stoornissen of stuipen optreden.
Onder neurologische uitvalsverschijnselen verstaat men uitval van motoriek (verlamming), van het gevoel ('verdoofd gevoel') en van gehoor, gezichtsvermogen of spraak. De aard van het functieverlies hangt nauw samen met schade aan een specifiek deel van de hersenen (zie figuur).
Moeite met lopen en struikelen
Dat geeft wankelen. Je kan daardoor makkelijker struikelen, en je loopt onzeker. Dat komt omdat de hersenen niet meer de signalen ontvangen die ze nodig hebben de lichaamsbalans stabiel te houden. Als de gevoelszenuwen aangedaan zijn gaat het vaak om de lange zenuwen in het lichaam.
Er kunnen verschillende lichamelijke klachten ontstaan, zoals spierzwaktes en moeite met praten. Zo kan een van de ledematen door stress 'uitvallen' of verlamd raken, zoals een been of arm. Je hebt hier dan geen gevoel meer in of kan deze niet meer gebruiken.
Een neuroloog is een medisch specialist die zich vooral bezig houdt met ziekten van de hersenen, het ruggenmerg en de zenuwen.