Functioneel geruis ontstaat meestal doordat het hart zo krachtig pompt, dat er turbulentie ontstaat als het bloed door de kleppen stroomt. De werveling van het bloed zorgt dan voor het geluid dat hartruis wordt genoemd.
Meestal is een hartruisje onschuldig. Er is dan niets aan de hand met het hart. Het geruis ontstaat door het krachtige en snelle stromen van het bloed in het hart en de grote bloedvaten rond het hart. Als het hart wat sneller klopt dan normaal, is deze stroming iets beter te horen.
Meestal is hartruis onschuldig, maar soms wordt hartruis veroorzaakt door een onderliggende hartafwijking. Voorbeelden hiervan zijn een lekkende hartklep en een gaatje in het tussenschot van het hart. Hartruis wordt meestal per toeval ontdekt en heeft verder (bijna) geen symptomen.
Harttonen. Harttonen zijn geluiden die hoorbaar zijn met de stethoscoop, kort na het sluiten van de hartkleppen. Het sluiten zelf maakt eigenlijk geen geluid, maar de stagnerende bloedstroom wel. Er zijn twee soorten harttonen.
De klep kan vernauwd raken of gaan lekken. De meeste klepafwijkingen komen voor in de linker harthelft. Bij een niet goed werkende hartklep kan er in de loop der tijd schade aan het hart ontstaan doordat het hart harder moet pompen. Na verloop van tijd kan hartfalen ontstaan.
Een lekkende hartklep kan leiden tot ernstig zuurstofgebrek in het lichaam en als klachten ontstaan kan de levensverwachting snel dalen.
In de meeste gevallen is er niets aan de hand. Maar soms wordt een hartruis veroorzaakt door een hartafwijking. In Nederland worden per jaar ongeveer 1500 kinderen geboren met een hartafwijking, zoals een gaatje in het hart of een afwijking aan de hartkleppen.
Een ECG is een hartfilmpje dat de elektrische signalen van het hart in een grafiek weergeeft. Hoe werkt dat omzetten van elektrische signalen? Elke hartslag verloopt op dezelfde manier: eerst trekken de boezems van het hart samen, dan de hartkamers. De hartspier krijgt een elektrisch signaal voordat deze samentrekt.
Een hartgeruis is een geluid dat ontstaat als de bloedstroom weerstand ondervindt. Een arts kan het waarnemen bij het beluisteren van het hart met een stethoscoop. Meestal is een hartgeruis onschuldig. Dat onschuldig geruis kan het gevolg zijn van een snelle hartslag, zoals bij koorts.
De hartklepoperatie duurt gemiddeld vier uur, afhankelijk van de soort ingreep. Tijdens de operatie neemt de hart-longmachine de pompfunctie van het hart en de zuurstofvoorziening van het bloed over. Hierdoor kan de hartchirurg de operatie aan een onbeweeglijk hart uitvoeren.
Met een onregelmatige hartslag bedoelen we dat hartritmes niet in het normale patroon (sinusritme) lopen. Normaal gesproken verloopt de hartslag vrij ritmisch, bijvoorbeeld een hartslag per seconde. Bij een onregelmatige hartslag klopt het hart bijvoorbeeld eerst snel en daarna weer langzaam.
Roken, vet eten, alcohol en overgewicht kunnen uw bloedvaten nauwer en stijver maken. Daardoor kan de bloeddruk hoger worden. In zeldzame gevallen komt de hoge bloeddruk door een nieraandoening.
De hartcyclus bestaat uit twee perioden: De eerste is een samentrekking (systole) en de tweede is een verslapping (diastole). Tijdens de systole wordt bloed uit de hartkamers geperst en tijdens de diastole vullen de hartkamers zich weer met bloed.
Wanneer de doorgang van bloed in de armslagader door de opgepompte manchet is verminderd, kan de arts met behulp van een stethoscoop net beneden de manchet een stootsgewijs schavend geluid in de slagader horen, het vaatgeruis.
Voor een echo van het hart maken we gebruik van geluidstrillingen. De echo-laborant kijkt vanaf de buitenkant naar de functie van het hart en de hartkleppen. Ook kan hij zien of er ontstekingen in het hart zijn. Het onderzoek is niet pijnlijk.
De lekkage van de mitraalklep zorgt ervoor dat de linkerkamer meer bloed moet uitpompen, namelijk het bloed dat het lichaam nodig heeft maar ook het bloed dat de verkeerde kant opgaat. Door deze onnodige, overmatige belasting van het hart wordt de linkerkamer groter en kan de pompfunctie van het hart afnemen.
In de meeste gevallen wordt een hartklep vervangen via een openhartoperatie. Dat betekent dat de chirurg uw borstkas en hart opent om de aangetaste klep te verwijderen. Vervolgens wordt de nieuwe kunstklep (klepprothese) op zijn plaats vastgenaaid.
Op een röntgenfoto van hart en longen kan de arts zien hoe groot uw hart is en hoe uw longen eruit zien. MRI-scan van het hart; Met een MRI-scan is de pompfunctie goed te beoordelen en zien we soms de oorzaak van de cardiomyopathie.
In Nederland heeft zo'n 10% van alle ouderen tussen de 80 en 89 jaar deze aandoening, waarbij de hartklep niet goed meer werkt en het hart het bloed niet goed meer kan rondpompen.
Een hartklepvervanging door middel van een grotere operatie vergt een langer herstel. Bij deze ingrepen kunnen soms complicaties optreden waardoor een nieuwe operatie nodig is of waardoor een patiënt zelfs overlijdt.
Zo was een harslag in rust tussen 51 en 80 slagen per minuut gelinkt met een 40 tot 50 procent hoger risico op een vroege dood, in vergelijking met degene met een hartslag onder de 50 slagen.
Naast het risico op hartklepziekten versterkt een hoge bloeddruk ook de kans op hartaanvallen, beroerten en andere cardiovasculaire aandoeningen. Patiënten met een hartklepaandoening kunnen symptomen hebben zoals een onregelmatige hartslag, kortademigheid, vermoeidheid, flauwvallen en duizeligheid.