Een asbus is een bus waarin het crematorium de as van de overledene en het crematiesteentje bewaart.
Wij bieden al urnen aan vanaf € 32,- Dit is een basismodel urn. De gemiddelde prijs van een urn is ongeveer 250,- Euro. Natuurlijk hebben we ook urnen die op maat gemaakt worden door onze kunstenaars.
Een asbus is het 'functionele kale voorwerp' waar de as in zit als het uit het crematorium komt. Dat is meestal een voorwerp van 2 liter inhoud. Als u twijfelt hoe groot de urn moet zijn, kunt u het crematorium om advies vragen.
Er gelden in Nederland geen beperkingen of voorschriften als u as van een overledene invoert. Een speciaal vervoerbedrijf (repatriëringsbedrijf) kan de asbus naar Nederland vervoeren. Het is soms ook mogelijk om de asbus als handbagage of ruimbagage in een vliegtuig mee te nemen.
Ja, zo'n urn kun je - net als een verfpot - openen door een schroevendraaier onder de rand van het metalen deksel te plaatsen. Ik zou dat op verschillende plaatsen voorzichtig doen, zodat het deksel niet onnodig ombuigt en later weer gebruikt kan worden om de urn te sluiten. Net als bij een pot verf.
Als volwassene contact hebben met een overleden dierbare is mogelijk. Alleen is de mate waarin dit lukt afhankelijk van jouw persoonlijke proces en status. Soms wil je ze zo graag spreken, alleen heb je toch nog hulp nodig van bijvoorbeeld een medium of helderziende om dit te kunnen doen.
Er is nog een andere reden waarom de asresten pas na een maand vrijgegeven worden. Het geeft justitie de kans de as te onderzoeken op zaken die kunnen wijzen op een niet-natuurlijke doodsoorzaak. Denk bijvoorbeeld aan gifsporen. Gelukkig is daar in veruit de meeste gevallen geen reden toe.
Cremeren is het proces waarbij een overleden lichaam wordt verbrand. Het verbranden van het lichaam doet voor diegene geen pijn, je voelt er dan niks meer van want alleen je lijf is er nog.
In principe mag je alle makkelijk verteerbare voorwerpen meegeven in de kist. Ook tekeningen van kinderen, brieven, bloemen en foto's (zonder fotolijstje uiteraard!) mogen mee. Daarnaast vinden veel kinderen het fijn om een lievelingsknuffel mee te geven aan een overleden persoon.
Hoe lang rouwverwerking duurt is door de verschillende factoren moeilijk te zeggen. Uit Amerikaans onderzoek is gebleken dat mensen na drie maanden na het overlijden van hun partner, pas de ergste fase van rouw doormaken. Na gemiddeld ruim een jaar beginnen partners zich vaak weer beter te voelen.
Voor een lijk in een kist helemaal verteerd is (verdwenen is), moet u aan tientallen jaren denken. Soms kun je na honderden jaren nog skeletten of delen van skeletten op een oude begraafplaats vinden. Soms is na 20 of 30 jaar alles helemaal weg.
Elk geval is anders. De wetgever gaat er van uit dat na een begraving van 10 jaar een lichaam helemaal geskeletteerd is. Dat houdt in dat alleen de belangrijkste grote botten over zijn. Bij sommige mensen zal dit al na 5 of 7 jaar het geval zijn, afhankelijk van de omstandigheden.
Officieel mag je de as uitstrooien op de daarvoor aangewezen plekken bij crematoria en andere mooie aangewezen plekken in Nederland. Op open zee is ook geen probleem. Wil je toch iets anders, dan zijn hier per gemeente verschillende regels voor.
Na de crematie kan de as van uw overleden dierbare bij het crematorium opgehaald worden. Dit gebeurt vanaf 30 dagen na de crematie. Dit mag niet eerder vanwege de Wet op de lijkbezorging. De Wet op de lijkbezorging (Wlb) regelt wat er moet gebeuren als iemand komt te overlijden.
Asbus of strooikoker
Er zitten aan de onderkant van die strooikoker gaatjes waardoor de as op een mooie manier verstrooid kan worden. Je kan deze strooikokers in diverse prints en in meerdere formaten kopen.
De hoeveelheid as die resteert na een crematie bedraagt gewoonlijk tussen de 2,5 en 3,5 kg.
Natuurlijk mag iemand de overledene op de mond kussen maar men moet wel rekening houden dat daar veel bacteriën aanwezig zijn. Het is wellicht een vervelend praatje maar direct na het overlijden begint het lichaam met het ontbindingsproces. Die lichaamssappen moeten weg en dat gaat vaak via de mondhoeken.
Verbrandt het hele lichaam tijdens een crematie, dus ook de botten? Nee, de botten vallen uit elkaar, doordat elementen hiervan verdampen. Na de crematie worden de asresten vermalen tot as.
Weefsel van organen wordt vernietigd, lichaamscellen worden in hoog tempo afgebroken, de huid verkleurt en raakt los. Vet neemt de langste tijd om te verteren, dus billen en dijen zitten er als laatste aan. Na zo'n tien jaar is alleen het skelet nog over.
Hier bestaan geen regels voor. Om een overledene wel of niet thuis op te baren is een vrije keuze. Ook om hem 's nachts alleen te laten. De meeste mensen laten een overledene niet alleen in huis en zorgen voor een wake; dat is een kwestie van gevoel.
Een crematie is goedkoper dan een begrafenis. Cremeren is beter voor het milieu. Er is geen graf dat onderhouden moet worden en dat op een later moment weer extra kosten met zich meebrengt.
Volgens de meeste mensen en religies gaat het zo: als je lichaam sterft, treedt je onstoffelijk ziel eruit, om op weg te gaan naar het hiernamaals of een volgend leven. Een aardig idee, dat het helaas zonder wetenschappelijk bewijs moet stellen – en niet omdat wetenschappers hebben nagelaten ernaar te zoeken…
Het wit-grijze poeder is de as
Wat men uit de crematieoven haalt na crematie, is een menselijk lichaam maar dan enkel de botten. De vermaling van deze botten of beenderen, zorgen voor het wit-grijze poeder dat we kannen: as.
Waarom je niet meteen de as kunt ophalen na een crematie
De Nederlandse wet op de lijkbezorging bepaalt dat een crematorium de as van een overledene dertig dagen moet bewaren. Dit heeft meerdere redenen; Door de as een maand te bewaren, heb je als nabestaande genoeg tijd om na te denken over de bestemming van de as.
Indien de APV niets regelt over asverstrooiing mag de verstrooiing in principe overal plaatsvinden, tenzij andere regels zich er tegen verzetten. Indien men wil verstrooien op het grondgebied van een andere eigenaar dan de gemeente moet toestemming worden gevraagd aan die eigenaar.