Kinderen van afwezige vaders zijn bijvoorbeeld vaak rationeel en helder. Ze hebben leiderschapskwaliteiten en zijn zich erg bewust dat anderen ondersteuning en goedkeuring nodig hebben, juist omdat ze het zelf niet kregen. Ze kunnen opkomen voor zichzelf en voor anderen. Ze houden vast aan hun verantwoordelijkheden.
Afwezige ouders
Ouders kunnen ook emotioneel afwezig zijn. Ze zijn er wel maar ze begeleiden hun kinderen niet op emotioneel vlak. Kinderen van afwezige ouders voeden uiteindelijk zichzelf voor een groot deel op. Als ze het oudste kind zijn, voeden ze misschien ook hun jongere broers en zussen op.
Als ze op hun papa kunnen rekenen, maken kinderen vlugger vriendjes, doen ze het goed op school en gedragen ze zich beter. Dat concluderen Zweedse onderzoekers uit de resultaten van een langdurig en wereldwijd onderzoek. En ook bij jongeren is de positieve invloed van een vader die dag en nacht klaarstaat merkbaar.
Meisjes met een goede relatie met hun vader staan bijvoorbeeld steviger in hun schoenen dan meisjes met een slechte band. Ze hebben meer zelfvertrouwen, maken minder stresshormonen aan, en hebben minder kans op een depressie.
Ongewenste zwangerschappen (Engelse link) zijn een ander veelvoorkomende reden voor het in de steek laten van kinderen. Verkrachting is één mogelijke factor, evenals zwangerschap bij minderjarigen. Vrouwen en meisjes in deze situaties voelen zich vaak alleen en weten niet goed wat ze moeten doen.
Het kan zijn dat de moeder tijdens het huwelijk de moeder de touwtjes in handen had. Sommige vaders vonden dat fijn (konden ze lekker werken/sporten/televisie kijken), andere vaders hebben het gevoel dat ze geen kans kregen om een rol te spelen in de opvoeding omdat de moeder dit naar zich toe trok.
Wanneer een narcistische vader woedend is kan hij schreeuwen, jou uitschelden, je slaan, schoppen, aan je haren trekken, je achterna zitten, je opwachten, je angst aanjagen, dreigen jou weg te doen, je straffen, manipuleren, etc. etc. Hij gebruikt verbaal en/of fysiek geweld.
In een gezonde moeder dochter relatie is er sprake van een liefdevolle verbintenis. Er is emotionele betrokkenheid en beide partijen gedijen goed in de relatie. Maar ook in gezonde relaties heb je weleens ruzie. Als ruzie echter vaak voorkomt, kan dit voor een verstoorde relatie tussen moeder en dochter zorgen.
Wat is oudervervreemding? 'Bij een verstoorde ouder-kindrelatie is het systeem van het gezin uit balans. Het is een extreem voorbeeld hoe het kind uit beeld kan raken, terwijl zowel vader als moeder juist strijden voor het belang van het kind. Er is dus niet één ouder die het 'doet' of schuldig is.
Wat is betrokken vaderschap? Betrokken vaderschap houdt in dat je als vader veel tijd met je kindje doorbrengt. Je krijgt veel mee van de groei en ontwikkeling van je baby. Je speelt een grote rol bij de verzorging en opvoeding van je kleine.
Nee, u kunt niet zelf afstand doen van het gezag over uw kind. Het is wel mogelijk om het ouderlijk gezag aan te passen naar eenhoofdig gezag van de andere ouder. De andere ouder heeft dan alleen het gezag. U kunt dit samen met de andere ouder vragen bij de rechter.
Bij emotionele verwaarlozing gaat het vaak juist om dingen die ouders níet doen: ze geven een kind geen aandacht, liefde, emotionele steun en bevestiging. Of hun gedrag is heel onvoorspelbaar, het ene moment lief, het andere moment afwijzend, waardoor een kind geen veiligheid voelt.
Psychische mishandeling (ook wel emotionele - of geestelijke mishandeling genoemd) is het stelselmatig uitschelden, treiteren, vernederen, bedreigen, kleineren, overvragen, isoleren of elk ander gedrag dat een negatieve invloed kan hebben op de emotionele ontwikkeling van een kind.
Posttraumatische stresssymptomen, zoals niet kunnen slapen, hechtingsstoornissen; Laag zelfbeeld, grotere kans op internaliserende problemen zoals angst en depressie; Slechtere emotieregulatie – naast middelenmisbruik, angst, depressie en gevoelens van vijandigheid – groter risico op suïcide.
Kenmerken “giftige” moeder. Schuldgevoel en manipulatie. Je moeder zet manipulatie in om haar zin te krijgen en zorgt ervoor dat jij je schuldig of verantwoordelijk voelt, voor haar slechte gedrag. Ze speelt in op je zwakke plekken en emotionele kant, ze weet precies waar jij gevoelig voor bent.
De rol van een 'goede' moeder
Bekeken vanuit de natuur, zou je kunnen zeggen dat een goede moeder een moeder is die er in slaagt haar kinderen tot de volwassenheid te brengen. Een punt waarop de kinderen voor zichzelf kunnen zorgen en geen moeder meer nodig hebben om te overleven.
Ze is belangrijk voor het ontwikkelen van een eigen identiteit, voor het aangaan van gezonde relaties, een algeheel gevoel van welzijn en voor het zelfvertrouwen. Zo zijn jonge meisjes die een goede relatie met hun moeder hebben tevredener met hun lichaam – de relatie met hun vader heeft daar veel minder invloed op.
Narcisten bieden hun excuses niet aan omdat ze geen schuldgevoel hebben. Narcisten hebben geen empathie. Hierdoor kunnen ze gewoon niet begrijpen waarom de andere persoon gekwetst is of waarom hij zich ergens zorgen over maakt.
Genegeerd worden
Je voedt hun ego niet meer, je geeft geen narcistische voeding. Een narcist wordt nog liever gehaat dan genegeerd. Zelfs negatieve aandacht is voeding. Zij hebben het gevoel dat zij niet kunnen leven zonder aandacht, of dit nou positief of negatief is.
Iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis vindt zichzelf beter dan anderen. Hij of zij vertoont egoïstisch gedrag, is dominant, wil bewonderd worden en heeft vaak een gebrek aan inlevingsvermogen. Mensen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis vinden zichzelf belangrijker dan anderen.
In de rechtspraak, maar ook zeker in de media, wordt er steeds vaker gesproken over de termen ouderverstoting, ouderonthechting en parental alienation. Daar worden situaties mee bedoeld waarin een kind aangeeft minder of geen contact te willen met één van de ouders na scheiding.
Het gebrek aan contact tussen het kind en zijn ouder [1]
In het Engels noemt men dit het PAS syndrome (Parental Alienation Syndrome). In de praktijk is het PAS syndroom een gecontesteerd begrip en het syndroom is dan ook niet als dusdanig psychologisch erkend door de American Psychiatric Association.