Dystrofia myotonica wordt ook wel de Ziekte van Steinert genoemd. Bij deze ziekte is er een probleem in de celwand van de spiercel, waardoor de cel zich niet goed kan ontspannen. Het resultaat is een pijnloze verkramping van de spieren, de spieren ontspannen heel langzaam (myotonie).
Levensverwachting van myotone dystrofie
Een vijfde van de kindjes met de aangeboren vorm overlijdt binnen enkele jaren. Toch haalt ongeveer de helft nog de veertig jaar. Bij de kindervorm en volwassen vorm overlijden mensen meestal tussen hun vijfenveertigste en vijfenzestigste aan hart- of longproblemen.
Myotone dystrofie type 1 (MD 1, ziekte van Steinert) is een relatief veelvoorkomende erfelijke spierziekte die gekenmerkt wordt door het onvermogen tot relaxatie van de spieren (myotonie) en door langzaam progressieve spierzwakte. Daarnaast zijn vaak andere organen aangedaan.
Myotone dystrofie (MD / MD 1) is een zeldzame erfelijke ziekte. Kenmerken zijn het vertraagd ontspannen van aangespannen spieren (myotonie) en een langzaam toenemende spierzwakte (dystrofie). Behalve de spieren kunnen ook andere organen klachten geven.
Naast de spieren tast MD belangrijke organen aan zoals bijvoorbeeld de longen, de hersenen en het hart. MD is dodelijk. Voor MD is nog geen medicijn. MD is een progressieve, erfelijke ziekte.
Er is nog weinig bekend over de risico's van verschillende doseringen. Een veilige dosis is niet aan te geven. Gebruikers noemen 27-75 mg een lichte dosis en 75-130 mg een gemiddelde dosis.
Myotone dystrofie (MD 1) is een erfelijke ziekte die even vaak voorkomt bij mannen als bij vrouwen. Als een van de ouders de ziekte heeft, heeft elk kind een kans van 50% dat het de aandoening ook heeft.
PSMA is een spierziekte waarbij de spieren steeds meer verzwakken. Uiteindelijk raken mensen verlamd en kunnen ze vroegtijdig overlijden.
Myotone dystrofie type 2 (MD 2), ook wel proximale myotone myopathie (PROMM) genoemd, is een spierziekte die zich uit in spierzwakte en stijfheid in met name de bovenbenen en -armen. De spieren ontspannen zich maar langzaam na aanspanning. MD 2 is erfelijk en begint tussen het twintigste en zestigste levensjaar.
De volgende symptomen kunnen wijzen op posttraumatische dystrofie: De pijn die wordt ervaren past niet bij wat 'normaal' is na het letsel dat is opgelopen of de operatie die is ondergaan. Bovenmatig veel pijn bij aanraking van het lichaamsdeel. Verandering van kleur van het lichaamsdeel, vaak roodblauw.
De ziekte van Huntington is een erfelijke neurodegeneratieve ziekte waarbij bepaalde groepen zenuwcellen in de hersenen langzaam afsterven. De ziekte veroorzaakt motorische, cognitieve en psychiatrische symptomen.
Onderzoek naar een mogelijke spierziekte omvat vrijwel altijd een bloedonderzoek. Belangrijk is de bepaling van de hoeveelheid creatinekinase (CK) in het bloed. Het enzym creatinekinase speelt een rol in de energievoorziening van de spier.
Dystonie is een neurologische bewegingsstoornis waarbij bepaalde spieren in het lichaam overmatig actief zijn. Dit leidt tot abnormale bewegingen en afwijkende standen van aangedane lichaamsdelen. Er zijn twee verschillende soorten dystonie: Focale dystonie: als één lichaamsdeel is aangedaan.
Dystrofie van de voet wordt ook wel complex regionaal pijnsyndroom (CRPS) genoemd of Sudeck. Dit is een aandoening die meestal optreedt na een trauma. Denk hierbij aan een val, een operatie, sportblessures, enz.
Geneesmiddelen: bij de bestrijding van de symptomen worden vaak pijnstillers voorgeschreven, in combinatie met onstekingsremmers en middelen die de bloedvaten verwijden. Therapieën: ook bij bepaalde therapieën zouden patiënten met posttraumatische dystrofie baat hebben, zoals ergotherapie en fysiotherapie.
ALS begint vaak met zwakke spieren in uw armen of benen. Het kan ook beginnen met problemen met slikken of praten. De eerste klachten zijn meestal niet zo duidelijk: U bent wat onhandig: u struikelt bijvoorbeeld vaker of u kunt knoopjes niet meer goed dichtmaken.
In de beginfase van CRPS en ook wanneer ontstekingsverschijnselen en pijn op een later moment weer optreden, komen de volgende medicijnen in aanmerking: Paracetamol. ontstekingsremmende pijnstillers zoals ibuprofen, naproxen, diclofenac of arcoxia.
De meeste patiënten genezen binnen enkele weken of maanden van Complex Regionaal Pijn Syndroom (CRPS). Als een behandeling lang op zich laat wachten of niet goed aanslaat, is de kans op volledig herstel kleiner. Een klein deel van de patiënten houdt klachten.
Iemand met CRPS ervaart hevige pijn in het getroffen lichaamsdeel. Meestal gaat het om een brandende, vage en kloppende pijn die niet overgaat. De minste aanraking doet pijn. Zelfs temperatuurschommelingen worden als pijnlijk ervaren.
MDMA, één van de belangrijkste basisstoffen in XTC, is verkrijgbaar in kristalvorm. Een gram MDMA kost tussen €20 en €25. Een persoon met een gemiddeld gewicht kan zo'n 10 dosissen uit één gram halen.
3-MMC is nu nog legaal verkrijgbaar *. Het is makkelijk en goedkoop online te bestellen in webshops. De drug groeit hierdoor enorm in populariteit en daarmee groeit ook het aantal verslaafden aan 3-MMC. Het is een erg verslavende drug.
Het effect wordt wel omschreven als een combinatie tussen MDMA en cocaïne. Lichamelijke effecten van mefedron zijn: stijging van bloeddruk, verhoging lichaamstemperatuur, zweten, droge mond, grote pupillen, moeilijkheden met plassen, stijve kaken waardoor tanden op elkaar worden gedrukt en soms wazig zien.