Nederlands is de meerderheidstaal, die door ongeveer 60% van de bevolking wordt gesproken. Frans is de tweede meest gesproken taal, goed voor ongeveer 40% van de bevolking. Duits wordt door ongeveer 1% van de bevolking gesproken, voornamelijk in het Duitstalige gebied van België.
Nederlands is de meest gesproken taal in België, daarna volgen het Frans en het Duits. Waals spreken ze in Wallonië (met varianten en dialecten). West-Vlaams, Oost-Vlaams, Antwerps, Limburgs, Gents… zijn voorbeelden van de vele Vlaamse dialecten.
Wereldwijd is Wallonië het niet-Nederlandstalige gebied waar het meeste Nederlands wordt geleerd. Het aantal Waalse tweetaligen, die aangeven goed of zeer goed Nederlands te spreken, ligt lager dan op basis van de onderwijspenetratie kan worden verwacht (15% in 2006).
In België wonen 80.000 Duitstaligen in de provincie Luik, meer bepaald in de kantons Malmedy, Eupen en Sankt-Vith. Deze kantons worden ook de Oostkantons of Oost-België ('Ostbelgien') genoemd.
Vlaams (Nederlands)
Ze vormen ongeveer 60 procent (6,5 miljoen) van de bevolking. De taal die deze gemeenschap spreekt, hoewel grotendeels identiek aan het Nederlands dat in Nederland wordt gesproken, wordt door academici "Belgisch-Nederlands" genoemd en door iedereen anders "Vlaams".
In Vlaanderen, de noordelijke regio van België, is Nederlands de officiële taal. De provincies West-Vlaanderen, Oost-Vlaanderen, Antwerpen, Vlaams-Brabant en Limburg worden volledig of grotendeels bevolkt door Nederlandstaligen. In deze provincies wordt er dus voornamelijk Nederlands gesproken.
Negen gemeenten vormen het Duitstalige gebied in het oosten van België: Amel, Büllingen, Burg-Reuland, Bütgenbach, Eupen, Kelmis, Lontzen, Raeren, St.Vith .
De gemeenten van de kantons Eupen en Sankt-Vith (Duitstalige Gemeenschap) vormen het Duitse taalgebied. De Duitstalige Gemeenschap is bevoegd in de negen Duitstalige gemeenten van de kantons Eupen en Sankt-Vith die samen het Duitse taalgebied in België vormen.
Vier taalgebieden, drie officiële talen
In 1962 werd de taalgrens definitief bij wet vastgelegd. België is daardoor ingedeeld in vier taalgebieden: het Nederlandse, het Franse, het Duitse en het tweetalige Nederlands-Franse gebied (de 19 gemeenten van Brussel).
De je-vorm
Jij, jou en jouw zijn de vormen die we gebruiken om nadruk te leggen.
Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is officieel tweetalig Frans-Nederlands . Dit betekent dat het Nederlands op gelijke voet zou moeten staan met het Frans, wat op lokaal niveau in Brussel vaak niet het geval is: in veel gemeentelijke en regionale diensten, ziekenhuizen, openbaar vervoer, en ook in winkels en kantoren wordt er weinig Nederlands gesproken.
Oorspronkelijk was België overwegend Franstalig, doordat de Franstaligen het Frans als enige officiële taal probeerden door te drukken. Toendertijd (eerste helft 19e eeuw) was het ook gebruikelijk dat in hogere kringen, Frans werd gesproken, omdat deze taal nu eenmaal als beschaafder te boek stond.
Nederlands is de meest gesproken primaire taal van België en de officiële taal van de Vlaamse Gemeenschap en het Vlaams Gewest (samengevoegd tot Vlaanderen). Samen met het Frans is het een officiële taal van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.
Het taalgebied Brussel-Hoofdstad is het enige tweetalige taalgebied in België. De officiële talen zijn het Nederlands en het Frans. Het Nederlands en het Frans staan in het tweetalige gebied Brussel-Hoofdstad als bestuurstaal op volkomen gelijke voet.
Van de totale bevolking van het land woont 59 procent in Vlaanderen en spreekt Nederlands. Nog eens 40 procent woont in Wallonië en spreekt Frans. De resterende 1 procent van de Belgen spreekt Duits.
In 1830 werd België voor het eerst een onafhankelijk land: Frans werd de officiële taal. Maar in het noorden bleven veel mensen Nederlands spreken.Het taalconflict is dus al lang geleden ontstaan. En is nog steeds aanwezig.
Elzas-Lotharingen (Frans: Alsace-Lorraine, Duits: Elsaß-Lothringen) is een gebied in het oosten van het huidige Frankrijk. Het bestaat historisch uit de Elzas en het noorden van Lotharingen, wat overeenkomt met de huidige departementen Moselle, Bas-Rhin en Haut-Rhin.
Hoewel de meerderheid van de mensen in België zowel Frans als Nederlands spreekt , is er een aanzienlijke minderheid die slechts één van de twee talen spreekt.
Duits is nog steeds de officiële taal in Eupen (ook gesproken in de vorm van het Eupener dialect) . De stad is de hoofdstad van de Duitstalige Gemeenschap van België.
Opvallend is nog wel dat het Duits nog een flink aantal dialectische varianten kent, binnen Duitsland, maar ook daarbuiten. Het is algemeen bekend dat het Duits de officiële taal is in Duitsland, Oostenrijk en Liechtenstein en een der officiële talen in Zwitserland, Luxemburg en België en Italië (Süd-Tirol).
Het Vlaams is een tussentaal. Een tussentaal is een versie van een taal die tussen een dialect en standaardtaal in zit. De tussentaal is zowel door de standaardtaal als de dialecten beïnvloed. Het Vlaams is een voorbeeld hiervan, aangezien het zowel door de Vlaamse dialecten als het standaard-Nederlands beïnvloed is.
Er zijn drie gewesten. De benaming van de drie gewestelijke instellingen is ontleend aan de naam die hun grondgebied draagt. Vandaar dat we spreken (van noord naar zuid) van het Vlaamse Gewest, het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en het Waalse Gewest.
Het idee om heel België tweetalig te maken werd door de Franstaligen van de hand gewezen in het begin van de 20ste eeuw, waardoor men in de taalwetten het territorialiteisprincipe ging gebruiken: het grondgebied waar men woonde, moest bepalen welke taal de voertaal was: Frans in Wallonië en Nederlands in Vlaanderen.