Je kunt zijn kop ook herkennen aan dit dikke deel, het zadel. En daar zit zijn kop het dichtste bij. Een regenworm lijkt kaal en glibberig, maar dat is hij niet. Hij heeft namelijk een soort borsteltjes over zijn lijfje, en die kun je voelen als je van zijn achterkant naar zijn kop beweegt.
De kop van de regenworm zit altijd aan de zijde van het clitellum, de kop is verder nauwelijks te onderscheiden van de achterzijde. Onder een microscoop wordt de structuur van de kop beter zichtbaar, de worm heeft een soort lapje voor de mond waarmee voedsel kan worden vastgegrepen.
De spitse kant van de worm is de voorkant met de mond. Daarmee eet hij zich door de aarde heen en hij trekt er soms blaadjes mee onder de grond, die hij daar opeet. De ronde afgeplatte kant is de staart met het poepgaatje. Soms zie je op de grond weleens kleine slierterige hoopjes zand liggen.
De uiteindelijk conclusie is dan ook dat ongewervelden, vanwege hun zeer eenvoudige zenuwstelsel, hoogstwaarschijnlijk geen pijn kunnen ervaren. Er kan dus ook geen schade optreden aan hun welzijn.
Wellicht mede ingegeven door het feit dat een regenworm geen hersenen heeft. Maar dat betekent nog niet dat beide uiteinden van de regenworm inwisselbaar zijn. Want het dier heeft wel degelijk één kop, compleet met bek, aan één van beide uiteinden.
De wormen kunnen op vele verschillende manieren springen. Je moet ze allemaal leren om over deze obstakels te komen! Springen: Als je één keer op Sprong1 drukt, springt de worm vooruit. Terug springen: Als je twee keer snel achter elkaar op Sprong1 drukt, springt de worm naar achteren.
Een goed werkende wormenbak ruikt naar verse bosgrond, met misschien een vleugje koffie of banaan, net wat je als laatste aan je wormen gevoerd hebt. Compostwormen eten je afval op zodra het begint te rotten. Vòòrdat de bacteriën die de stank van rottend fruit veroorzaken zich kunnen ontwikkelen.
In uw darmen kunt u wormen hebben. Soms ziet u dunne, witte draadjes in uw poep, ondergoed of beddengoed. Vaak met jeuk. Dit zijn wormpjes (aarsmaden).
Het zenuwstelsel van deze ongewervelde dieren is gewoonweg te simpel. Zo simpel dat ze geen benul hebben van wat er gebeurt. En als ze geen bewustzijn hebben, kunnen ze ook niet lijden, redeneren de onderzoekers. .
Niet alleen zoogdieren zoals wij, maar ook vogels, vissen en mogelijk kreeften. Wie niet kan praten, voelt geen pijn, was lange tijd het adagium in de wetenschappelijke wereld. Tot de jaren 1980 opereerden artsen baby's die nog niet konden praten zonder verdoving.
Regenwormen bijten je echt niet, dus je hoeft er niet bang voor te zijn. Als iemand het niet durft, pest de ander daar dan niet mee!
Humusrijke poep
Op hun tocht door de ondergrond eten ze letterlijk de bodem op. Het dode plantenmateriaal dat daarin zit, gebruiken ze om voedingsstoffen uit te halen. Wat ze niet nodig hebben, poepen ze weer uit: regenwormenpoep bestaat voor zo'n 70% uit humus.
Hij heeft dan wel veel harten, maar tanden hebben ze niet. Hij eet zijn voedsel met zand en al, waardoor het voedsel door het zand in zijn maag vermalen wordt. Het zand poept hij weer uit. We praten nu wel over een 'hij', maar een regenworm is zowel een man als vrouw!
De wormen houden zich op in het onderste deel van de dunne darm en bij de blinde darm. Ze hebben een levensduur van circa acht weken en zijn kommavormig. De eitjes bevinden zich op de huid van de anus.
Wormen die zich voortplanten wrijven met hun clitellum tegen elkaar. Tijdens de vrijpartij wordt erfelijk materiaal uitgewisseld, en worden er piepkleine cocons gevormd (kleiner dan een rijstkorrel). Na twee à drie weken komen die cocons uit: er zitten zo'n vijf jonge wormpjes in elke cocon.
Wormen zijn rijk aan eiwitten en bevatten ongeveer 80% water, waardoor een mol nauwelijks hoeft te drinken.
Slakken, mosselen en garnalen kunnen ook geen pijn ervaren. En zelfs een kreeft die schreeuwt als hij in kokend water wordt gegooid, voelt geen zier. Het zenuwstelsel van deze ongewervelde dieren is gewoonweg te simpel.
Eerder onderzoek van Elwood had al aangetoond dat garnalen en heremietkreeften op pijnprikkels reageren. Dit experiment was zo ontworpen dat het verschil tussen pijn en reflex duidelijk was. Het fenomeen dat een pijnervaring leidt tot een reflex heet nociceptie.
Kunnen ze denken? Of al deze dieren kunnen denken, is moeilijker te beantwoorden, zelfs bij zoogdieren. “Als je “denken” echter definieert als “abstract redeneren en bewustzijn”, dan is het antwoord voor de ongewervelde dieren: neen.”
Maar helaas, zichzelf bevruchten kunnen ze niet. Daarvoor is een partner nodig. Als twee wormen willen gaan paren gaan ze naast elkaar liggen, standje 69. Hun lijven scheiden dan slijm af dat uitgroeit tot een slijmkoker die hun lichamen omhult.
De worm kan via de neus, mond of anus naar buiten kruipen. Dit komt heel zelden voor.
Wormen geven zelden klachten. Soms voelt u jeuk rond de anus of vagina. Heel soms kunt u buikpijn krijgen. Maar meestal merkt u niets.
Wormen zijn nuttig en intelligent
Met de experimenten van Darwin werd aangetoond dat wormen nuttige en intelligente dieren zijn. Regenwormen woelen bijvoorbeeld de grond in jouw tuin om. Ze zorgen voor de afbraak van organisch materiaal waardoor voedingsstoffen vrijkomen.
Regenwormen leven van dat wat ze op en in de grond vinden: dode en rottende plantenresten, bladeren en soms uitwerpselen van andere dieren. Ze trekken het voedsel hun gangen in waar ze het verder verteren.
Wanneer je regenwormen in de koelkast bewaard kunnen ze zo'n 7 dagen zonder eten. In de koelkast is het koud waardoor ze in een sluimerslaap komen. Buiten de koelkast kunnen ze tot 5 dagen zonder eten.