Hoeveel kans heeft een pasgeboren baby op de GBS-ziekte? Ongeveer de helft van de vrouwen die groep B streptokokken bij zich dragen, geeft ze tijdens de bevalling door aan hun kind. Als één op de vijf zwangere vrouwen draagster is (20%), zal dus 10% van alle pasgeboren baby's met GBS worden besmet.
De GAS zit meestal in de neus, de keel en kan op de huid zitten, bijvoorbeeld op de handen of onderbenen. Iemand kan de bacterie bij zich dragen zonder ziek te zijn. U kunt de bacterie hebben gekregen: via druppeltjes in de lucht toen een besmet iemand hoestte, nieste of hard praatte.
Iedereen kan besmet worden door de bacterie, maar niet iedereen wordt er erg ziek van.
De verschijnselen variëren per ziektebeeld, echter klachten gaan meestal gepaard met koorts. Bij roodvonk en krentenbaard treden huidklachten zoals bultjes, vlekjes en blaasjes op. Pneumokokkenziekte kan gepaard gaan met pijn bij het ademhalen en kortademigheid.
Als een kind al in de baarmoeder besmet wordt met GBS, gebeurt dat meestal na het breken van de vliezen. De streptokokken komen vanuit de vagina via de baarmoedermond de baarmoeder in en bereiken zo het ongeboren kind. Het kind drinkt vruchtwater en heeft ook vruchtwater in de longen.
De infectie is meestal goed te behandelen met medicijnen. Iemand met een ernstige invasieve GAS-infectie wordt vaak opgenomen in het ziekenhuis. Soms overlijden mensen aan zo'n ernstige GAS infectie.
Als een kind al in de baarmoeder besmet wordt met streptokokken-B, gebeurt dat meestal na het breken van de vliezen. De streptokokken komen vanuit de vagina via de baarmoedermond de baarmoeder in en bereiken zo het ongeboren kind. Het kind drinkt vruchtwater en heeft ook vruchtwater in de longen.
Besmettelijke periode: Ongecompliceerde, onbehandelde gevallen 10-21 dagen. Maatregelen: Bron- en contactonderzoek, profylaxe op indicatie. Symptomen: Respiratoire, oppervlakkige en diepe huidinfecties, invasieve infectie (o.a. puerperale sepsis, sepsis en septische shock).
Onder de streptokokken zijn er voor mens en dier zowel nuttige als ziekmakende bacteriën. Ze komen vooral voor in de neus-keelholte en op de huid, waar zich een eventuele infectie manifesteert. De voor de mens kwaadaardigste streptokok is de Streptococcus pyogenes.
Wanneer patiënten besmet raken met een van de bacteriën kunnen er dodelijke infecties in het bloed of longontstekingen optreden.
Naast de stafylokok is de streptokok de meest voorkomende bacterie uit de coccus familie. De bacterie lijkt wat uiterlijk erg op de stafylokok, maar er is een verschil; een stafylokok bevat een enzym genaamd katalase, dat waterstofperoxide omzet in zuurstof en water.
Het voorkomen van de 'vleesetende bacterie' of een necrotiserende weke delen infectie, veroorzaakt door de groep A-streptokok zou in Europa 0,16 tot 0,24 gevallen per 100.000 personen bedragen. De kans dat je er dus ooit mee te maken krijgt is dus echt uiterst klein.
Een darminfectie duurt enkele dagen tot enkele maanden. Soms gaat een infectie vanzelf over, maar in andere gevallen is een behandeling nodig, bijvoorbeeld met antibiotica. Een darminfectie kan ook enkele maanden aanhouden, zelfs zonder dat u het doorheeft.
De bacterie kan dieper in het lichaam komen en verschillende ziektebeelden veroorzaken, zoals bloedvergiftiging, endocarditis (ontsteking aan de hartkleppen), abcessen, botontsteking, gewrichtsontsteking en longontsteking. Sommige Staphylococcus aureus-bacteriën kunnen giftige stoffen (toxinen) aanmaken.
Er is een aantal kinderziektes dat een gevaar vormt voor het ongeboren kind, waaronder rodehond, mazelen, waterpokken en de vijfde ziekte (vlekjesziekten). Het is verstandig om na te gaan of u als zwangere tegen deze ziekten gevaccineerd hebt of dat de ziekte al heeft doorgemaakt.
GBS komen bij één op de vijf volwassenen voor zonder dat er klachten zijn. Eén op de vijf zwangere vrouwen draagt deze bacteriën bij zich, zij worden dragers genoemd. De GBS bevinden zich samen met andere bacteriën in de darmen. Vaak zijn ze ook in de baarmoedermond of vagina te vinden zonder dat er klachten zijn.
Meestal schrijft de arts dan feneticilline, fenoxymethylpenicilline of azitromycine voor. Fenoxymethylpenicilline doodt de streptokok-bacterie. Na inname verspreidt het medicijn zich via het bloed over uw lichaam, onder meer in het slijmvlies van uw keel.
Een keelontsteking wordt in de meeste gevallen veroorzaakt door een virus of een bacterie. Deze dringen binnen in het slijmvlies, waardoor een ontstekingsreactie optreedt. Klachten die passen bij een keelontsteking kunnen ook veroorzaakt worden door andere zaken, zoals hooikoorts, roken, alcohol of een vitaminetekort.
Een bacterie is een eencellig micro-organisme. Bacteriën verspreiden zichzelf in een mum van tijd, omdat de cel zichzelf kan delen. Op die manier verspreiden bacteriën zich ook gemakkelijk van mens naar mens. Bacteriën zijn overal en ook in ons lichaam dragen wij miljoenen bacteriën mee.
Cefalosporine-antibiotica werken tegen bacteriële infecties. Ze remmen de groei van bacteriën en doden vele soorten bacteriën. Voorbeelden zijn cefalotine, cefaclor, cafazoline, ceftazidim en cefotaxim. Chinolon-antibiotica remmen de groei van vele soorten bacteriën.
De 'groep B streptokok' is een bacterie. Zwangere vrouwen hebben deze bacterie soms in de vagina. Dat kan meestal geen kwaad, maar een klein aantal baby's wordt ernstig ziek door een infectie met deze bacterie. Die infectie heet de 'groep B streptokokkenziekte' (GBS-ziekte).
GBS is een bacterie die je in je vagina kan hebben. Van een GBS bacterie kunnen baby's heel erg ziek worden. Als je geen andere risico's hebt, is de kans hierop klein. Je kunt dan kiezen of je antibiotica wilt tijdens de bevalling of niet.
Baarmoederslijmvliesontsteking ontstaat meestal tussen de vierde en tiende dag na de bevalling, maar kan ook later optreden. De symptomen zijn koorts, pijn in de onderbuik die kan uitstralen naar de volledige buik en een slecht ruikende vaginale afscheiding.