De melkbussen zijn origineel verkrijgbaar in drie verschillende groottes. Zo heeft u keus uit bussen van 20, 30 of 40 liter. De doorsnee ofwel diameter van deze bussen zijn 18, 20 en 22 centimeter. Naast dat melkbussen gebruikt worden als decoratie kunnen ze ook goed van pas komen bij het carbidschieten.
Een melkbus is een bus van 20, 30 of 40 liter die oorspronkelijk diende om verse melk in te bewaren en te vervoeren. Het was tot in de jaren zeventig een alledaags voorwerp op de boerderij. De meest voorkomende maat was 40 liter. Rond 1970 werden ijzeren melkbussen vervangen door aluminium bussen van 30 liter.
Kan ik schieten met een bus van aluminium of koper? Het is ten strengste verboden om aluminium melkbussen te gebruiken voor het carbid schieten. Aluminium melkbussen kunnen minder grote krachten opnemen dan stalen of ijzeren melkbussen.
In de moderne tijd worden melkbussen veelal toegepast ter decoratie of voor het traditionele carbid schieten. Wij bieden onze melkbussen aan tussen de €30,00 en €100,00 per stuk, prijzen zijn afhankelijk van kwaliteit, materiaal en sterkte.
Melkbus carbid heeft een brokgrootte van 50/80mm en is uitermate geschikt voor carbid schieten. Door het grote formaat zijn de brokken doorgaans meerdere malen te gebruiken. Tijdens een dagje carbidschieten mag een brandende vuurton uiteraard niet ontbreken.
Waarschijnlijk werden ze pas rond 1906 in gebruik genomen. Toen kwamen bussen op de markt van sterk en vooral zwaar plaatstaal. Melkbussen kwamen op toen de melkverwerking verschoof van het erf naar de fabriek.
De meest voorkomende melkbussen waren gemaakt voor de opslag van 40 liter melk. Naast de melkbussen van 40 liter zijn er ook melkbussen met een inhoud van 20 liter en 30 liter. Nadat de koeien met de hand waren gemolken, kwam de melk via een theems (te vergelijken met een zeef) in de melkbus.
Bij die vooral in het oosten van het land populaire eindejaarstraditie wordt er carbid in een afgesloten melkbus tot ontploffing gebracht, waarbij de deksel met kracht wordt weggeslingerd.
Als je een mooie sterkte melkbus hebt gevonden, kan deze geprepareerd worden voor carbid schieten. Hiervoor moet je een klein gaatje (ongeveer 3 mm.) in de melkbus boren. Dit doe je of in het midden van de bodem of aan de zijkant in de buurt van de onderkant.
Een klein handje (ca. 150 gram) is voldoende voor een heftige knal. Dit carbid kun je enkele malen hergebruiken. Met 5 kg heb je al ruim voldoende voor een paar uur knallen met 1 melkbus.
Carbid, ook wel calciumcarbide genoemd, is een chemische verbinding van calcium en koolstof. Bij het schieten worden er vrij grote stukken carbid in een melkbus of blikje gedaan. Er wordt water of spuug over carbid gedaan, waardoor een gas, ethyn genoemd, vrijkomt.
Het valt niet onder vuurwerk en mag dus het hele jaar verkocht worden. Handelaren bieden een kilo carbid aan voor ongeveer 4 euro. Met één kilo kunnen ongeveer 20 knallen gemaakt worden. Het carbid dat overblijft, laat zich goed bewaren in een luchtdichte emmer of een zak.
➤ verpak het carbid in een dubbele luchtdichte plastic zak; ➤ bewaar deze zak in een volledig afsluitbare ton of emmer; ➤ bewaar deze ton of emmer op een hoger gelegen plek, op de grond is het vaak vochtig; ➤ als aanvulling zou je een vochtvreter kunnen bijsluiten.
De molshoop moet eerst open gegraven worden met een schepje of de handen. Dan worden er een paar brokjes carbid in de molshoop gestrooid. Wanneer de grond vochtig is, zal het carbid gelijk reageren. Het sist dan een beetje en er komt gas vrij.
Zonder vergunning van een burgemeester is dit verboden. Overlast van carbidschieten is ook strafbaar.
Hoeveel carbid
Om het geheel wat te versnellen doet men in de praktijk daarom meestal 2 tot 3 brokken (ca 200 gram) carbid in de melkbus zodat de reactie in totaliteit wat sneller verloopt. Het carbid dat niet gereageerd heeft met water kunt u na het schot gewoon weer hergebruiken voor de volgende knal.
Het doel van het carbidschieten is een zo luid mogelijke knal te maken. Dit is te bereiken door een goede verhouding van carbidstenen en toegevoegd water te zoeken. De sport is hiermee te variëren en zo een ideale knal te vinden, waarmee de ander kan worden afgetroefd.
Je mag per persoon maximaal 5 kilo carbid in een luchtdichte verpakking vervoeren. De inspectie waarschuwt dat als carbid in contact komt met water, een zeer brandbaar gas vrijkomt dat makkelijk explodeert.
Op Oudjaarsdag mag je in de meeste gemeenten tussen 10 uur 's ochtends en 2 uur 's nachts carbidschieten.
Voor het kopen van carbid hoef je gelukkig niet op zoek. Je kunt het bij carbidshop.com gewoon online bestellen. Carbid is, mits goed en droog verpakt, jaren houdbaar.
De deksel of de bal schiet vervolgens uit de bus en komt tientallen meters verderop terecht. Carbidschieten is een (Nederlandse) traditie rondom oud & nieuw. Het verschilt per gemeente of carbidschieten is toegestaan.
Carbidschieten gaat kort door de bocht zo: je gooit 3 klompen carbid in een melkbus die goed vastgesjord staat op een pallet, je doet er ongeveer 50 ml water bij en je drukt de bal er goed in, tot ongeveer 80 procent. Daarna houdt je de gasbrander bij het gaatje aan de achterkant van de melkbus: knal!