De term 'cerebellaire ataxie' staat voor neurologische coördinatiestoornissen (ataxie), veroorzaakt door ziektes van de kleine hersenen (het cerebellum). De kleine hersenen bevinden zich achter in het hoofd, op de overgang van de grote hersenen naar de hersenstam.
Personen met cerebellaire letsels (laesies) hebben de neiging te zwaaien en wankelen bij het lopen. Dat wordt ook wel ataxie genoemd, letterlijk: wanordelijk bewegen; overmatig, verkeerd gericht of te ver doorschietend. De bewegingen lijken op die van een dronken persoon.
De behandeling hangt af van de oorzaak van de ataxie. Er is geen enkel medicijn dat specifiek werkt tegen de symptomen van ataxie. Een kinesist kan je helpen om vlotter te bewegen. Een logopedist kan je helpen om vlotter te spreken.
Behandeling van ataxie
Wanneer de oorzaak van de ataxie bekend is, dan kan een arts de ziekte in sommige gevallen behandelen. Als de ataxie bijvoorbeeld ontstaan is door een bepaald medicijn, dan kun je in overleg met je arts met dit middel stoppen.
Ataxie kan worden veroorzaakt door neurologische aandoeningen in de kleine hersenen, zoals een ontsteking of hersentumor, een bloeding of herseninfarct of een degeneratieve aandoening als multipele sclerose of andere degeneratieve aandoeningen (vervroegde slijtage van zenuwcellen) waardoor iemand langzaam meer klachten ...
Is ataxie te genezen? "Bij sommige oorzaken van ataxie is er behandeling mogelijk of gaat het vanzelf over, maar heel vaak zijn het onbehandelbare en progressieve aandoeningen. In dat geval is de behandeling gericht op de klachten en problemen.
Oorzaak van FA
Friedreich ataxie is een erfelijke ziekte, het overerven gebeurt via het DNA. Bij FA wordt de ziekte alleen overgedragen wanneer beide ouders drager zijn van een bepaalde fout in hun erfelijk materiaal en het kind deze fout van hen allebei erft.
Diazepam en Clonazepam kunnen als neveneffect de ataxie verergeren. Sommige patiënten worden geholpen door medicijnen die opioïden bevatten, maar wees daar, opnieuw, erg voorzichtig mee.
Door een beschadiging van de kleine hersenen worden bewegingen veel minder gecoördineerd, de persoon lijkt wel dronken. Hij stoot tegen dingen aan en is erg onhandig (ataxie). Maar de kleine hersenen doen meer dan alleen bewegingen controleren.
MSA-C. Vroeger stond dit ook te boek als een sporadische vorm van olivo-ponto-cerebellaire atrofie. Bij deze vorm is vooral sprake van het afsterven (atrofie) van cellen in de olijfkern (olivo), hersenstam (pons) en de kleine hersenen (cerebellum). Dit veroorzaakt ongecoördineerde bewegingen (ataxie).
De prognose is in de meeste gevallen relatief goed. Er zijn beschrijvingen van gevallen met een ziekteduur langer dan 20 jaar. In sommige gevallen, vooral die waar de symptomen op jongere leeftijd beginnen (onder de 20 jaar) kan de progressie snel verlopen.
Progressieve myoclonus ataxie is een zeldzame bewegingsstoornis wat vaak al op kinderleeftijd begint, waarbij mensen last hebben van zowel spierschokken (myoclonus) als coördinatiestoornissen (ataxie). Daarnaast kan er ook sprake zijn van cognitieve problemen en epilepsie.
Een gangstoornis is een verzamelnaam voor allerlei aandoeningen die een normaal gangpatroon belemmeren en/of verstoren. Gangstoornissen kunnen een belangrijke impact hebben op de mobiliteit, de hulpbehoevendheid en het risico op vallen.
Het cerebellum, ook wel de kleine hersenen genoemd, bevinden zich in het achterste gedeelte onder de hersenen en zijn onder andere betrokken bij het coördineren van bewegingen. Daarnaast zijn ze ook betrokken bij reflexen, taal, aandacht en emotie.
Een slecht werkend cerebellum kan daarom leiden tot onder meer verstandelijke beperkingen, bewegingsstoornissen en aanvallen van epilepsie. Iemand die helemaal geen cerebellum heeft, lijkt dus geen lang leven beschoren.
In hoeverre iemand herstelt van hersenletsel, hangt af van de situatie en persoon. Vaak treedt het meeste herstel op in de eerste periode na het oplopen van het niet-aangeboren hersenletsel. Maar er zijn ook mensen die na langere tijd nog verbetering merken, jaren nadat het letsel is ontstaan.
De essentie van functionele neurologie is het inzetten van de plasticiteit (aanpassingsvermogen) van het brein om herstel op te laten treden. Neuroplasticiteit is dus essentieel voor het herstel van hersenen en zenuwen. Door het brein op de juiste wijze te stimuleren, kan het brein zichzelf herstellen.
Het taalcentrum heb je nodig om te zeggen wat je denkt, om te begrijpen wat een ander zegt en voor lezen en schrijven. Als het taalcentrum beschadigd is, dan kun je niet goed meer praten, begrijpen, lezen en schrijven.
Naarmate we ouder worden, krijgen onze hersenen steeds meer te verduren. Het risico op 'neurodegeneratieve ziekten', waarbij zenuwcellen afsterven en de hersenen krimpen, neemt sterk toe met de leeftijd. De ziekte van Alzheimer is een bekend voorbeeld.
Hersenen krimpen als je ouder wordt, maar ook als je dementie krijgt. Ophopingen van eiwitten zien we ook bij beide groepen. Er gebeurt zoveel tegelijk in de hersenen. Traagheid in bewegen en denken, bijvoorbeeld, wordt gestuurd door veel verschillende processen.
Problemen met evenwicht, balans en soms ook duizeligheid komen vaak voor bij MS. Deze coördinatieproblemen zijn vaak zeer hinderlijk, vooral omdat ze vaak gepaard gaan met een tremor (beven).
De kleine hersenen, ofwel het cerebellum, zijn gelegen aan de achterkant van de hersenen en zijn vooral betrokken bij de precieze afstemming en coördinatie van bewegingen.
ALS heeft een progressief verloop. Dat betekent dat de spierzwakte in de loop van de tijd toeneemt. Hierdoor kunnen patiënten zich steeds minder goed bewegen. De snelheid van achteruitgang is bij iedere patiënt verschillend.
CANVAS staat voor de drie symptomen: cerebellaire ataxie (CA), neuropathie (N) and vestibulaire areflexie (VA). De drie symptomen moeten aanwezig zijn in de patiënt om de diagnose te kunnen stellen. Elk symptoom afzonderlijk heeft gevolgen voor het evenwichtsgevoel, dus zeker de drie samen.