Bij de eetstoornis ARFID wil of durf je bepaald voedsel niet te eten en/of eet je te weinig. Hierdoor krijg je te weinig voedingsstoffen binnen. Je eet bepaald voedsel niet. Je wilt bijvoorbeeld bepaald voedsel niet eten door de geur, kleur of smaak, de temperatuur of door hoe het aanvoelt in je mond.
Als je last hebt van de ARFID eetstoornis dan mijd je voedsel met een bepaalde kleur, textuur of smaak. Dit leidt uiteindelijk tot gewichtsverlies en een tekort aan bepaalde voedingsstoffen en vitamines of beperking in je sociale activiteiten door het ARFID eetgedrag.
Hoewel de prevalentie van ARFID nog niet helemaal duidelijk is, wordt geschat dat 1 à 2 procent van de volwassenen hier last van heeft. Een verschil tussen anorexia nervosa (AN) en ARFID is dat je bij ARFID geen ondergewicht hoeft te hebben om dit te kunnen diagnosticeren.
Het grote verschil met andere eetstoornissen is dat Arfid niet draait om gewicht of uiterlijk. Het gaat puur en alleen om het voedsel. Zo kan het zijn dat iemand alleen nog maar 'beige en krokant' voedsel binnenkrijgt, waardoor iemand alleen nog maar patat, kipnuggets en kroketten eet.
"Anorexia loopt ongeveer tien jaar op ons voor, we hebben nogal wat duidelijk te maken aan de maatschappij", zegt Rita Maris. Met haar twee zoons die arfid hebben en twee boeken op haar naam is ze een ervaringsdeskundige.
Bij de eetstoornis ARFID wil of durf je bepaald voedsel niet te eten en/of eet je te weinig. Je kunt een overgevoelige mond hebben en bang zijn om te stikken. Gedragstherapie is de belangrijkste behandeling. Als je bijvoorbeeld geen oranje eten durft te eten, dan ga je dit juist proberen.
De ziektes duren gemiddeld 6-7 jaar, met een spreiding van een half jaar tot een tiental jaren. De weg naar genezing is vaak lang. Veelal (maar niet altijd!) beginnen eetstoornissen met een dieet.
anorexia nervosa. boulimia nervosa. eetbuistoornis (BED) eetstoornis Niet Anders Omschreven (NAO)
Een eetstoornis is een psychische aandoening die wordt gekenmerkt door verstoord eetgedrag. Sommige mensen met een eetstoornis eten te weinig, anderen juist teveel en weer anderen wisselen perioden van eetbuien af met perioden van (streng) lijnen.
Selectieve eetstoornis
Kinderen of jongeren met een selectieve stoornis eten slechts een beperkt aantal voedingswaren en weigeren halsstarrig om niet-gekend voedsel uit te proberen. Dit kan jaren aanwezig zijn, zonder dat er een gestoorde gedachtegang rond gewicht en lichaamsbeeld aanwezig is.
Voel je de drang om dagelijks niet-eetbare dingen te consumeren, zoals bijvoorbeeld aarde, haar, steentjes en munten? Dan heb je wellicht de eetstoornis pica. Ook het eten van grote hoeveelheden rauw en onbewerkt voedsel wordt gezien als pica.
Negatieve ervaringen, een negatief zelfbeeld, opvoeding en cultuur kunnen ook een rol spelen in het ontstaan van een eetbuistoornis. De eetbuien kunnen een gevolg zijn van periodes te weinig eten, daarnaast komen de eetbuien vaak voor bij verschillende gevoelens zoals eenzaamheid en verveling.
EETSTOORNIS - ALGEMEEN
Mensen met een eetstoornis hebben een verstoord eetgedrag. Ze eten niet als ze honger hebben, leggen zichzelf strenge dieetregels op die schadelijk zijn voor hun lichaam, of eten in een opwelling grote hoeveelheden - meestal ongezond en calorierijk - voedsel.
Vermijdende/restrictieve voedselinnamestoornis
Bij restrictief eetgedrag eet het kind weliswaar gevarieerder, maar veel te weinig. Vaak komt dit door een gebrek aan interesse of plezier in het eten. Deze voedselinnamestoornis leidt in veel gevallen tot lichamelijke en psychische klachten, zegt dr.
Genezen van een eetstoornis is wel degelijk mogelijk. Wie niét in herstel gelooft, kán niet optimaal herstellen. En uit geen enkel onderzoek blijkt dat een eetstoornis chronisch, onbehandelbaar, hopeloos, te complex of wellicht enkel genetisch bepaald is.
Een eetstoornis kan zich heel geleidelijk ontwikkelen. Het begint met afwijkend eetgedrag. Je bent bang om dik te worden en je voelt je onzeker over je lichaam. Je piekert steeds wat je wel of niet mag eten en telt elke calorie.
Tijdens de gewichtshandhaving voor kinderen en adolescenten moet de energie-inname 40-60 kcal/kg/dag zijn. Deze adviezen worden gegeven voor patiënten met anorexia nervosa met ondergewicht.
Anorexia bij ouderen
Eetproblemen op latere leeftijd kunnen ook leiden tot anorexia. De link tussen die problemen en anorexia wordt niet snel gelegd. Sommigen wisten niet eens dat op latere leeftijd nog anorexia kon ontwikkelen. Die signalen die kunnen wijzen op anorexia zijn vergelijkbaar met die van jongere mensen.
Pubers die te weinig eten hebben weinig energie. Hun conditie gaat achteruit en hun weerstand neemt af. Als je zoon of dochter langere tijd weinig eet, kunnen er na een tijdje voedingstekorten ontstaan en kunnen de groei en ontwikkeling achterblijven.
Als kinderen moe zijn, eten ze soms minder goed. Het kan helpen om iets eerder te gaan eten, of om de middag- en avondmaaltijd om te draaien: 's middags eet je peuter warm en 's avonds krijgt hij brood. Bied hetzelfde eten vaker aan. Kinderen moeten 10 keer proeven voor ze aan een smaak gewend zijn.