De Code Napoleon legde de persoonlijke vrijheid van burgers vast en bepaalde dat iedereen voor de wet gelijk was. Ook werd de godsdienstvrijheid officieel ingevoerd en de macht van de kerk ingeperkt. De Code Napoleon zorgde definitief voor een scheiding tussen Kerk en Staat.
De Code civil des Français, ook genaamd Code Napoléon, is het Franse burgerlijk wetboek. Het kwam tot stand onder Napoleon Bonaparte in 1804 en bleef sindsdien, ondanks grondige transformaties, in voege. Deze codificatie van het privaatrecht had ook buiten Frankrijk grote invloed.
Het belangrijkste doel van Napoleon was wel de vrijheid van de volkeren. Dat lukte niet door zijn vele tegenstanders. Met name Groot-Brittannië was een grote vijand van Napoleon. Napoleon had ook een hele grote machtsdrang.
Na de val van Napoleon denkt echter niemand erover om de Napoleontische veranderingen weer ongedaan te maken. Zo blijft de Code Napoleon bestaan, net als veel andere moderniseringen – de meter, kilo en liter, het rechts rijden, veel Nederlandse achternamen en het idee van een belastingstelsel.
Napoleon Bonaparte is een generaal in het Franse leger. In 1799 zet hij de Franse regering aan de kant. Napoleon neemt de macht over in Frankrijk en in alle gebieden die Frankrijk had veroverd, dus ook in Nederland.
Napoleon is tijdens zijn ballingschap op het eiland St Helena overleden aan de gevolgen van maagkanker. Hij is niet vergiftigd en de Britten hebben hem dus niet vermoord.
Onder meer Fransen, Engelsen, Duitsers en Amerikanen zijn geregeld blijven spreken van Holland als aanduiding voor Nederland.
In 1800 had Napoleon als consul vier belangrijke juristen opdracht gegeven voor het schrijven van het wetboek: François Denis Tronchet, Félix Julien Jean Bigot de Préameneu, Jean-Étienne-Marie Portalis en Jacques de Maleville.
Sint-Helena 1815 - Na de beslissende nederlaag bij Waterloo wordt Napoleon voor de tweede keer verbannen. Deze keer naar een eiland in de Atlantische Oceaan, zodat hij niet gemakkelijk weer kan ontsnappen. Deze verbanning begint op 15 oktober 1815.
Straf Napoleon kon precedent scheppen
De coalitie liet Napoleon niet executeren, maar verbande hem naar het Italiaanse eiland Elba. Volgens de Europese vorsten kon een executie een ongunstig precedent scheppen. Net als Napoleon zouden zij zelf namelijk ook wel eens als verliezer uit een oorlog kunnen komen.
Al snel veroverde hij Egypte, maar Engeland won enkele dagen later, op 1 augustus 1798, een zeeslag (Slag op de Nijl) en had daardoor het Middellandse Zeegebied in handen, waardoor Napoleons leger in Egypte vastzat. Ook Oostenrijk, Turkije, Rusland en Napels verklaarden de Fransen de oorlog.
Napoleon wilde de macht van Frankrijk vergroten. Hij bezette grote delen van Europa. Nederland was al in 1795 door Napoleon ingenomen. Het liefst wilde hij nog steeds Engeland veroveren, maar de Engelsen bleken sterk.
Er was al eerder besloten aan alle andere landen de oorlog te verklaren omdat het Franse volk bang was dat alle andere landen waar de monarch nog wel aan de macht was Frankrijk binnen zouden vallen. Het mandaad was dus al voorhanden. De zogenaamde reden was om de andere landen van het juk van de adel te ontdoen.
"Napoleon had een wet uitgevaardigd dat achternamen verplicht werden", zegt Bloothooft. "Op die manier kon hij goed geld innen via de belasting en kon hij onder de armen makkelijker soldaten rekruteren."
Geleidelijk werd het Latijn, zoals in heel Gallië, steeds meer de hoofdtaal, hoewel de elite nog lang Grieks bleef spreken. Caesars verovering wordt in het algemeen beschouwd als het begin van de Franse nationale geschiedenis, omdat hiermee de Romaanse identiteit van het land bepaald werd.
Napoleon wordt verbannen naar Sint-Helena
Napoleon verloor de slag en werd opnieuw verbannen. Naar Sint-Helena dit keer, een eiland onder Brits beheer. Een pretje was het er niet. In de eerste weken verbleef Napoleon op het landgoed van William Balcombe, een opzichter bij de Britse Oostindië Compagnie.
De Franse revolutionaire en napoleontische oorlogen, samen ook wel Coalitieoorlogen of Franse oorlogen genoemd, waren zeven grote en enkele kleinere oorlogen die de Europese mogendheden van 1792 tot 1815 voerden tegen het revolutionaire Frankrijk en na 1799 tegen Napoleon.
Napoleon wordt verbannen, naar Elba. Maar hij ontsnapt en is binnen 100 dagen weer aan de macht in Frankrijk. In 1815 wordt hij bij Waterloo definitief verslagen. De Engelsen brengen hem naar het afgelegen eilandje Sint Helena, waar hij uiteindelijk in 1821 sterft, op 51-jarige leeftijd.
Napoleon liet ook zien een man van het volk te zijn door op zijn hoeden een kokarde, een rond insigne, te dragen waarop het symbool van de Franse Revolutie te zien was. Dit symbool werd tijdens de revolutie ook gedragen door mensen van eenvoudige komaf in Frankrijk.
Napoleon dronk graag rode wijn, een Gevrey-Chambertin Grand Cru. Dit vooral bij zijn lievelingseten: geroosterde kip en gebakken aardappelen met uien. De kip moest overigens wel een krokante korst hebben. Zijn eetmanieren schijnen onsmakelijk te zijn geweest.
De napoleontische tijd betreft de periode waarin Napoleon Bonaparte in Frankrijk aan de macht was, te weten de jaren vanaf 1799 toen hij de macht greep tot aan zijn uiteindelijke nederlaag in de Slag bij Waterloo in 1815.
Frankrijk. In Frankrijk staat de Nederlandse toerist zelfs bekend als ongemanierde holbewoner, vertelt correspondent Frank Renout: "Nederlanders zijn onbeschoft en onbeholpen, vinden de Fransen. Ze bestellen meteen het goedkoopste en het snelste."
'De fransen' hebben een groot gevoel voor humor, maar dat is vaak 'spot humor'. Zeker geen zelf-spot zoals de engelsen hebben, maar vaken spot ten opzichte van 'anderen'.
De Fransen zijn gesloten en houden erg van hun privacy. Fransen hechten erg veel waarde aan beleefdheidsvormen en zij bespreken zelden tot nooit privé zaken met collega's of kennissen. Vertrouwen wordt gewonnen door het tonen van correct gedrag.