Als je boos wordt, stijgt je bloeddruk en gaat je hart sneller kloppen. Dit is een natuurlijke reactie van het lichaam. Het kan het ook een destructieve emotie zijn, die zorgt voor verbittering, verharding en aanhoudende woede.
Mensen die als gevolg van hun letsel erg snel boos worden, hebben vaak frontaal hersenletsel. Het voorste deel van de voorhoofdskwab stuurt ons denken en handelen aan, waaronder het beheersen van impulsen. Als dat gebied beschadigd is, kan de persoon impulsen minder goed beheersen waardoor hij sneller ontvlamt.
Opgekropt verdriet, stress, en de pijn van een 'gebroken hart' zet zich vaak vast in de borstkas, vaak ter hoogte van het hart. In de reflexologie wordt spierspanning in de middenrug vaak gelinkt aan een gevoel van hopeloosheid, machteloosheid en onzekerheid.
Uit een onderzoek van de Hebrew University in Jeruzalem blijkt dat het ervaren van negatieve emoties belangrijk is om op lange termijn gelukkig te worden. Emoties zoals boosheid en haat hebben namelijk wel een positieve invloed op u, zolang ze op dat moment voor u als de geschikte emotie voelen.
Bij secundaire emoties kun je denken aan frustratie, cynisme, roddelen klagen en slachtoffergedrag. Zo kan iemand verdriet tonen, maar zit daaronder eigenlijk boosheid, of toont iemand blijdschap terwijl er angst is. Als iemand secundaire gevoelens ervaart dan worden vaak ook de ogen gesloten.
Boosheid slaat zich bijvoorbeeld op in de lever/galblaas en gaat vaak gepaard met een bonzend hart, gespannen spieren, dichtgeknepen keel/brok in je keel.
Er kunnen veel redenen zijn waarom u vaker boosheid ervaart dan verdriet. Onderzoek heeft aangetoond dat mensen boosheid als sociaal acceptabeler beschouwen dan andere negatieve emoties, zoals verdriet of angst , en daarom eerder boosheid uiten in sociale situaties.
De fysieke effecten op lange termijn van ongecontroleerde woede omvatten verhoogde angst, hoge bloeddruk en hoofdpijn . Woede kan een positieve en nuttige emotie zijn, als het op de juiste manier wordt geuit.
Hormonale onbalans
Bij sommige mensen wordt te veel adrenaline en cortisol aangemaakt in stressvolle situaties. Deze overproductie kan leiden tot verhoogde prikkelbaarheid en een snellere neiging tot boosheid. Anders leren omgaan met stressvolle situaties wordt dan bemoeilijkt door dit fysieke gegeven.
Een trauma verbrijzelt iemands veilige aannames over de wereld om zich heen. Een van de nadeligste gevolgen is innerlijke fragmentatie en emotionele splitsing tussen lijf en hoofd, emoties en handelingen, aan- en afwezigheid.
Lever: Boosheid en frustratie. Hart: Vreugde, maar bij disbalans ook overmatige opwinding of angst. Milt: Piekeren en zorgen. Longen: Verdriet en melancholie.
Beweging is een krachtige manier om het lichaam te helpen verdriet en trauma los te laten . Zachte oefeningen, zoals stretchen, yoga of tai chi, kunnen u helpen om u af te stemmen op uw lichaam en opgeslagen spanning los te laten. Ademhaling is een ander essentieel hulpmiddel, omdat het het parasympathische zenuwstelsel activeert, wat het lichaam en de geest kalmeert.
Wanneer je boos bent en moet huilen, kan dat komen door spanning, maar het kan dus goed zijn dat er ook andere emoties een rol spelen. Boosheid die onbewust gemengd is met schaamte, angst of verdriet kan leiden tot vervelende situaties, zonder dat dat altijd nodig is.
De hippocampus en de amygdala kunnen elkaar beïnvloeden. Zij kunnen daarmee een emotie oproepen of versterken. Op basis van een angstige herinnering kan de hippocampus de amygdala alarmeren om klaar te staan om te vechten of vluchten.
Uit onderzoek van Heartmath is gebleken dat emoties de grootste invloed hebben op de variatie in je hartritme. Emotionele stress (zoals boosheid, frustratie en onrust) zorgen voor hartritme patronen die grillig en chaotisch zijn. Dit wordt een “incoherent” hartritme patroon genoemd.
Als je boos wordt, stijgt je bloeddruk en gaat je hart sneller kloppen. Dit is een natuurlijke reactie van het lichaam. Het kan het ook een destructieve emotie zijn, die zorgt voor verbittering, verharding en aanhoudende woede.
Als je boos wordt, zijn de amygdala en de prefrontale cortex in conflict . Je amygdala schreeuwt dat er een bedreiging is en dat je NU moet reageren, terwijl de prefrontale cortex je aanspoort om te kalmeren en dingen te overdenken.
Meestal is woede een reactie op een situatie die ons in gevaar brengt. Bijvoorbeeld als anderen handelen op een manier die niet in overeenkomst is met onze belangen, wanneer ons iets ontzegt wordt of wanneer we ons doel niet kunnen bereiken. Het kan ook een psychologische reactie zijn om een ander gevoel.
Woede is een emotie, maar een die meestal niets oplost. Woede kan je juist in de problemen brengen. Als je bijvoorbeeld je woede op een persoon afreageert, zal die bijna nooit aardig reageren en geen begrip voor je hebben. En misschien wilde je juist wel begrip, omdat je diep van binnen ergens verdriet over had.
Woede is een secundaire emotie
Meestal ervaren we eerst een primaire emotie zoals angst, verlies of verdriet . Omdat deze emoties gevoelens van kwetsbaarheid en verlies van controle creëren, maken ze ons ongemakkelijk. Een manier om met deze gevoelens om te gaan, is door onbewust over te schakelen op woede.
Ons lichaam spreekt
Denk aan de impact van verdriet op de fysieke gezondheid. Naast emotionele pijn kan verdriet zich uiten in fysieke symptomen zoals vermoeidheid, spierpijn en zelfs veranderingen in eetlust en slaappatronen. Het delen van je verhaal heeft kracht, maar slechts tot op zekere hoogte.