Olifanten zijn gefascineerd door de slagtanden en beenderen van dode olifanten. In de meeste gevallen weten zij van wie de beenderen afkomstig zijn en tonen hun respect, door bij de beenderen stil te staan en deze voorzichtig met hun slurf te betasten.
Ze worden gemaakt door andere dikhuiden die in de loop van dagen, weken, of zelfs jaren een bezoek komen brengen aan het stoffelijk overschot. Maar in de kringloop van een 'extra large leven' staat de natuurlijke dood van een olifant ook voor het overleven van veel andere dieren.
Zodra al het vlees van het karkas is gestript, worden de kleinere botten door hyena's opgegeten met hun krachtige kaken. Uiteindelijk blijven alleen de grote botten, de schedel en een zeer vruchtbaar stukje grond over.
Verwerking. Soms krijgen die achtergebleven dieren, zoals olifanten en primaten, de mogelijkheid om de dood van hun soortgenoot te verwerken. Daarom wordt het lichaam volgens Stumpel wel eens bij hen achtergelaten, zodat ze afscheid kunnen nemen.
Vaak wordt een overleden dier aan de wetenschap gegeven. Dan draagt het lichaam bijvoorbeeld bij aan onderzoek naar de ontwikkeling van een nieuw medicijn dat soortgenoten in dierentuinen, maar ook in het wild kan genezen. Dit gebeurt onder andere door ontwikkelingen van vaccins.
Hij vertelt ons dat als dieren in de dierentuin sterven, sommigen worden gecremeerd en anderen worden begraven, maar dat ze allemaal met gevoeligheid en discretie worden behandeld. "Vanwege de aard van onze dieren zijn het bedreigde diersoorten, die vaak waarde hebben op de zwarte markt, of stropers willen delen van deze dieren", legt Dr. McKinney uit.
Destructie: Na het overlijden van uw huisdier, kunt u het dier achterlaten bij de dierenarts. Indien u niet kiest voor begraven of cremeren, zal het dier worden opgehaald voor destructie. Bij destructie wordt het huisdier samengevoegd met andere overleden huisdieren, vee en slachtafval en behandeld als restafval.
Als olifanten beenderen van dode soortgenoten tegenkomen, gaan ze die vaak erg lang besnuffelen en bekijken. Waarschijnlijk weten ze zelfs nog wie die dode olifant was en halen ze herinneringen op over dat dier. Mensen die in dierentuinen met olifanten werken, zeggen dat olifanten van verdriet kunnen huilen.
De belangrijkste bedreigingen voor de Afrikaanse olifant zijn stroperij en verlies van leefgebied. Geschat wordt dat er dagelijks 100 Afrikaanse olifanten worden gedood voor hun slagtanden. Met name in Aziatische landen (maar ook in andere landen) is er nog steeds veel vraag naar producten van ivoor.
Het concept van olifantenkerkhoven is een mythe, maar grote aantallen olifantenresten kunnen in specifieke gebieden worden gevonden vanwege natuurlijke oorzaken . Gewonde of oude olifanten vestigen zich vaak in gebieden met gemakkelijke toegang tot water en voedsel, wat leidt tot een concentratie van karkassen.
Olifanten
In One Amazing Elephant is Queenie Grace een olifant die rouwt om het verlies van haar trainer, Bill. Olifanten rouwen , en ze zijn een van de weinige dieren die qua rouwpatronen op mensen lijken. Geloof het of niet, olifanten huilen. Ze begraven hun doden en eren de lichamen en de botten.
STROPERIJ. In ongeveer 60% van de gevallen sterven Afrikaanse olifanten door stroperij. Het ivoor van hun slagtanden is nog altijd zeer populair op de zwarte markt, zeker in Azië. Tussen 2005 en 2012 vertienvoudigde de verkoopprijs van ivoor.
In India zijn begrafenisrituelen voor olifanten ontdekt, waarbij kuddeleden hun kalveren ondersteboven in irrigatieputten leggen en de lichamen vervolgens met aarde bedekken .
Rouwen. Er zijn veel verhalen over hoe wilde olifanten hun dode soortgenoten begraven door aarde op het lichaam te strooien of het met takken te bedekken. Olifanten keren soms terug naar dode familieleden of naar de plaats waar hun familielid is gestorven. Wolven janken om vele redenen.
De meeste huisdiereigenaren kiezen voor een crematie. U kunt een keuze maken tussen een individuele crematie en een collectieve crematie. U kunt ervoor kiezen om uw hond of kat te laten begraven op een begraafplaats speciaal voor dieren. Er zijn verschillende mogelijkheden om de ceremonie naar wens in te vullen.
Welke andere dieren kunnen ook niet springen? De olifant is niet het enige zoogdier dat niet kan springen. Ook nijlpaarden en neushoorns behoren tot de dieren die niet in staat zijn om van de grond te komen met al hun poten tegelijkertijd.
Draagtijd van een olifant
De draagtijd van een Afrikaanse olifant is maar liefst 22 maanden. Dat is bijna twee jaar! Deze draagtijd is dan ook wel een van de langste uit het dierenrijk. Door deze lange draagtijd kan het kalfje zich goed ontwikkelen in de buik van zijn moeder.
Aziatische olifanten kunnen in het wild zo'n 60 tot 70 jaar worden.In gevangenschap ligt hun levensverwachting nog 10 tot 20 jaar hoger. De Aziatische olifant Vatsala in het Panna Tiger Reserve in het Indiase Madhya Pradesh is met een leeftijd tussen de 95 en 105 jaar de oudste van haar soort.
Wetenschappers hebben ontdekt waarom olifanten een draagtijd hebben van zo'n 18 tot 22 maanden. Die tijd is blijkbaar nodig om baby's op de wereld te zetten die slim genoeg zijn om het te overleven. Dat blijkt uit een onderzoek van het Liebniz Instituut. 680 dagen.
Staand slapen
Herten, paarden, koeien en olifanten kunnen staand slapen. Hun beenspieren zetten ze dan tijdelijk op non-actief, zodat ze niet omvallen. Het zorgt ervoor dat de dieren kunnen wegrennen bij gevaar. Ze slapen alleen staand als ze licht slapen.
OLIFANT WAPPERT
De bloedvaatjes in de oren kunnen wijder worden. Zo stroomt het warme bloed, sneller naar de oren. De huid van de oren is heel dun, zo kan het bloed snel afkoelen. En als de olifant wappert, koelt het nog sneller af.
Olifanten hebben ook een erg dikke cortex en hoewel de dichtheid van de cellen er lager is dan die bij mensen, heeft hij naar schatting evenveel neuronen. Van olifanten wordt gedacht dat ze even goed zijn in het oplossen van problemen. Ze worden vaak op hetzelfde intelligentieniveau als walvissen geschat.
Afgeven bij de gemeente
Vaak kunt u uw dode huisdier afgeven bij uw gemeente. Iedere gemeente is verplicht om via gemeentelijke verordeningen (zie artikel 3.5 van de Wet dieren) regels op te stellen voor dode gezelschapsdieren.
Rendac werkt in heel Nederland samen met dierenartspraktijken, dierenambulanceorganisatie en gemeente. Samen zorgen we voor het afvoeren van gestorven huis- en gezelschapsdieren. Hiermee kunt u bijdragen aan volledige dienstverlening voor uw cliënten rondom het afscheid nemen van hun huisdier.
De dierenarts kan de dode dieren onderzoeken. De kosten van het onderzoek zijn voor uw rekening. Als de dierenarts het niet vertrouwt, kan de dierenarts bij de NVWA een dierziektemelding doen via het Landelijk meldpunt voor dierziekten.