Tuimelaars voeden zich met allerlei soorten vis, kreeftachtigen en inktvissen. De tuimelaar eet zeer gevarieerd. Wat hij eet, is afhankelijk van zijn leefgebied. In de Noordzee eet hij vooral kabeljauwachtigen, haringachtigen en zandspieringen.
Hoe oud worden ze? Vrouwen worden meer dan 57 jaar oud en mannen over het algemeen niet ouder dan 48 jaar.
Tuimelaars kunnen in veel omgevingen gedijen en voeden zich met een verscheidenheid aan prooien, zoals vissen, inktvissen en schaaldieren (bijvoorbeeld krabben en garnalen) . Ze gebruiken verschillende technieken om prooien te achtervolgen en te vangen, waarbij ze individueel of gezamenlijk naar voedsel zoeken.
Meestal duiken ze niet dieper dan 25 meter en komen ze regelmatig aan het wateroppervlak. Maar in sommige omstandigheden kan dit gaan tot 200 meter en dan blijven ze zo'n 5 tot 10 minuten onder water.
Gelukkig is de tuimelaardolfijn als soort niet bedreigd in de natuur (IUCN rode-lijststatus: niet bedreigd). Maar ze lopen wel gevaar. Bijvoorbeeld doordat ze vaak vast komen te zitten in visnetten waardoor ze verdrinken, of door plastic afval.
Haaien zijn waarschijnlijk de belangrijkste roofdieren van tuimelaars, met de talrijke littekens van haaienbeten die op maar liefst de helft van alle tuimelaars te vinden zijn, die bewijs leveren van dergelijke ontmoetingen. Orka's zijn waarschijnlijk ook een van de belangrijkste roofdieren.
Tuimelaars hebben nauwelijks natuurlijke vijanden. Grotere haaien en orka's kunnen soms wel tuimelaardolfijnen aanvallen, vooral de jongere dieren of moeders met hun kalf.
Wereldwijd leven 3.000 dolfijnen in gevangenschap voor entertainment. Ze worden gedwongen om in dolfinaria of attractieparken kunstjes te doen of interacties te hebben met mensen. Ook in Nederland leven er nog dolfijnen in gevangenschap in het Dolfinarium.
De Tuimelaar is de grootste inheemse dolfijnensoort. Met een lengte van 3 tot 4 meter is een volwassen Tuimelaar wel twee keer zo lang als een Bruinvis. Een volwassen exemplaar weegt maximaal 650 kg.
De maximale ademinhoudingscapaciteit van een tuimelaar is ongeveer 12 minuten . De maximale vrijwillige ademinhouding die werd geregistreerd voor een kusttuimelaar was 7 minuten en 15 seconden. De maximale ademinhoudingsduur die werd geregistreerd voor een getagde off-shore tuimelaar was 14 minuten.
Deze zoogdieren zijn te vinden in veel delen van de wereld en bewonen verschillende soorten waterlichamen, waaronder oceanen, baaien, estuaria en rivieren. Het voortbestaan van tuimelaars is echter afhankelijk van de beschikbaarheid van geschikte habitats die hen voldoende voedsel, onderdak en sociale interactie bieden.
Wat hij eet, is afhankelijk van zijn leefgebied. In de Noordzee eet hij vooral kabeljauwachtigen, haringachtigen en zandspieringen. Tuimelaars leven en jagen in kleine groepen, die soms echter meer dan 100 dieren tellen. Ze worden vaak in het gezelschap van andere walvissoorten waargenomen.
Tuimelaars zijn strikte carnivoren en opportunistische eters, wat betekent dat ze eten wat het makkelijkst te vinden en te vangen is. Hun dieet bestaat voornamelijk uit vis, schaaldieren en ongewervelden.
De zogenaamde unihemisferische slaap is daar de oplossing voor: wanneer een tuimelaar rust doet die dat met maar één hersenhelft per keer.Terwijl de ene hersenhelft slaapt, zorgt de andere helft ervoor dat hij blijft zwemmen en naar boven komt om te ademen. Hij slaapt dus letterlijk met een oog open!
De tuimelaar is minder slank dan de gewone dolfijn en heeft een kortere snuit met een 100-tal tanden. De soort is gemiddeld 2,0-3,8 (tot 4,0) m lang en weegt 220-500 (tot 650) kg.
Wisdom de 67-jarige albatros
De oudste bekende wilde vogel is een Laysan-albatros. Ze heeft de naam 'Wisdom' gekregen, is nu 67 jaar en broedt nog elk jaar een ei uit!
Overzicht. Atlantische tuimelaars zijn slimme, sociale dieren, die "bottlenose" worden genoemd vanwege hun korte, stompe rostrums of snuiten . De rug van een tuimelaar is licht tot leigrijs van kleur, die overgaat in een bleekgrijze of roze buik. De rugvin van deze soort is lang en kromt naar achteren.
Tuimelaars zijn een bekende en veelvoorkomende dolfijnensoort. Ze heten tuimelaars omdat je ze vaak capriolen en andere sprongen in de lucht kunt zien maken – ze buitelen of tuimelen dus veel. Deze dolfijn is niet de enige diersoort die tuimelaar heet.
Uit moleculair onderzoek blijkt dat het geslacht uit drie soorten bestaat: de tuimelaar (Tursiops truncatus), de Indo-Pacifische tuimelaar (Tursiops aduncus) en de Tamanend-tuimelaar (Tursiops erebennus).
Maar dolfijnen zijn en blijven wilde dieren, die regelmatig mensen verwonden met beten, snijwonden en gebroken botten. Dat doen ze niet expres, het zijn gewoon grote en sterke wilde dieren die niet geschikt zijn voor de omgang met mensen.
Jazeker! Net als andere zoogdieren scheiden dolfijnen hun niet-verteerbare afvalstoffen uit door de anus, een opening onderaan de buik. De poep van een dolfijn is vaak bijna vloeibaar, en ziet eruit als een bruin wolkje met kleine stukjes vaste ontlasting.
Dolfijnen staan bekend als een van de meest intelligente dieren in het zeerijk. Hun hersenen zijn zeer ontwikkeld en ze hebben gedragspatronen die lijken op die van mensen : ze herkennen hun sociale groepsgenoten, socialiseren, spelen en communiceren met elkaar op veel verschillende manieren.
Ze herkennen zichzelf in de spiegel. Dat kunnen maar weinig dieren. Dolfijnen kunnen trucjes leren en ze gebruiken zo nu en dan gereedschap. Ze leggen bijvoorbeeld een stuk spons op hun neus om hun neus te beschermen als ze in het zand van de zeebodem woelen, op zoek naar voedsel.
De dolfijn valt net als de orca, bruinvis en potvis onder de suborde tandwalvissen. Dieren in deze suborde hebben in tegenstelling tot de baleinwalvissen (zoals de noordkaper, bultrug en blauwe vinvis) een gebit met scherpe, kegelvormige tanden dat wordt gebruikt om een prooi te vangen.