Eiwit in de urine is vaak een teken van nierschade. De nieren filteren het bloed, waardoor er urine ontstaat die vol zit met afvalstoffen. De filters in de nieren zorgen ervoor dat er alleen water en kleine afvalstoffen worden doorgelaten. Grotere stoffen zoals eiwitten worden door de filters tegengehouden.
Urine bevat behalve water in water oplosbare stoffen, vooral ureum en anorganische zouten. Urobiline en porfyrine zorgen voor de typische gele kleur. Wanneer iemand erg veel drinkt, wordt de urine bij benadering waterkleurig.
Bloed in je urine, (witte) vlokken in je urine en troebele urine duiden in het algemeen niet op verhoogd eiwit in je urine. Meer weten over wat je urine je wél kan vertellen? Lees hier meer over wat de kleur van je urine zegt over je gezondheid. Eiwit in de urine geeft gewoonlijk geen symptomen.
Normaal gesproken is urine strogeel van kleur. Als je patiënt veel vocht binnen krijgt, kan de urine lichtgeel tot vrijwel kleurloos worden. In de meeste gevallen is dat normaal: de urine is sterk verdund door het vele vocht en bevat daardoor simpelweg een lage concentratie nierkleurstoffen (urochroom).
bij microscopisch onderzoek van de urine wordt een proefbuisje met urine gedurende 5 minuten gecentrifugeerd. Daardoor zinken alle cellen en andere bestanddelen van de urine naar de bodem van het buisje. Dat bezinksel wordt dan onder de microscoop bekeken.
Het lichaam breekt aminozuren uit eiwitten af wanneer er te veel van zijn. Hierbij komt ammoniak vrij, dat de lever omzet in ureum of urea. Deze stof wordt via de urine uitgescheiden. Sporters die extra eiwitten nemen voor de opbouw van spieren hebben daarom ook vaak last van deze ammoniakgeur.
Het verlies van eiwit wordt ook gezien als een maat voor de ernst van de nierschade. Hoe meer eiwit in de urine zit, hoe slechter de nierfilters werken en hoe groter de kans op nierfalen of hart- en vaatziekten.
Als je urine bruinrood van kleur is, kan dit een teken zijn van een leverontsteking. Je darmen geven een bruine galkleurstof – ook wel urobiline genoemd - af aan je lever. Als je lever ontstoken is, kan hij de urobiline niet goed verwerken.
Een volwassene plast normaal gesproken drie tot acht keer per dag, afhankelijk van de vochtinname. Meestal is de urine lichtgeel tot goudgeel van kleur. Bij minder geconcentreerde urine is de kleur lichter. Urine kan ook kleurloos, bruin, zwart of zelfs paars zijn.
Als u niet genoeg water drinkt, wordt urine meer geconcentreerd – dit is terug te zien in de kleur en geur. Als urine donker van kleur is met een sterke geur, kan dit wijzen op uitdroging. Sterk geconcentreerde urine, veroorzaakt door een lage vochtinname, ruikt vaak sterk.
Worden er meer dan de normale hoeveelheden eiwitten in de urine teruggevonden, dan wordt de oorzaak daarvan nagegaan. Proteïnurie kan van voorbijgaande aard zijn, als gevolg van koorts, ontstekingsziekten, sportinspanningen, hartaandoeningen of verhoogde bloeddruk (hypertensie).
Niet wetenschappelijk bewezen
Toch is er geen enkel wetenschappelijk bewijs dat urine echt goed voor je is. Het enige waar het uit is opgebouwd is water, zout, ammoniak en andere reststoffen. Volgens wetenschappers zit daar niets in waar je lichaam wat aan heeft.
De meest voorkomende oorzaak van geurende urine? Je hebt niet voldoende gedronken. Wanneer je lichaam te weinig vocht tot zich heeft gekregen, ruikt urine sterker en is het donkerder van kleur. Door een afwijkende geur af te geven probeert je lichaam te zeggen dat je moet gaan drinken.
Bij de meeste mensen is de urine normaal gesproken steriel (dat wil zeggen: vrij van ziektekiemen of bacteriën). Ook als er wel bacteriën in de urinewegen zijn, betekent dat niet altijd dat u een urineweginfectie krijgt. Urine wordt door de nieren geproduceerd tijdens het zuiveren van het bloed.
Er wordt aangeraden om 1,5 tot 2 liter water per dag te drinken. Bij deze vochtinname gaat een volwassene gemiddeld 5 tot 8 keer per 24 uur naar het toilet. Plast u 8 keer of minder op een dag? Dan wordt dat gezien als een normale plasfrequentie.
Normaal gesproken plassen we per 24 uur ongeveer zes á zeven keer, waarvan soms één keer 's nachts. Als u vaker moet plassen – misschien wel ieder uur- dan spreken we van een overactieve blaas.
Als je meer dan 3 liter per 24 uur plast, lijd je mogelijk aan polyurie. In extreme gevallen kun je tot 20 liter per dag plassen! Je moet ook 's nachts vaak plassen. Soms gaat het overmatig plassen gepaard met een droge mond en een groot dorstgevoel.
Interstitiële cystitis (IC) noemen we ook wel blaaspijnsyndroom. Het is een chronische goedaardige aandoening van de urineblaas, die niet wordt veroorzaakt door bacteriën. Het gaat om een ontstekingsreactie van de blaaswand. Het lijkt op een blaasontsteking, maar antibiotica helpen niet.
Kenmerkende klachten van een urineweginfectie zijn pijn bij het plassen, klachten van aandrang en frequent kleine beetjes plassen. Soms doen zich bijkomende klachten voor zoals troebele en/of stinkende urine, koorts, bloed in de urine en pijn in de rug, flanken, onderbuik of genitaalstreek.
Uit onderzoek blijkt dat het eten van te veel dierlijke eiwitten, zoals zuivel, vlees en kaas, nierstenen kan veroorzaken en klachten kan verergeren bij mensen waarbij de nieren al minder goed functioneren.
Door de hoge bloedsuikerspiegel bij mensen met suikerziekte krijgt de urine een zoetere geur. Stinkende urine kan afhankelijk van de oorzaak ook een sterke vis-, gist- of ammoniakgeur hebben.