Nabestaanden zelfmoord hebben andere vorm van rouwverwerking. Nabestaanden die de dood door zelfmoord van een naaste proberen te verwerken, zijn soms slechter af als ze contact zoeken met lotgenoten. Zo is het rouwproces vaker gecompliceerd en hebben ze vaker ook zelf last van depressieve en zelfs suïcidale gedachten.
Als je het gevoel hebt dat het echt niet goed met je gaat, zoek dan hulp. Ga naar iemand toe, het maakt niet uit wie en vertel wat er met je aan de hand is. Ga naar je huisarts, praat met iemand die je vertrouwt en blijf er niet alleen mee rondlopen.
Het luisteren en er zijn is zoveel belangrijker. Luister dus vooral naar hen en als je niet weet wat je moet zeggen, zeg dit gewoon of maak plaats voor een betekenisvolle stilte. Zo creëer je een open en veilige plek waarbij men weet dat men bij jou openlijk en vrij kan praten, nu en in de toekomst.
Praat erover met vrienden, familieleden of iemand anders die je vertrouwt. Ook contact met mensen die hetzelfde meemaakten, kan je helpen om je verlies te verwerken: Je kan terecht bij gespreksgroepen en activiteiten voor nabestaanden na zelfdoding. Er is ook een online forum voor nabestaanden.
(gedeeltelijk) afknellen van de halsslagaders, dood door zuurstoftekort in de hersenen. dichtsnoering van de luchtpijp, oftewel dood door verstikking. prikkeling van zintuigen in de sinus caroticus, oftewel dood door reflectoire hartstilstand.
Het suïcidaal proces begint met zelfdodingsgedachten (vb hoe zou het zijn als ik dood was). Daarna worden deze gedachten omgezet in een zelfdodingswens (vb ik wil er niet meer zijn; ik wil dood). Nog een stap verder in dit proces heb je de zelfdodingsdreiging of het zelfdodingsplan (vb.
Vermoed je dat iemand in je naaste omgeving een einde aan zijn of haar leven wil maken? Neem de signalen altijd serieus en bel 0900-0113 voor hulp. Op de site 113.nl staan nog meer richtlijnen voor het openen van een gesprek met iemand die aan zelfmoord denkt.
1- Veel praten over het verlies is de beste manier om het te verwerken. Praten over het verlies is een van de vele manieren om om te gaan met het verlies. Je beperken tot praten is echter niet de meest effectieve manier van verliesverwerking.
Meestal wordt rouw langzaam minder. Hoe lang het duurt is voor iedereen anders, maar na een jaar voelen de meeste mensen zich beter. Soms gaat de rouw niet vanzelf over. Het is dan na een jaar nog (bijna) net zo erg als in het begin.
Een zelfdoding kost de maatschappij 2,8 miljoen euro, 113 wil meer aandacht voor preventie. 2,8 miljoen euro. Zoveel kost het de maatschappij als één persoon in ons land zelfmoord pleegt. Zelfmoordpreventielijn 113 liet dat uitrekenen.
Wens iemand sterkte
Zeg tegen jouw dierbare dat je het verschrikkelijk vindt wat er is gebeurd en je met hem meeleeft. Wens hem alle kracht toe die hij nodig heeft. Geef bovendien aan dat je er altijd voor hem bent en dat hij altijd op jouw steun kan vertrouwen en hulp aan je kan vragen.
Onderdrukking van gevoelens van rouw en verdriet kan op den duur tot psychische en lichamelijke klachten leiden. De emotionele huishouding raakt verstoord en dan kan er sprake zijn van 'onverwerkte rouw'.
Als iemand aan zelfmoord denkt, is er sprake van wanhoop, pijn en (grote) problemen. Daarnaast is er vaak nog iets aan de hand. Zelfmoordgedachten kunnen zichzelf namelijk versterken en vermenigvuldigen. Mensen met suïcidale gedachten piekeren veel en hebben vaak moeite om andere oplossingen te zien.
Zoals we hierboven al uitlegden, is (een poging tot) zelfdoding in Nederland, België en Suriname niet strafbaar. Hierop zijn wel enkele uitzonderingen. Een zelfmoordpoging is strafbaar als je hiermee niet alleen je eigen leven, maar ook dat van anderen in gevaar brengt.
Bij parasuïcidaal gedrag onderneemt de jongere een poging tot het beëindigen van het leven, door middel van het innemen van middelen of het ondernemen van een levensbe- dreigende actie. Bij zelfbeschadiging brengt de jongere schade toe aan het lijf zonder de intentie dood te gaan.
Wat zijn de vijf fasen van rouw? De genoemde fasen van rouw; Ontkenning, (onderdrukte) woede, onderhandelen, depressie en aanvaarding. Zijn in 1969 beschreven door Elisabeth Kübler-Ross. Zij beschreef deze fasen toen ze werkzaam was als stervensbegeleider.
Het maakt dat ons werkgeheugen minder kan opslaan dan normaal als we in de rouw zijn, en als wel, dan kost dat meer energie. 'Daardoor hoor je ook vaak dat mensen langere tijd hevig vermoeid zijn na het verlies van een dierbare.
Normaal, bestaat dat eigenlijk? Er bestaat geen standaard proces voor rouw. Er is ook geen tijdlimiet aan een rouwproces. Verdriet van een verlies draag je met je mee en er kunnen in een leven altijd momenten komen dat dit weer heel sterk voelbaar is.
"Zelfmoord is erfelijk"
Aangeleerd gedrag is echter niet hetzelfde als erfelijk bepaald gedrag. Er bestaat geen specifiek zelfmoord-gen. Het is wel zo dat enkele belangrijke risicofactoren (bv.: biologische risicofactoren, depressie, alcoholmisbruik) voor een stuk erfelijk bepaald kunnen zijn.
Je kunt daarbij zeggen “Weet je, voor ons is het moeilijk te begrijpen dat mama niet meer wilde leven, wij vinden heel veel dingen leuk en zijn vaak blij. Wat ik heel zeker weet is dat het niets met jou te maken heeft, mama hield heel erg veel van jou”. Dit laatste is een boodschap die vaak herhaald moet worden.
Veel zelfdodingen in januari
De meeste zelfdodingen vallen dus niet in de sombere herfstmaanden, maar juist in januari en de aangenaam zachte lentemaanden. In januari is een duidelijk patroon zichtbaar. De eerste week van die maand telt de meeste zelfdodingen: gemiddeld vijf per dag.
Na zelfdoding wordt de bemoeienis van politie en justitie meestal vrij snel afgerond. Als de overledene een brief of andere aanwijzingen heeft achtergelaten krijgt u die over het algemeen weer snel terug van de politie.
30 tot 55 procent van de kans dat iemand zelfmoord pleegt is erfelijk. Daarnaast is er ook geen direct verband tussen zelfdoding en een mentale ziekte, zoals depressie of schizofrenie.