Je voelt dat de baby naar beneden, uit de baarmoeder, geduwd wordt. De eerste uren van de bevalling beweegt de baby vaak tussen de weeën door. Dit kan pijnlijk zijn. Het bewegen van het kindje maakt het je soms moeilijk om te ontspannen.
Ook je baby bereidt zich op bepaalde manieren voor op de bevalling. Zo zal je baby enkele weken (soms korter) voordat hij geboren wordt al startklaar liggen voor de baarmoedermond. De weeën zullen pas op gang komen wanneer je baby met zijn hoofd tegen de baarmoedermond drukt en het hoofdje goed naar beneden ligt.
De baby bepaalt wanneer de bevalling begint
De kleine heeft een soort kalender en weet zelf wanneer het tijd is om geboren te worden. Door signalen van de baby wordt in het lichaam van de moeder een aantal processen in gang gezet waardoor de bevalling begint.
Baby's groeien in de baarmoeder. Hier zitten ze met de navelstreng vast aan de placenta. Zo komen voedingsstoffen en zuurstof van hun moeder in hun lichaam. Ze kunnen nog niet zelf ademen want hun longetjes zitten nog vol met vruchtwater.
Je baby gaat op weg door het geboortekanaal: de weg naar buiten. Zodra je volledige ontsluiting hebt, mag je beginnen met persen. De uitdrijvingsfase gaat stapje voor stapje. In het begin glijdt het hoofd nog terug, maar vanaf een bepaald moment blijft het zichtbaar.
Er zijn aanwijzingen dat je baby pijn ervaart tijdens de bevalling. Bij een Zwitsers onderzoek is bijvoorbeeld gebleken dat het stressniveau van baby's die geboren werden via de natuurlijke weg hoger was dan baby's die geboren werden via een keizersnede.
Persen tijdens uitdrijvingsfase
Pas wanneer je 10 centimeter ontsluiting hebt is de baarmoedermond volledig open en klaar voor de geboorte van je baby. Dit wordt ook wel de uitdrijvingsfase genoemd. Je mag dan gaan persen. Waarschijnlijk heb je dit al geoefend, thuis of tijdens een zwangerschapscursus.
De afvalstoffen van het gedronken vruchtwater, met daarin dode cellen, lanugo en darmsappen hopen zich allemaal op in het spijsverteringskanaal van je baby. Dit resulteert dus in meconium poep, wat je baby ook al loost in de buik tijdens de zwangerschap.
Kindje wordt rustiger
De bewegingen van je kindje worden minder. Doordat het hoofdje is ingedaald heeft hij minder ruimte. Toch moet je opletten dat je over de hele dag gezien je baby wel voelt bewegen, maar heel zachtjes, de kracht van de bewegingen neemt dan ook af.
Een ongeboren baby reageert sterker met naar de hand toe bewegen wanneer de moeder haar buik aait dan wanneer anderen dat doen. Dit kan verklaren waarom een moeder haar kind voelt bewegen als ze over haar buik aait, terwijl het bewegen stopt als bijvoorbeeld de partner van moeder de buik aanraakt.
Als het hoofdje voor een groot stuk al geboren is doet dit vaak erg zeer van onderen. Het lijkt wel alsof je volledig openscheurt, veel vrouwen omschrijven het als een afschuwelijk brandend gevoel. Tip: een flink warme washand tegen de huid, tussen het hoofdje en je anus, aan drukken vermindert dit vervelende gevoel.
Voorweeën voelen meer aan als een kleine wee. Ze zijn vaak wat onregelmatig en duren kort. Je moet ze soms licht wegzuchten en na een tijdje zakken ze weer weg. Vaak maken ze de baarmoedermond al wat zacht, en kunnen soms zelfs al voor een klein beetje ontsluiting zorgen.
Overigens is het de baby die bepaalt wanneer de bevalling begint. Hij of zij scheidt het stresshormoon cortisol af. Dit hormoon komt via de placenta bij jou terecht. Onder invloed van cortisol treedt bij jou ook de hele hormonenfabriek in werking, waardoor de weeën op gang komen en de bevalling gaat beginnen.
'Ouderwets' persen:
Probeer zo lang mogelijk en zo hard mogelijk te drukken in de richting van je onderbuik en anus. Als je de lucht niet meer kan vasthouden, blaas je zachtjes uit en neem je vervolgens weer een hap lucht en herhaal je het hele proces. Tijdens een wee probeer je drie keer te persen.
Al dagen tot weken voor je bevalling kun je beginnen met “rommelen”. Hiermee bedoelen wij dat je regelmatig harde buiken hebt die soms ook echt wel een beetje pijn kunnen doen. Met deze harde buiken is je lichaam zich aan het voorbereiden op de bevalling. Je baarmoeder is een spier en die spier is aan het oefenen.
“Deze vroege bewegingen zijn zeer waarschijnlijk een reflex”, zegt hij. Toch kan dit volgens Nowlan tijdens de zwangerschap veranderen. “Later in de zwangerschap kan het gaan om meer gecoördineerde bewegingen. Het is dan waarschijnlijk dat de hersenen bepalen hoeveel en wanneer de baby beweegt.”
Poepen tijdens de bevalling is misschien iets waar je liever niet over praat, maar toch overkomt het 9 van de 10 vrouwen! Eigenlijk is het dus een heel normaal verschijnsel, en het is niet gek als het jou ook gebeurt.
Meestal begint het met een korte drang tijdens het hoogtepunt van de wee. Dit wordt veroorzaakt door het steeds dieper komen van het hoofdje van de baby. Het hoofdje wordt dan tijdens een wee op je anus gedrukt en dit geeft het gevoel dat je moet poepen.
Na de bevalling ben je direct zo'n vijf kilo kwijt. Naast je baby ben je ook het vruchtwater en de placenta kwijt. Tijdens de kraamweek verlies je nog eens vier kilo. De kilo's die dan overblijven, is een laagje extra vet.
Als de baby nog in de buik zit zijn de longen van de baby gevuld met vruchtwater. Doordat de moeder perst komt er druk op de borstholte van de baby te staan, waardoor een deel van dat vruchtwater uit de longen wordt geperst.
Een richtlijn is dat je per dag minimaal 10 tot 15 bewegingen moet voelen. Je telt dan iedere verschuiving, schop of draai. Deze 10 tot 15 bewegingen zijn verdeeld over minimaal 2 tot 3 "bewegingsmomenten" per dag. Twijfel je over de hoeveelheid beweging van je baby, neem dan even rustig de tijd.
Vruchtwater ruikt wat weeïg of zoet. Wanneer de baby in het vruchtwater heeft gepoept heeft het een groene kleur (als erwtensoep), maar geen andere geur. We noemen het dan meconiumhoudend vruchtwater. Meconium is de eerste ontlasting van de baby en bestaat uit vetten en donshaartjes, er zitten nog geen bacteriën in.
Naast het voelen en benoemen van je ontsluiting kunnen we ook aan de regelmaat van je weeën en aan je houding zien hoe ver je mogelijk bent. Dit is natuurlijk een schatting, maar soms is het helemaal niet nodig om gestructureerd te gaan voelen naar je ontsluiting.
Het zogenaamde puffen is een bekende ademhalingstechniek voor bij de bevalling die vooral wordt gebruikt aan het einde van de ontsluitingsfase. Bij het puffen is je inademing korter dan je uitademing, waardoor je lichaam een teken krijgt om de hartslag en de bloeddruk te laten dalen.
Je hebt zelf invloed op de hoeveelheid oxytocine die je lichaam aanmaakt. Als je ontspannen bent, je veilig voelt en je over kunt geven aan hetgeen er gebeurt maakt je lijf meer oxytocine aan. Hierdoor krijg je betere weeën en ontsluit je sneller.