De dienst op de 40e dag heeft een afsluitend karakter. Deze veertig dagen zijn nodig om de ziel los te maken van de aarde. Tijdens de eerste 40 dagen na het overlijden staat vaak continu voedsel klaar om de vele familieleden en kennissen te ontvangen die de familie komen troosten.
Een veertig-dagen-herinnering geeft weer iets om naar uit te kijken, ongeveer een maand na de uitvaart. Je kijkt uit naar een moment om verhalen over een dierbare op te halen, om te huilen en te herinneren, om te lachen en te delen. Het is een belangrijk stuk van rouwen en het vasthouden van herinneringen.
Als je komt te overlijden gebeurt er niks met je ziel, die verdwijnt gewoon. Op wetenschappelijk niveau zijn er ook opvattingen die zeggen dat de ziel helemaal niet bestaat. Gedachten, emoties en herinneringen van een persoon bestaan alleen maar in de hersenen en deze verdwijnen na je overlijden.
De 40e dag heeft een grote betekenis in de orthodoxe religie, gezien als de periode waarin de ziel van de overledene op aarde ronddwaalt. Op de 40e dag vindt de hemelvaart van de ziel van de overledene plaats , en is de belangrijkste dag in de rouwperiode, wanneer speciale gebeden worden gehouden op de grafplaats van de overledene.
40 dagen van rouw. In de Islam begint rouw onmiddellijk na het overlijden. Dit duurt veertig dagen. Tijdens deze periode bieden familie en vrienden steun aan de nabestaanden.
De meest voorkomende visie is dat bij de dood de ziel onmiddellijk naar God gaat en dat er een continuïteit is van persoonlijk bestaan. Er is geen onderbreking van het leven aan het einde van dit leven, maar we blijven leven in onze persoonlijke ziel na de dood.
Hoe lang blijft de ziel bij het lichaam? Sommige culturen denken dat geesten op aarde kunnen blijven om te waken over hun geliefden of om onafgemaakte zaken af te handelen. Hoe lang een geest op aarde blijft, kan een paar dagen tot meerdere jaren zijn. Dit is per cultuur verschillend.
De imam legt uit dat degenen die het islamitische geloof aanhangen geloven dat de ziel van het lichaam wordt gescheiden tijdens de dood. Maar de ziel leeft voort en kan geliefden bezoeken op de zevende en 40e dag na de dood, evenals een jaar later .
Genadige God, wij smeken U om de gezegende zielen in het vagevuur te bevrijden, vooral die van ___, voor wie wij bidden in deze novene. Moge uw mededogen en liefde naar hen uitstralen, zodat zij uw Koninkrijk mogen binnengaan. Wij vragen dit door Christus, onze Heer. Amen.
U mag een overledene niet eerder dan 36 uur na overlijden laten begraven of cremeren. En niet later dan 6 werkdagen na overlijden. Het weekend en feestdagen zijn geen werkdagen. Na de crematie moet het crematorium de as van de overledene 1 maand bewaren.
Iedereen kan de aanwezigheid van overleden mensen waarnemen maar niet iedereen heeft een gave. Ik zie het als mijn taak om mensen bewust te maken dat de dood slechts een doorgang is naar een andere dimensie. Wanneer iemand sterft, verlaat de ziel het lichaam en wordt die pure energie.
Omdat het bloed zich meer en meer terugtrekt naar de borst- en buikholte, kunnen handen, armen, voeten, benen en neus koud aanvoelen. Op de benen kunnen paarsblauwe vlekken ontstaan. De gelaatskleur wordt grauw en bij de laatste ademtocht trekt de kleur helemaal uit het gezicht weg ('doods - bleek').
Wanneer het hart de handdoek in de ring gooit en men technisch wordt doodverklaard, kan de overleden persoon een volledig begrip van de situatie hebben en zelfs mogelijk aanwezige toeschouwers horen.
De veertigdagentijd is voor veel christenen een tijd van inkeer en bezinning. Om het paasfeest goed en oprecht te kunnen vieren is er voorbereiding nodig. De periode van veertig dagen doet denken aan de periode die Jezus doorbracht in de woestijn toen Hij door de duivel op de proef werd gesteld (Matteüs 4).
Weefsel van organen wordt vernietigd, lichaamscellen worden in hoog tempo afgebroken, de huid verkleurt en raakt los. Vet neemt de langste tijd om te verteren, dus billen en dijen zitten er als laatste aan. Na zo'n tien jaar is alleen het skelet nog over.
Na het overlijden
Vroeger stierven mensen in de meeste gevallen thuis en daarom werden ze ook thuis opgebaard. Deuren en ramen werden dan onmiddellijk geopend zodat de geest van de overledene zijn weg naar buiten kon vinden.
In veel culturen heeft het getal 40 een diepe symbolische betekenis. Het staat voor een periode van transitie, zuivering en spirituele transformatie . De periode van 40 dagen wordt vaak gezien als een tijd voor de ziel van de overledene om zijn reis naar het hiernamaals te voltooien, op zoek naar vergeving, verlossing en vrede.
De 3e, 9e en 40e dag na de uitvaart zijn bijzondere dagen waarop men naar de kerk gaat voor een speciale dienst ter ere van de overledene. De dienst op de 40e dag heeft een afsluitend karakter. Deze veertig dagen zijn nodig om de ziel los te maken van de aarde.
In veel tradities bestaat het geloof dat de ziel 40 dagen op aarde blijft en een reis van zuivering, oordeel of voorbereiding op de uiteindelijke bestemming maakt. Dat kan reïncarnatie, de hemel of een andere vorm van het hiernamaals zijn.
In de Hindoeïstische traditie gelooft men dat de ziel (Atman) het lichaam verlaat, maar nog wel 13 dagen verbonden blijft voordat hij overgaat in het lichaam.
Hoe lang is het leven in al-barzakh? Dus het leven van al-barzakh duurt van nadat een persoon sterft totdat hij wordt opgewekt , of hij nu in een graf wordt begraven of niet, of hij wordt verbrand of wordt opgegeten door wilde dieren.
Veel mensen in rouw hebben ervaring met knipperende lichten, muziekjes die opeens gaan spelen, een bepaald nummer dat je hoort op de radio, nét als je hem aanzet, een geur in huis. Enfin, er zijn allerlei tekens waarmee jouw overleden dierbare misschien laat merken dat hij nog bij je is!
De christelijke leer beschrijft de ziel als de substantiële vorm van een mens. Dat betekent dat er een vereniging is tussen onze materiële lichamen en een immateriële ziel. Deze vereniging houdt in dat wanneer we sterven, onze ziel niet langer in een vereniging is met onze lichamen. Zo kan de menselijke ziel worden begrepen als het verlaten van het lichaam bij de dood .
Wat betreft de zorg voor de 'ziel', hangt de keuze sterk af van persoonlijke overtuigingen en tradities. Sommigen geven de voorkeur aan begraven vanwege de fysieke aanwezigheid van een graf, terwijl anderen de flexibiliteit en eenvoud van cremeren waarderen.