De meeste mensen die niet goed alleen kunnen zijn, krijgen als ze alleen zijn een zwaar, onrustig, of leeg gevoel. Mensen omschrijven het ook wel als een geïsoleerd, somber of verdrietig gevoel. Je kunt ook het gevoel krijgen dat je er niet toe doet voor anderen, of niet leuk of niet goed genoeg bent.
Eenzaamheid is je niet verbonden voelen.Je ervaart een gemis aan een hechte, emotionele band met anderen.Of je hebt minder contact met andere mensen dan je wenst. Eenzaamheid gaat samen met kenmerken als negatieve gevoelens van leegte, verdriet, angst en zinloosheid en met lichamelijke of psychische klachten.
Verlatingsangst wordt ook wel isolofobie of seperatieangst genoemd. Je bent bang voor eenzaamheid of om alleen te zijn.
Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis. Iemand met een afhankelijke persoonlijkheidsstoornis heeft het idee dat hij of zij het leven niet alleen aankan.
Het is heel normaal om niet alleen over te willen blijven, maar zodra die angst jouw leven volledig beheerst, dan kan er sprake zijn van anuptafobie. Deze angststoornis komt vaak voort uit irrationele opvattingen over alleen blijven of gebeurtenissen in het verleden, die als traumatisch ervaren zijn.
Autofobie, of monofobie, zorgt ervoor dat je je extreem angstig voelt als je alleen bent . Deze angst om alleen te zijn kan je relaties, sociale leven en carrière beïnvloeden. Je kunt ook een angst voor verlating hebben die voortkomt uit een traumatische ervaring in je jeugd.
Onder emotionele eenzaamheid verstaat men het gemis van een intieme (levens) partner, iemand met wie de diepste emotionele banden mogelijk zijn.
Enkele van de waarschijnlijke oorzaken van monofobie zijn: Getuige zijn van een traumatisch incident zonder iemands steun . Een familiegeschiedenis van dezelfde fobie of een andere fobie. Je verlaten voelen in je jeugd vanwege een scheiding van de ouders, of overlijden in de familie.
Newsflash: de angst voor het alleen zijn is legitiem en wordt ook wel autofobie, of monofobie, genoemd. Veel mensen die last hebben van deze fobie zijn trouwens helemaal niet eenzaam, ironisch hè? Volgens Chloe Carmichael, klinisch psycholoog uit Manhattan, komt de angst voor het alleen zijn veel voor.
Mensen die niet of nauwelijks met andere volwassenen praten kunnen in een isolement terecht komen waar vooral ruimte is voor piekeren en negatieve gedachten. Zie je de toekomst somber in en zie je geen uitweg meer, neem dan contact op met 113 om te praten met een van onze hulpverleners.
De symptomen die het meeste voorkomen bij eenzaamheid zijn: Je hebt weinig sociale contacten.Je voelt je niet verbonden met anderen.Je voelt geen sociale steun.
Je herkent verlatingsangst aan symptomen zoals: Extreme angst of paniek als je niet bij de mensen bent aan wie je je hecht. Veel nachtmerries over verlating of scheiding.
De meest voorkomende drie soorten zijn emotionele, sociale en existentiële eenzaamheid.
Als je een afhankelijke persoonlijkheidsstoornis hebt, dan vind je het moeilijk om zelfstandig te zijn. Je hebt weinig zelfvertrouwen en bijzonder veel behoefte aan bevestiging, goedkeuring en steun van anderen. Je voelt je vaak onzeker en bent bang om verlaten te worden door de mensen om je heen.
De meeste mensen die bang zijn om "zichzelf te zijn" voelen zich zo omdat toen ze jong waren, goedkeuring hen werd onthouden, of ze werden vaak bekritiseerd . Dit komt meestal van een ouder, maar het kan ook afkomstig zijn van een ander naast familielid of een andere sociale omgeving.
Exposuretherapie houdt in dat het individu geleidelijk wordt blootgesteld aan de gevreesde situatie, zoals alleen zijn, in een gecontroleerde en veilige omgeving. Dit helpt het individu te leren dat hij/zij met de situatie om kan gaan en dat zijn/haar angst niet zo intens is als hij/zij dacht.
zelfstandig naamwoord . een abnormale angst om alleen te zijn.
Hoe ontstaat agorafobie? Voor het ontstaan van agorafobie is niet één oorzaak aan te wijzen. Wel is er, net als bij het ontstaan van andere angststoornissen, een verband tussen negatieve of stressvolle gebeurtenissen (tijdens de kinderjaren).
Een dissociatieve identiteitsstoornis is een ernstige aandoening die gevaarlijke situaties met zich mee kan brengen. Voor jezelf en voor je omgeving. Het is dan ook belangrijk om hulp in te schakelen als je vermoedt dat je met deze stoornis kampt.
Mensen met persoonlijkheidsstoornissen hebben vaak moeite met het begrijpen van emoties en het verdragen van stress . En ze handelen impulsief. Dit maakt het moeilijk voor hen om zich te verhouden tot anderen, wat ernstige problemen veroorzaakt en hun gezinsleven, sociale activiteiten, werk- en schoolprestaties en algehele kwaliteit van leven beïnvloedt.
Narcistische personen zijn daardoor erg gevoelig voor kritiek, waardoor ze geïrriteerd en kwaad kunnen reageren. Wanneer je last hebt van een narcistische persoonlijkheidsstoornis voelt kritiek namelijk alsof je onderuit gehaald wordt.
De culminatie van de impact van chronische ziekte op mentaal en emotioneel welzijn leidt vaak tot de vierde fase: depressie. Naarmate eenzaamheid aanhoudt en evolueert naar een chronische emotionele staat , kunnen individuen worstelen met depressieve gedachten.
Eenzaamheid is aantoonbaar in de hersenen. Je kunt het meten aan de hersenactiviteit. Op het moment dat iemand voelt er niet bij te horen, buitengesloten te zijn, geen verbinding te hebben met de anderen, is dat te zien. Daarom is het een lichamelijk fenomeen: je kunt het meten in de hersenen.
Moeite om relaties aan te gaan
Slachtoffers van emotionele verwaarlozing en mishandeling hebben meer moeite om veilige, gezonde en liefhebbende relaties met anderen aan te gaan en kampen met een negatiever zelfbeeld. Ze zijn extra gevoelig voor sociale dreiging, uitsluiting en afwijzing.