Cadmium is een metaal, dat vooral gebruikt wordt voor de productie van batterijen. Ook kan het een bestanddeel zijn van pigment voor verf en coatings. In fabrieken waar cadmium wordt geproduceerd of verwerkt kunnen mensen tijdens hun werk in aanraking komen met cadmium.
Cadmium komt in het lichaam vooral terecht in de lever en de nieren en het duurt lang voordat het cadmium uit het lichaam gaat. Op de lange termijn kan cadmium de werking van de nieren verstoren en het maakt botten minder stevig. Er is mogelijk ook een verhoogde kans op longkanker na het inademen van cadmium.
Acute inhalatieblootstelling (hoge niveaus gedurende een korte periode) aan cadmium kan resulteren in griepachtige symptomen (koude rillingen, koorts en spierpijn) en kan de longen beschadigen . Chronische blootstelling (lage niveaus gedurende een langere periode) kan resulteren in nier-, bot- en longziekten.
Metallisch cadmium wordt nog wel toegepast in batterijen en in de metaalindustrie. Cadmium heeft een relatief laag smelt- en kookpunt en wordt toegepast in legeringen die bij een zeer lage temperatuur smelten (onder andere in sprinklersystemen).
Sterker nog: de grootste bronnen van cadmium in Nederland zijn granen, groente, fruit en aardappelen. Uit onderzoek van het RIVM blijkt dat deze samen goed zijn voor 80 procent van de inname van cadmium in Nederland. En lood krijgen we vooral binnen uit granen, melk, fruit, thee, vruchtendranken en groenten.
Uit eerdere studies is ook gebleken dat de accumulatie van cadmium (Cd) in groenten aanzienlijk verschilt tussen verschillende groentesoorten. Sla, spinazie en peterselie behoren tot de meest efficiënte accumulatoren van Cd, terwijl erwten, bonen en zoete maïs tot de minst efficiënte behoren [28].
Itai-Itai , wat letterlijk vertaald 'het doet pijn, het doet pijn' betekent, is de naam die aan cadmiumvergiftiging wordt gegeven. De ziekte Itai-Itai wordt veroorzaakt door cadmium. Deze naam werd in 1912 aan de ziekte gegeven door de lokale bevolking van de prefectuur Toyama in Japan. Deze ziekte werd erkend als de vier grote vervuilingsziekten van Japan.
Cadmium is een giftig zwaar metaal. Het gebruik van cadmium moet beperkt worden omdat het een giftig zwaar metaal is . Cadmium wordt vrij gemakkelijk opgenomen door planten en wordt via de voedselketen voornamelijk in de lever en de nieren van mensen opgeslagen. In uitzonderlijke gevallen kan teveel cadmium leiden tot nierfalen.
De hoeveelheid blootstelling hangt af van hoeveel cadmium er in het sieraad zit en hoe vaak en hoe lang een kind het bijt, zuigt of in de mond neemt. Alleen het aanraken van het sieraad is geen belangrijke bron van blootstelling, omdat er bijna geen cadmium via de huid het lichaam binnenkomt .
Cadmium (zelden cadmium) is een zeer zeldzaam metaal. Het heeft een uitstekende vervormbaarheid en taaiheid en is zacht en hamerbaar.
De hoogste gemiddelde concentratie cadmium werd geregistreerd in pinda's (0,092 mg/kg), en de laagste in cashewnoten (in 7 van de 8 monsters was de concentratie Cd lager dan de LOQ) . De concentratie Cd in alle geanalyseerde monsters van noten was als volgt: pinda's > amandelen > hazelnoten > walnoten > cashewnoten (Fig. 1A).
Het IARC beoordeelt cadmium als een waarschijnlijke kankerverwekkende stof voor mensen, categorie 2A, op basis van dierstudies en menselijke beroepsmatige epidemiologie. Dit bewijs is veel beter ontwikkeld dan voor lood. Menselijke studies hebben een toename van longkanker en in mindere mate prostaatkanker gevonden.
Acute blootstelling door inademing veroorzaakt longoedeem, wat kan leiden tot de dood . Het ernstigste risico op blootstelling op de lange termijn is kanker (long en prostaat). Het eerste waargenomen chronische effect is over het algemeen nierschade. Cadmium wordt ook verondersteld longemfyseem en botziekte (osteomalie en osteoporose) te veroorzaken.
Inname van cadmium
Hoofdpijn en griepachtige verschijnselen, zwelling van de keel en tintelende handen kunnen ook voorkomen. Er blijft slechts een kleine hoeveelheid cadmium in het lichaam achter na het eten van voedsel dat besmet is met cadmium, maar als het gedurende een lange periode wordt geconsumeerd, kan cadmium leiden tot nierziekte en ervoor zorgen dat botten zwakker worden.
Sommige metalen, zoals cadmium, hebben geen effectieve behandeling om het uit uw lichaam te verwijderen . Er zijn studies gaande om een behandeling voor cadmiumvergiftiging te vinden.
Roofvissen, zoals zwaardvis, haai, tonijn, makreel, snoek, snoekbaars, paling. Orgaanvlees, vooral nieren en lever. Groenten uit de vollegrond, zoals kool, wortelen, bladgroenten, knolgroenten. Andere plantaardige producten uit de vollegrond, zoals aardappelen, peulvruchten, granen.
In tegenstelling tot lood, wordt cadmium opgenomen door planten en groenten en komt dus in onze voedselketen terecht. Vooral bladgroenten zoals sla, spinazie en selder kunnen gemakkelijk cadmium opnemen.Ook orgaanvlees (nieren, lever) van vee uit vervuilde gebieden is een bron van cadmium in onze voeding.
Cadmium heeft toxische effecten op de nieren en het skelet- en ademhalingssysteem . Het is geclassificeerd als een kankerverwekkende stof voor de mens. Het is over het algemeen in lage concentraties in het milieu aanwezig; echter, menselijke activiteit heeft de concentraties in milieumedia die relevant zijn voor blootstelling van de bevolking, sterk verhoogd.
Over het algemeen helpt een gevarieerd dieet om blootstelling te beperken. Volgens het Agentschap is het echter belangrijk om bij de bron op te treden, met name door meststoffen aan te pakken, die deels verantwoordelijk zijn voor de toename van de cadmiumconcentratie in de bodem en uiteindelijk de stijging van de cadmiumgehaltes in voedsel.
Cadmium werd een belangrijk metaal in de productie van oplaadbare nikkel-cadmium (Ni-Cd) batterijen en als een opofferende corrosiebeschermende coating voor ijzer en staal. Veelvoorkomende industriële toepassingen voor cadmium zijn tegenwoordig in batterijen, legeringen, coatings (galvaniseren), zonnecellen, plastic stabilisatoren en pigmenten .
De zes gevaarlijke stoffen die verboden zijn, zijn de zware metalen lood, cadmium, kwik en zeswaardig chroom, evenals twee groepen gebromeerde vlamvertragers, polybroombifenylen (PBB's) en polybroomdifenylethers (PBDE's).
Cadmium is een zwaar metaal dat vrijkomt bij het roken van tabak en bij industriële activiteiten. Het dringt ons lichaam binnen via onze voeding of via ademhaling. Bij langdurige blootstelling veroorzaakt het gezondheidsproblemen. Niet roken en een evenwichtige voeding beperken je blootstelling.
De biologische halfwaardetijd van cadmium in de nieren wordt geschat op 6 tot 38 jaar ; de halfwaardetijd van cadmium in de lever is 4 tot 19 jaar (ATSDR 1999). Deze lange halfwaardetijden weerspiegelen het feit dat mensen geen effectieve routes hebben voor cadmiumeliminatie.
In de algemene bevolking vindt blootstelling aan cadmium voornamelijk plaats door het eten van bepaalde voedingsmiddelen als de grond is verontreinigd met ionen . In de algemene bevolking is sigarettenrook een van de grootste bronnen van blootstelling aan cadmium voor rokers.
Cadmium is een scheikundig element met symbool Cd en atoomnummer 48.