Als bovengenoemde pijnstillers niet tot het gewenste resultaat leiden, kan een anesthesioloog-pijnspecialist mogelijk opioïden in het ruggenmergvocht (epiduraal of spinaal) toedienen.
Als paracetamol niet helpt, kunt u een NSAID proberen: bijvoorbeeld ibuprofen, naproxen of diclofenac. Deze pijnstillers werken goed maar kunnen ernstige bijwerkingen geven. Gebruik ze zo kort mogelijk. En altijd maar 1 soort tegelijk.
De fysiotherapeut helpt u om rustig in beweging te komen én te blijven. In veel gevallen zal de arts ook een pijnstiller voorschrijven. Omdat paracetamol vaak goed werkt, is dat de eerste keus. Vermindert paracetamol de pijn onvoldoende, dan krijgt u een sterkere pijnstiller.
Als de pijn heftig is, lang blijft, erger wordt, of steeds terugkomt: ga naar uw huisarts. Als de oorzaak duidelijk is, spreekt de huisarts een behandeling met u af. Nadat de oorzaak is behandeld, gaat de pijn meestal weg.
Als de gebruikte pijnstiller onvoldoende sterk werkt kan geadviseerd worden om paracetamol en een NSAID gelijktijdig in te nemen. Mochten de pijnklachten nog steeds onvoldoende bestreden worden, dan kan naar stap 3 gegaan worden. Dit betekent dat tramadol wordt toegevoegd aan de paracetamol en/of een NSAID.
De maximale dosis ibuprofen is 1200 mg. Dat kan je innemen in 6x 200 mg of 3x 400 mg. Ibuprofentabletten hebben een inwerktijd van 30 tot 60 minuten en de werking blijft 8u aanhouden. Wanneer je ibuprofen via zetpillen inneemt, werkt het pas na 2 – 3uur, maar blijft de werking wel tot 12u duren.
Uit een Amerikaans onderzoek zijn aanwijzingen naar voren gekomen dat een bepaald gebied in de hersenen betrokken is bij pijnbeleving en mogelijk pijn zelfs kan uitschakelen. Het gaat om de amygdala, een structuur die onder andere bekend staat om het reguleren van angst en angstreacties.
In het algemeen is de pijnstiller paracetamol bij acute en chronische pijn de eerste stap. Paracetamol is een zeer effectieve pijnstiller die bij normaal gebruik nauwelijks bijwerkingen geeft. Paracetamol bestrijdt pijn en werkt koortsverlagend.
Soms kiest de neuroloog ervoor om de zenuw te (laten) blokkeren door een injectie met een verdovingsmiddel in combinatie met een ontstekingsremmer vlakbij de zenuw. Langdurige zenuwpijn wordt tegenwoordig ook behandeld met elektrische zenuw- of ruggenmergstimulatie.
Zenuwpijn is tintelende, prikkelende, branderige pijn. De zenuw kan ontstoken zijn, zit klem of is beschadigd. De pijn blijft vaak weken tot maanden. Bij zenuwpijn helpen pijnstillers vaak minder goed.
De zwaarste onder de soorten pijnstillers zijn de sterkwerkende opioïde pijnstillers zoals morfine zelf, oxycodon en fentanyl.
Volwassenen. Een volwassene mag maximaal vier keer per dag twee tabletten paracetamol van 500 mg innemen. Als de pijn daarmee onvoldoende afneemt, kunt u voor een sterkere pijnstiller kiezen. U kiest dan voor naproxen, ibuprofen of diclofenac.
De hoogste score werd gehaald door de combinatie ibuprofen (400 of 200 mg) plus paracetamol (1000 of 500 mg). Interessant weetje: een kop sterke koffie bleek het effect van de meeste pijnstillers nog te versterken. Er werden geen noemenswaardige nevenwerkingen gemeld na eenmalige inname van de diverse pijnstillers.
Negeren of afleiden werkt soms wel op de korte termijn, maar niet op de lange termijn! Wanneer we de pijn welbewust opmerken, bemerken we een zekere vloeibaarheid, alsof er beweeglijkheid, misschien zelfs 'kleur', in zit. Als ze zo haar onveranderlijke karakter wat verliest, kan ze minder overheersend worden.
Zenuwpijn kan erger worden of pijnscheuten geven: bij aanraken, kou of wrijven. Probeer daarom de huid niet aan te raken, niet te wrijven en te voorkomen dat de huid koud wordt. Sommige mensen vinden het wel prettig om de pijnlijke plek warm te maken of juist koud. Dat kan helpen om de pijn minder te maken.
Het zegt alleen iets over de lengte van de periode met pijn. Daarom spreken wij liever over langdurige pijn. Langdurige pijn kan overgaan, of sterk verbeteren, maar dit zal per persoon verschillend zijn. Het belangrijkste om te weten is dat langdurige pijn vaak in stand wordt gehouden door diverse factoren.
Een beknelde zenuw is eigenlijk een fysieke belemmering van het bedradingssysteem van het lichaam. De symptomen zijn onder andere een verdoofd gevoel, scherpe pijn, tintelingen, spierspasmen en spierzwakte. Meestal wordt een beknelde zenuw geassocieerd met scherpe pijn in het getroffen lichaamsdeel.
Neuropathische pijn wordt veroorzaakt door beschadiging of ziekte van het perifere of centrale zenuwstelsel. Deze pijn is langdurig en reageert nauwelijks op de gebruikelijke analgetica, zoals paracetamol en NSAID's.
Limiteer of vermijd ook de inname van fastfood en suiker.
Kies voor water in plaats van frisdrank, en kies voor gezonde snacks zoals een stuk fruit, groente, of magere yoghurt. Probeer meer thuis te koken en minder af te halen.
Gebruik bij voorkeur niet twee verschillende NSAID's tegelijkertijd. Zo'n combinatie vergroot de kans op bijwerkingen en heeft meestal geen positief effect op het verlichten van de pijn. Een NSAID is wel te combineren met paracetamol. Deze middelen versterken namelijk elkaars werking.
De werking van Tramadol tegen pijn is krachtiger dan codeïne. Tramadol is sinds 1977 verkrijgbaar in diverse toedieningsvormen. Deze morfine-achtige pijnstiller is er als tablet, capsule, bruistablet, druppels, injectie en zetpil.
Het pijnstillende effect begint een na een half tot een uur en houdt 8 uur aan. De tabletten met vertraagde afgifte werken binnen twee tot drie uur. De werking houdt wel langer namelijk ongeveer twaalf uur. De roodheid en zwelling zullen na een aantal dagen tot een week minder worden.