Heb je het vermoeden dat je zoon of dochter zich eenzaam voelt? Maak het dan bespreekbaar door je zorgen te delen. Bedenk wel dat jongeren zichzelf vaak (nog) niet zo bewust zijn van hun gevoelens. Zij herkennen hun gevoel misschien helemaal niet als eenzaamheid, omdat er zo weinig over het onderwerp gesproken wordt.
Zeker, eenzaamheid hoort bij het leven, net als honger en dorst. Maar net zoals je aan honger en dorst iets moet doen, moet je dat ook doen als je je eenzaam voelt. Praat erover, benoem het gevoel, ook als er niet echt iets aan de hand is. Zorg dat je kind weet dat eenzaamheid af en toe in het leven voorkomt.
Heb je een kind op de basisschool die zich vaak eenzaam voelt? Praat hier dan over met de leerkracht. Deze kan tijdens schooltijden rekening houden met je kind en zorgen voor een prettigere sfeer in de klas. Door samen te werken komen jullie er wel!
Het is belangrijk om met je kind te praten over de omgang met leeftijdsgenootjes. Vraag je kind hoe hij/ zij zich voelt bij het in jouw ogen gebrek aan vrienden. Probeer er achter te komen of het 'sociale isolement' waarin jouw kind zich bevindt een eigen keuze is of niet.
Cijfers. Uit recent onderzoek blijkt dat de helft van de Nederlandse kinderen tot en met 18 jaar zich wel eens eenzaam voelt. Dit wordt lang niet altijd veroorzaakt door een gebrek aan sociale contacten. Gevoelens van eenzaamheid komen ook voor bij kinderen en jongeren die deze contacten wel hebben.
Met een lage weerstand ben je vatbaarder voor infecties. Ook kan eenzaamheid leiden tot depressie en een verhoogd risico op hartziekten en de ziekte van Alzheimer. Daarnaast kan eenzaamheid een oorzaak zijn van ongezond gedrag: weinig bewegen, minder gezond eten en meer gebruik van verslavende middelen.
Alleenstaanden vaker eenzaam
Mensen die alleen wonen zonder partner of kinderen (14 procent) en alleenstaande ouders (15 procent) voelen zich vaker sterk eenzaam dan mensen die samenwonen met een partner (6 procent), of kinderen die bij hun ouders wonen (8 procent). Ze zijn vooral vaker sociaal eenzaam.
om je kind te helpen als het op school buitengesloten wordt, zodat het weer met zelfvertrouwen naar school kan gaan: Haal je kind uit zijn hoofd, verminder de stress! Gebruik massages en lichaamscontactspelletjes om de spanning van je kind te verminderen. Help je kind zich te uiten door te ondertitelen.
Zaken als spijbelen, roken en drinken kunnen dan gaan bijdragen aan populariteit. Maar enkel wat stoer gedrag is natuurlijk niet voldoende, niet iedere rebelse puber wordt populair. Het uiterlijk speelt vaak toch een rol, populaire kinderen worden vaak ook fysiek aantrekkelijk bevonden.
Praat met je ouders als niemand met je wil spelen!
Ga dan met je ouders praten. Waarschijnlijk hebben zij nog wel een aantal ideeën die jou kunnen helpen. Daarnaast zou je ook iets leuks met je ouders kunnen doen op dagen dat je niemand hebt om mee te spelen, maar natuurlijk zijn de tips het belangrijkste.
Symptomen die kunnen wijzen op een kinderdepressie zijn: vrijwel heel de dag somber zijn. vaak moe zijn, snel boos zijn. moeite hebben met slapen, zowel het inslapen als ook het doorslapen.
Eerst ga je naast het bed zitten en zo elke keer een stukje verder tot je bij de deur zit, en daarna buiten de kamer op de trap bijvoorbeeld. Deze manier werkt goed als je kind veel last heeft van verlatingsangst. Je leert je kind dan zelf in slaap vallen, maar wel in aanwezigheid van jouw veiligheid.
Ongeveer driekwart van de kinderen heeft daarin minstens één vriendje. Meestal is dat iemand van hetzelfde geslacht. Slechts vier (bij basisschoolkinderen) of vijf (bij pubers) van de honderd vriendenparen bestaan uit een jongen en een meisje. Grofweg kun je die vriendschappen in drie typen verdelen.
Speel voetbal, doe mee met de theaterclub en help in de bibliotheek. Doe wat je leuk vindt en gebruik je positie om nieuwe mensen te leren kennen. Als je maar één interesse hebt, heb je maar één groep mensen om je heen. De sleutel tot echt populair zijn is door veel verschillende mensen aardig gevonden te worden.
Het kan leiden tot depressie, hopeloosheid, jezelf compleet waardeloos voelen en zelfs tot zelfmoord. Ook fysiek heeft het gevolgen. Zo daalt de lichaamstemperatuur van mensen die worden buitengesloten en blijkt ostracisme in het brein vaak niet te onderscheiden van fysieke pijn.
Praat met iemand uit de omgeving waar er gepest wordt. Als dit op school is, bespreek het dan met de leerkracht of met de anti-pestcoördinator (vaak is dit de vertrouwenspersoon). De school, maar bijvoorbeeld ook de sportvereniging, is verantwoordelijk voor een veilige omgeving en kan helpen het pesten te stoppen.
Voor de meeste kinderen is pesten vooral een manier om meer (sociale) status en aanzien in een groep te verkrijgen. Ook kan pesten kan een manier zijn voor kinderen om te experimenteren met sociale vaardigheden en te testen welke gedrag wel en niet acceptabel is.
Een periode van negen maanden wordt in het algemeen als normaal beschouwd. Duurt het langer, blijf je je eenzaam voelen, onderneem dan actie en zoek hulp. Wie niet van eenzaamheid af komt, heeft echt hulp nodig om te voorkomen dat het een chronisch probleem wordt.
Jongeren die zich eenzaam voelen hebben vaak de neiging in hun gevoelens van eenzaamheid te blijven 'hangen'. Voor de begeleiding is het daarom belangrijk hen te leren opnieuw controle te krijgen over hun gedachten, door hen te leren hoe ze hun gedachten kunnen stoppen en afleiden wanneer ze piekeren.
Heb je geen vrienden meer dan kun je je naast alleen ook erg ongelukkig voelen. Bij 113 Zelfmoordpreventie kun je een test doen om erachter te komen of je professionele hulp nodig hebt. Voel jij je somber, angstig of depressief? Doe dan de test en kom er in 5 minuten achter wat je kunt doen aan je klachten.