Natuurlijk mag je best vertellen dat je je kind zal missen, maar laat direct merken en zien dat jij voor jezelf kunt zorgen en dat jij jouw kind een heerlijke tijd gunt met de andere ouder. Wanneer je jouw kind met jouw gemis belast, zal je kind zich zorgen gaan maken over jou zodra hij of zij bij de andere ouder is.
Bedenk wat ze kan doen als het even pittig is: muziek luisteren, er even over praten, iets leuks doen met papa of mama, dvd'tje kijken, discodansen…. Iets meenemen van de ouder die er niet is (T-shirt, foto…) Voor elke dag een kleinigheidje en/of briefje om open te maken (kan zij ook voor jullie doen).
Neem contact op met het wijkteam, je huisarts of de jeugdgezondheidszorg in jouw buurt als je je zorgen maakt. Samen kunnen jullie bekijken wat er wel en niet goed gaat in het gedrag van je kind. Ook kunnen jullie er met elkaar achter komen waar het lastige gedrag vandaan komt en waardoor het blijft bestaan.
Heimwee is het verlangen naar thuis en naar het bekende. Het is een soort stressreactie, die wordt veroorzaakt doordat je je in een nieuwe situatie moet zien te handhaven. Dat heeft te maken met een verplaatsing – dat kan een vakantie zijn, of een logeerpartij, maar ook bijvoorbeeld een verhuizing of emigratie.
Dit kan bijvoorbeeld zijn als je kind moe of verdrietig is, misschien net een correctie heeft gekregen of als het zich verveelt. Het is ergens ook logisch dat je kind juist dan gaat terugverlangen naar de veilige en vertrouwde omgeving van thuis. >> Lees ook: 6 tips om heimwee bij je kind te voorkomen.
Waarom daagt mijn kind mij uit? “Achter uitdagend gedrag – dat vaak zeer irritant is – gaat altijd een behoefte schuil. Je kind heeft op dat moment íets nodig en hij vraagt erom op een ongepaste manier. Een kind kan zich bijvoorbeeld gewoon vervelen en een relletje organiseren is dan een vorm van entertainment.
Als je kind niet luistert, ga dan dicht bij hem staan. Roep niet naar hem vanaf de andere kant van de kamer. Raak hem even aan, maak oogcontact en vertel kort en duidelijk wat je wilt: 'niet aankomen' bijvoorbeeld. Steeds als hij het weer doet, zeg je hetzelfde.
Het feit dat je de liefde voor je kind nu niet voelt, betekent niet dat die liefde er niet is. Het betekent ook niet dat jij niet in staat bent om je te hechten aan je baby. Je kunt alleen op dit moment niet/te weinig bij je positieve gevoelens en dat is een symptoom van je depressie.
Wat is een parentale burn-out? De vele extra taken die er nu van ouders worden verwacht, en de stress die daarmee gepaard gaat, vreet energie. Je hebt het gevoel dat je gefaald hebt, voelt je overdonderd, bent moe en ziet het niet meer zitten. Daarbij komt soms ook dat je geen empathie meer kan opbrengen voor je kind.
Wij hebben een indicatie van bedtijden voor pubers voor je op een rijtje gezet: 12-15 jaar: tussen 21:00 uur en 21:30 uur. 15-17 jaar: tussen 21:30 uur en 22:00 uur. 17-18 jaar: tussen 22:00 uur en 23:00 uur.
Het durft niet bij vriendjes te spelen of te logeren. Uw kind is bang dat er iets ergs gebeurt als u niet in de buurt bent. Het is bijvoorbeeld bang dat er brand uitbreekt of ingebroken wordt. Uw kind wordt verdrietig, heel stil of juist heel boos als het toch ergens alleen heen moet of als u weg gaat.
Het is belangrijk om je te realiseren dat je ook aan je ouders kan voorstellen met anderen te praten om zo hun eigen verdriet te verwerken. Helaas zag ik dat toen niet in en vond ik het ook eng dit aan mijn ouders te zeggen. Maar als ik mensen mag adviseren die in hetzelfde schuitje zitten, doe het wel!
Symptomen van heimwee. Het belangrijkste symptoom bij heimwee is een ongelukkig gevoel en een sterk verlangen naar huis. Je idealiseert je eigen vertrouwde plekje. Hierdoor kun je last krijgen van stress, wat weer allerlei negatieve invloeden op je gezondheid kan hebben.
Het gedrag komt nu eenmaal voort uit neurobiologische veranderingen. “Als tieners tegen hun ouders ingaan of niet luisteren, dan komt dit omdat ze meer aandacht besteden aan stemmen buiten het gezin”, vertelt Menon. Een beetje meer begrip tonen, dus.
draai je hoofd om en maak geen oogcontact. laat geen boosheid blijken door je manier van doen of je gebaren. doe alsof je druk met iets bezig bent of loop de kamer uit. zorg ervoor dat het ongewenste gedrag van je kind geen materiële beloning of een beloning in de vorm van een activiteit oplevert.
De peuterpubertijd duurt ongeveer tot je kind 4 jaar is, maar het hoogtepunt ligt meestal tussen de 2 en 3 jaar. Ieder kind ontwikkelt zich anders, dus er kunnen verschillen zijn tussen kinderen. Het ene kind zal ook een heftigere peuterpuberteit doormaken dan het andere kind.
In de meeste gevallen gaat heimwee na een paar dagen vanzelf over. Een behandeling van heimwee is dus in de meeste gevallen niet nodig. Als de heimwee een serieus probleem wordt, kan een behandeling door een psycholoog helpen. Hierbij wordt gezocht naar de oorsprong van je heimwee.
Het is wisselend hoe lang zo'n heimwee-aanval duurt. Soms duurt het een dag of twee, soms een week of twee en soms blijft het gewoon de hele trip sluimeren. Het hangt van veel dingen af. Bijvoorbeeld van hoeveel ik te doen heb en dus afgeleid word, maar ook van mijn lichamelijke conditie.
Maar je kind kan ook aanleg hebben voor heimwee en dat is erfelijk. Ook een strakke gezinsstructuur kan heimwee veroorzaken of verergeren. Heimwee kan ook een gevolg zijn van heftige situaties, bijvoorbeeld een scheiding of verhuizing.