Als een stamceltransplantatie mislukt, kunt u overlijden. Dit kan komen doordat de donorstamcellen niet aanslaan. Maar vaker komt het door ernstige complicaties zoals de graft-versus-host-ziekte of infecties. De kans op overlijden na een allogene stamceltransplantaties ligt tussen 15 en 20%.
ACUTE AFSTOTING OF aGVHD
Sommige patiënten krijgen enkel een hinderlijke, maar onschuldige huidreactie met roodheid en jeuk. Soms is de huid over het hele lichaam rood gekleurd, te vergelijken met een zonnebrand. Andere mogelijke klachten zijn misselijkheid, braken en diarree.
Een stamceltransplantatie kan een levensreddende behandeling zijn bij enkele ernstige aandoeningen. Maar niet een zonder risico. Afhankelijk van de aandoening waarvoor patiënten zo'n behandeling krijgen, overleeft tien tot veertig procent de stamceltransplantatie niet.
Als de ziekte terugkomt, zijn er soms nog andere behandelingen mogelijk. Toch overlijdt gemiddeld ongeveer de helft van de mensen die een allogene stamceltransplantatie hebben ondergaan, binnen vier jaar. De kans op overlijden is sterk afhankelijk van je conditie en de onderliggende ziekte.
Het ontstaan van een graft-versus-host-ziekte kan een grote invloed hebben op de kwaliteit van leven. Vaak is er een behandeling mogelijk. Niet altijd zal de behandeling complete genezing kunnen geven. Soms kan het lang duren voordat er verbetering optreedt.
Acute GvHD
Symptomen van aGvHD hebben meestal betrekking op de huid, het maag-darmkanaal of de lever .
Afstoting of graft versus host-ziekte (GVHD) is een veelvoorkomende complicatie na een allogene stamceltransplantatie. Het is een afweerreactie van de donorcellen tegen het lichaam. De cellen van de donor beschouwen het lichaam als vreemd en kunnen het daarom aanvallen en schade aanbrengen aan bepaalde organen.
Conclusie. Patiënten die ten minste 5 jaar hebben overleefd na hematopoëtische celtransplantatie zonder terugkeer van de oorspronkelijke ziekte, hebben een hoge kans om nog eens 15 jaar te overleven, maar de levensverwachting is niet volledig hersteld .
Een laag aantal witte bloedcellen (neutropenie of leukopenie) verhoogt het risico op infectie. Een laag aantal bloedplaatjes (trombocytopenie) verhoogt het risico op blauwe plekken en bloedingen. Een laag aantal rode bloedcellen (anemie) veroorzaakt vermoeidheid, duizeligheid, kortademigheid en malaise.
Acute- of chronische afstoting
Een acute afstoting is vaak (deels) omkeerbaar als we hier op tijd bij zijn. Op termijn bestaat er ook een risico op chronische afstoting van de long. Bij chronische afstoting gaat de functie van de long langzaamaan steeds verder achteruit, en helaas is dit proces niet omkeerbaar.
Als een stamceltransplantatie mislukt, kunt u overlijden. Dit kan komen doordat de donorstamcellen niet aanslaan. Maar vaker komt het door ernstige complicaties zoals de graft-versus-host-ziekte of infecties. De kans op overlijden na een allogene stamceltransplantaties ligt tussen 15 en 20%.
Na een stamceltransplantatie zijn de eerste 3 tot 6 maanden lichamelijk erg zwaar. Vooral na een allogene stamceltransplantatie is langdurig intensieve controle vereist. De eerste drie maanden onderzoekt uw arts u wekelijks op infecties, de graft-versus-host ziekte (transplantaat tegen gastheer) en andere complicaties.
Acute afstoting vindt plaats wanneer het immuunsysteem van uw lichaam het nieuwe orgaan als een vreemd voorwerp behandelt en het aanvalt . Wij behandelen dit door de reactie van uw immuunsysteem met medicatie te verminderen. Chronische afstoting kan een langdurig probleem worden.
Om afstoting van het getransplanteerde orgaan te voorkomen zijn levenslang immunosuppressieve medicatie nemen. Dit zijn medicijnen die het eigen afweersysteem onderdrukken. Zo wordt de kans op afstoting van het 'lichaamsvreemde' orgaan verkleint.
Foetale weefselcellen worden ook minder snel afgestoten door transplantatie-ontvangers, omdat deze cellen minder antigeen zijn en HLA-G tot expressie brengen voor immuuntolerantie tijdens de zwangerschap [27].
U loopt risico op koorts, infectie, bloedingen, bloedarmoede, schade aan de organen en dieetproblemen. De meeste van deze problemen zijn erger als het bloedbeeld erg laag is, meestal 2 tot 3 weken na de transplantatie.
Het risico varieert afhankelijk van verschillende factoren, waaronder het type transplantatie (autoloog of allogeen). Veel therapieën die worden gebruikt bij HCT kunnen cardiotoxisch zijn. Cardiovasculaire complicaties na HCT omvatten atriale aritmieën, hartfalen, myocardinfarct en pericardiale effusies .
Stamceltherapie is veelbelovend, maar kent ook nadelen. Het grootste nadeel is het risico op ongecontroleerde celgroei , wat kan leiden tot tumoren.
Een stamceltransplantatie kan een levensreddende behandeling zijn bij enkele ernstige aandoeningen. Maar niet een zonder risico. Afhankelijk van de aandoening waarvoor patiënten zo'n behandeling krijgen, overleeft tien tot veertig procent de stamceltransplantatie niet.
Dag 100 is een mijlpaal die veel ontvangers van stamceltransplantaties met klem op hun kalenders omcirkelen als het keerpunt in hun herstel . Dat is het moment waarop het grootste risico op ernstige bijwerkingen voorbij is en de stamcellen zijn getransplanteerd en nieuwe bloedcellen zijn gaan maken.
Als u uw haar verliest, begint het meestal 10 tot 14 dagen na uw eerste behandeling uit te vallen. Sommige patiënten knippen hun haar heel kort of scheren hun hoofd om het haarverlies gemakkelijker te kunnen verwerken. Haarverlies is tijdelijk. Uw haar begint ongeveer 2 tot 3 maanden na HSCT weer te groeien.
Toch overlijdt gemiddeld ongeveer de helft van de mensen die een allogene stamceltransplantatie hebben ondergaan, binnen vier jaar.
ACUTE AFSTOTING OF aGVHD
Sommige patiënten krijgen enkel een hinderlijke, maar onschuldige huidreactie met roodheid en jeuk. Soms is de huid over het hele lichaam rood gekleurd, te vergelijken met een zonnebrand. Andere mogelijke klachten zijn misselijkheid, braken en diarree.
Het ontstaan van een graft-versus-host-ziekte kan een grote invloed hebben op de kwaliteit van leven. Vaak is er een behandeling mogelijk. Niet altijd zal de behandeling complete genezing kunnen geven. Soms kan het lang duren voordat er verbetering optreedt.