Wie ontwierp de kerstman? De eerste tekenaar die de kerstman neerzette zoals we hem nu kennen was Thomas Nast rond 1880. Voor Harper's weekly maakte Nast jarenlang tekeningen, waarin we Santa Claus zien met een dikke buik en een rode jas.
Dit figuur wordt voorgesteld als een gezette oude man met een lange witte baard en gekleed in een rood pak. Santa Claus is onder meer terug te voeren op de figuur van Sinterklaas, die door Nederlandse kolonisten werd meegenomen naar Noord-Amerika. Hij is een personificatie van het kerstfeest geworden.
Tegenwoordig kennen we vooral Sinterklaas en de Kerstman. Dat zijn naaste familieleden: de Kerstman is de Amerikaanse versie van Sinterklaas, wat duidelijk blijkt uit zijn naam, Santa Claus – een verbastering van het Nederlandse Sint Nicolaas, of Sinterklaas.
De naam was duidelijk afgeleid van de Nederlandse Sinterklaas, evenals het feit dat hij zijn cadeaus bracht via de schoorsteen. Zijn feestdag en zijn uiterlijk, een vrolijke man in een sneeuwpak, waren echter gebaseerd op de Engelse Father Christmas.
Het Kerstmannetje stond overigens volledig achter de noordelijke staten in hun oorlog tegen de zuidelijke staten, en in overeenstemming met de tijdgeest droeg hij een blauwe jas met witte sterren en een rood-wit gestreepte broek. Al lange tijd staat de kleur blauw voor hoop binnen de kerk.
Mrs. Claus doet voor het eerst haar intrede in het kerstverhaal A Christmas Legend, geschreven door de Amerikaanse schrijver James Reese. Vanaf toen nam haar populariteit een vlucht en speelde ze meerdere keren de hoofdrol in haar eigen kerstverhaal.
Eerst werd in 1809 in het boek Knickerbocker's History of New York van Washington Irving een pijp rokende Nicolaas opgevoerd, die in een vliegende koets over de daken vloog en daarbij zoete kinderen cadeautjes bracht, en stoute kinderen de roe.
De kerstmascotte brengt al sinds mensenheugenis diezelfde drie woordjes uit, maar waarom eigenlijk? Het antwoord is doodeenvoudig: omdat de ho ho ho's gelach moeten voorstellen, aldus de Amerikaanse uitgeverij Merriam-Webster.
Het kerstfeest is ontstaan in de vierde eeuw na Christus, en wel tegelijk in Rome en Jerusalem. Daarom werd het feest op twee verschillende data gevierd: te Rome op 25 december, in Jerusalem op 6 januari.
In 1931 gaf Coca‑Cola de reclametekenaar Haddon Sundblom de opdracht de Kerstman opnieuw vorm te geven. Een goede vriend van Sundblom, Lou Prentice, stond model voor de Kerstman. Sundblom tekende een warme, gezellige Kerstman met een witte baard en een rood-wit pak.
De Kerstman teleporteert naar de kerstboom, eet een koekje, drinkt de melk en legt het cadeau neer.
Het totale gewicht wordt nu 148,5 miljoen kilo. Ter vergelijking, dit is drie keer zo zwaar als prins Willem-Alexander. 148,5 miljoen kilo met een snelheid van 1258,1 kilometer per seconde zorgt voor een waanzinnige wrijvingskracht.
De geschiedenis van de kerstelf
Ze worden in verband gebracht met allerlei mythologische wezens als kabouters, dwergen, nimfen en gnomen. Deze laatste wezens zouden een soort beschermers van je huis zijn, ze houden de demonen buiten je huis. Als je goed voor de gnoom was deed hij alles voor je!
De Engelse namen van de andere 8 rendieren zijn: Dasher, Dancer, Prancer, Vixen, Comet, Cupid, Donner(of Thunder), Blitzen (ook wel Lightning).
Sterker nog, je kunt hem in zijn woonplaats bezoeken. Net boven de poolcirkel ligt Rovaniemi, de hoofdstad van Fins Lapland. Hier vind je Santa Claus Village, waar de enige echte Kerstman (Joulupukki in het Fins) kantoor houdt.
De inspiratie voor de Kerstman is onze eigen Sint-Nicolaas, beter bekend als Sinterklaas, die in de 4e eeuw in de stad Myra in het huidige Turkije leefde. De bisschop Sint-Nicolaas vormde waarschijnlijk de inspiratie voor de kerstman.
De rode neus van Rudolph
In 1939 kwam het verhaal over een negende rendier: Rudolph the red-nosed reindeer. Dit verhaal werd geschreven door Robert L. May die vanwege bezuinigingen bij het warenhuis Montgomery Ward uit noodzaak een kerstverhaal bedacht.
Het verhaal van de kerstman kennen we allemaal. Een oude man met een lange, witte baard, die op de Noordpool woont. En die daar – samen met zijn elfjes – alle cadeautjes voor alle kinderen over de hele wereld opslaat. Om ze vervolgens op kerstavond te bezorgen met zijn slee, getrokken door acht vliegende rendieren.
Ook werd hij in 1773 voor het eerst St. A Claus (St. er Klaas) genoemd. Dit veranderde later in Santa Claus, de Amerikaanse naam voor de Kerstman.
Negen rendieren trekken de slee van de kerstman: Dasher, Dancer, Prancer, Vixen, Comet, Cupid, Donner, Blitzen en natuurlijk Rudolph, aan wie zelfs een kerstlied "Rudolph the Red-Nosed Reindeer" is opgedragen. Het verhaal van het rendier met de rode neus is een van de meest succesvolle kerstverhalen.
Sinterklaas is al heel oud, maar we weten niet precies hoe oud. In elk geval was hij rond het jaar 300 bisschop van het Turkse stadje Myra. Nicolaas werd later vereerd als heilige, en daardoor werd hij vanaf dat moment Sint-Nicolaas genoemd. De naam Sinterklaas komt daar vandaan.
Wit, groen en rood symboliseren geloof (wit,) hoop (groen) en liefde (rood.) De drie voornaamste personen in het kerstverhaal, Jezus, Maria en Jozef corresponderen hiermee. Jezus is de verpersoonlijking van de liefde, Maria bracht die ter wereld en symboliseert de hoop, Jozef is de man van het onvoorwaardelijk geloof.
Welnu, dat Sinterklaas dun is, is logisch, want hij is een katholieke heilige. Die zijn vrijwel altijd dun. Middeleeuwers waren positiever over dikke mensen dan wij, dik-zijn kon een statussymbool zijn, maar in de christelijke kerk is dik-zijn altijd iets negatiefs geweest.
Santa Claus
Zijn feestdag en zijn uiterlijk, een vrolijke man in een sneeuwpak, waren echter gebaseerd op de Engelse Father Christmas. De datum van het Amerikaanse Sinterklaasfeest verschoof naar eind december. Zo kwam het feest samen te vallen met het Kerstfeest.