Dat kinderen vaak eerder 'papa' dan 'mama' kunnen zeggen, is namelijk makkelijk te verklaren. Het woordje 'papa' heeft - in de meeste talen - namelijk gemakkelijkere klanken en is daarom eenvoudiger uit te spreken voor een baby.
De meeste kinderen gaan tussen de 1 en 1,5 jaar 'papa' en 'mama' zeggen. Als dit niet het geval is, kan het zijn dat een kind een taalontwikkelingsstoornis heeft. "Het is dan belangrijk om aan de bel te trekken bij een consultatiebureau of een logopedist", aldus Amber Bech, logopedist bij Auris in Goes.
Veel baby's beginnen rond de 8 weken te babbelen en bewust geluidjes te maken. De meeste baby's tussen de 7 en 12 maanden benoemen hun ouders als “mama” of “dada”. De eerste woordjes (anders dan mama of dada) leren de meeste baby's rond 19 maanden.
Er kunnen allerlei redenen zijn waarom een kind een voorkeur heeft voor één ouder. Bijvoorbeeld omdat één van de ouders vaker thuis is dan de andere, maar een kind kan ook juist meer aandacht hebben voor de ouder die minder vaak thuis is. Bovendien verschilt de reden per levensfase.
De woorden mama en papa zijn overgenomen uit het Frans (maman, papa). Dat gebeurde al in de zeventiende eeuw. Net als in het Frans lag de klemtoon in het Nederlands op de tweede lettergreep: 'mamá', 'papá'. Er was toen geen noodzaak om de woorden als mamma en pappa te schrijven.
De woorden 'papa' en 'mama' vinden hun oorsprong in het Frans. Maar de hoofdgebruikers van de woordjes – baby's – hebben er ook iets mee te maken. Het korte antwoord op deze vraag is: uit het Frans.
Er is geen betekenisverschil, het gaat om een verschil in spelling. De spelling papa is oorspronkelijk aan het Frans ontleend.Omdat de eerste a kort is, is de dubbele p strikt genomen juister; vergelijk kapen en kappen.
Laten we maar meteen met de deur in huis vallen: nee, dat mag niet. Dat kinderen van twaalf jaar en ouder zelf mogen kiezen bij wie zij bijvoorbeeld na de scheiding zullen gaan wonen, of op welke dagen zij bij welke ouder verblijven, is een veelvoorkomend misverstand.
De eerste tekenen van eenkennigheid beginnen vaak tussen de zes en negen maanden, maar de piek ligt vaak iets later: tussen de acht en achttien maanden. Hoe lang de eenkennigheidsfase duurt, verschilt per kind. Soms duurt het maar een paar weken, soms een paar maanden, maar het kan ook veel langer duren.
Zodra kinderen 18 jaar zijn - en dus meerderjarig -, mogen zij zelf beslissen waar zij willen wonen. Dat kan bij een van de ouders zijn, maar zij kunnen vanaf dat moment ook zonder toestemming van de gezaghebbende(n) zelfstandig gaan wonen.
Een tweejarig kind zegt minimaal vijf tot tien woordjes. Eén enkel woord kan verschillende betekenissen hebben (één-woordzinnen). Bijvoorbeeld: een kind zegt ete.
Een kind geniet.
Voelt een kind zich goed, dan geeft het een ontspannen indruk. Het voelt zich in geen enkel opzicht bedreigd. Het gezicht is open en de spieren zijn niet gespannen. Een kind straalt van levenslust: de blik is levendig, het gelaat expressief.
In veel gevallen verloopt de communicatie over en weer verstoord. Er wordt bijvoorbeeld veel gescholden, geschreeuwd, slecht naar elkaar geluisterd en er is weinig aandacht voor en interesse in elkaar. Een verstoorde ouder-kindrelatie geeft zowel bij de ouder als het kind een groot gevoel van machteloosheid.
Al vanaf 6 maanden kan je baby de eerste tekenen van verlatingsangst en eenkennigheid laten zien. Sommige baby's laten het al wat eerder zien. Je kindje heeft er vaak het meest last van als hij tussen de 8 en 18 maanden is. Meestal zijn de ergste klachten verdwenen als je kind 3 jaar is.
Op geurNet als met geluid, krijgt ook de reukzin van je baby een voorsprong in de baarmoeder , waar ze het vruchtwater van haar moeder ruikt (en proeft). Na de geboorte herkent ze de geur van haar belangrijkste verzorger al binnen een paar dagen – haar favoriete geur.
Eenkennigheid wil zeggen dat een kind zich maar bij een of twee opvoeders veilig voelt en angstig reageert op anderen. Kinderen die eenkennig zijn, worden bang wanneer ze vreemden zien, gaan huilen, en kruipen tegen hun ouders aan. Eenkennigheid uit zich niet altijd even sterk.
Wij komen veel mensen tegen met vragen over de rechten van ouders bij een scheiding. Veel mensen denken onterecht dat de moeder altijd de meeste rechten heeft als het om de kinderen gaat. Tegenwoordig is het echter zo dat de vader in de meeste gevallen evenveel rechten heeft als de moeder.
Haar woorden worden kracht bijgezet door een wetenschappelijk onderzoek. Deze studie, onlangs gepubliceerd in de Journal of Family Psychology, onderzocht meer dan 350 gezinnen. De conclusie? Maar liefst 70 procent van de ouders heeft een favoriet kind.
Een co-ouderschap heeft geen wettelijke basis. In ons wetboek kom je deze term dus niet tegen. Dat betekent, dat je bij een rechter in beginsel niet kunt verzoeken een co-ouderschap vast te leggen. Van een verplichting tot een co-ouderschap is dus evenmin sprake.
De spelling mama is oorspronkelijk aan het Frans ontleend (maman). Omdat de eerste a kort is, is de dubbele m strikt genomen juister; vergelijk manen en mannen. Kijk ook bij papa / pappa. Er zijn meer woordparen waarbij een klein verschil in spelling geen betekenisverschil geeft.
moeder, meestal als aanspreekvorm
`Alle mama's en papa's stonden te wachten bij de school. ` informele benaming voor moeder door haar kind.
overtuigen van je ouders
Mensen laten zich namelijk niet overtuigen door een stortvloed aan argumenten vóór een idee, maar vooral door een weerlegging van hun eigen (minder steekhoudende) argumenten. Wie weet hoe de ander denkt kan zijn eigen betoog hier op afstemmen. En bedenk: gelijk krijgen kan wat tijd kosten.