De belangrijkste functie van het zandbed is het spreiden van de belasting dat over de betonplaten rijdt. Het spreiden van het totale gewicht voorkomt vervorming zoals oneffenheden en spoorvorming. De zandbaan als laatste laag van de fundering dient dus als een dragende toplaag voor betonplaten.
Ophoogzand voor ophogen
Zoals de naam reeds aangeeft is ophoogzand de beste optie voor het opvullen, ophogen en aanvullen van oppervlakten. Ophoogzand ook vaak aangegeven als funderingszand kent een dichte pakking, maar is tegelijkertijd goed doorlaatbaar.
Een fundering van tegels of stenen (straatwerk)
Het is ook de meest toegepaste fundering voor een tuinhuis e.d. Hiervoor dient u een zandbed van geel zand (ophoogzand) aan te leggen. Graaf ca. 25-30 cm uit, vul dit met zand en tril het goed aan.
Het zand met de meeste draagkracht zit op 15 en 20 meter diepte. De draagkracht van veen (oranje), klei (paars) en leem (roze) is heel klein; daarom wordt bij deze bodemopbouw geheid tot in de diepe zandlagen.
Een fundering is noodzakelijk om verzakking te voorkomen: zij brengt het gewicht van het bouwwerk op de grond over en verdeelt het. Vroeger werd een fundering in baksteen uitgevoerd. Tegenwoordig kan je kiezen voor een fundering uit beton. De fundering moet ten allen tijde op vaste grond en minimum 60 cm diep zijn.
Erfgoedverordening/Archeologie. Op basis van de erfgoedverordening is het verboden om zonder (omgevings)vergunning de bodem dieper dan 40 cm onder de oppervlakte te verstoren, tenzij het gaat om onder andere een gebied met lage archeologische verwachtingswaarde.
Vaste grond
Vaak is de grond zacht en sponzig. Als je op deze grond gaat bouwen zal je woning gaan verzakken en scheuren. De bovenste lagen aarde zijn vrij zacht. Als je dieper graaft wordt de grond harder of van een andere samenstelling.
Indien je geen wapening in de fundering aanbrengt dan moet deze rond de 30 cm dik zijn. Door wapening toe te voegen kan je de dikte beperken tot zo'n 10 a 15 cm. Het maken van beton voor de fundering is eigenlijk heel simpel.
Voor de aanleg van de aanmeerlocatie kan de aannemer - indien trillen niet voldoende lukt - gebruik maken van heien voor het plaatsen van de funderingspalen.
De meeste heipalen zijn tussen de vijf en tien meter lang. De heipaal moet minstens net zo lang zijn tot een vaste zandlaag wordt bereikt. In het geval van Amsterdam ligt er op ongeveer dertien meter diepte een zandlaag.
ZANDBED ALS FUNDERING
Om ervoor te zorgen dat de ondergrond de juiste draagkracht biedt, adviseert De Keij om een zandbed aan te brengen op een vlakke en dragende ondergrond. Het zandbed dient als laatste laag van een betonplaten fundering en wordt op een gelijkmatige klei,- zand,- of veengrond aangebracht.
De folie dient als beschermlaag tussen het beton en de ondergrond. Doordat de bouwfolie het vochttransport tegenhoudt, hardt het beton ook niet snel uit. Let wel op dat het beton niet te veel uitdroogt, hierdoor kan scheurvorming ontstaan.
Betonvloer op zand storten
Direct beton gieten op je zandlaag is geen goed idee: het water van de betonmortel loopt weg doorheen de zandlaag. Je beton zal al snel scheuren vertonen. Een tussenlaag (bijvoorbeeld een folielaag) zal je beton beschermen en is daarom een goede oplossing.
Betonvloer op zand: de dikte
Voor een betonvloer op zand hanteren wij een minimale dikte van 12 centimeter. Deze dikte is nodig zodat de betonvloer ook constructief is. In een constructieve betonvloer op zand leggen wij een dubbele bewapening.
Vulzand is zeer goed te verdichten. Brekerzand wordt gebruikt om straatwerk af te strooien. Door brekerzand over het straatwerk te verspreiden, en vervolgens in de voeg te vegen ontstaat er een stevig geheel. Brekerzand heeft een hoekige eigenschap waardoor het goed vast gaat zitten tussen de voegen van uw straatwerk.
Een funderingsplaat is een plaat van zo'n 20 à 30 centimeter dikte in gewapend beton die op de volledige oppervlakte van de constructie wordt gelegd. Dankzij deze dragende structuur worden funderingswerken zoals gleuven onder de draagmuren van een gebouw overbodig.
Heipalen kunt u slaan met een kraan met heiblok of boren. Heipalen slaan is goedkoper dan boren. Het nadeel van heipalen slaan zijn de trillingen, deze trillingen kunnen omliggende objecten als huizen en schuren beschadigen. Denk hierbij aan scheurvorming in de buitenmuren enzovoorts.
Ligt er een veengrond dan is het zeker aan te raden om heipalen te laten plaatsen om uw terras te onderheien. Bij een zware belasting door bijvoorbeeld een tuinmuur, aanbouw, serre, veranda en tuinhuis is het aan te raden om te heien.
Gemiddeld kan je bij heien rekenen op een bedrag tussen de € 40,- en € 65,- per meter.
Meestal worden er betonnen palen in de grond geschroefd, geheid of geboord; een betonnen paalfundering is een zeer degelijke, maar relatief dure fundering. Fundering op houten palen met betonnen oplanger vindt ook plaats. Paalfundering zonder oplanger komt nog voor bij oudere gebouwen.
De richtlijn voor het juiste aantal is 6 afstandhouders per 1000mm wapeningskorf. Onder de wapeningskorven komen betonnen stelblokjes, de richtlijn voor het juiste aantal stelblokjes is 3 blokjes per 1000mm korf.
Gewoonlijk is zandgrond lichtzuur en humus-arm met een pH onder de 6. Veengrond is humusrijk met een pH tussen 4 en 6. Bij klei zit je vaak boven de 6 tot wel 7,5 en hoger. Op het etiket van planten staat of er humusrijke zure grond nodig is.
De kosten voor 120 centimeter grondverbetering bedragen 28 euro per vierkante meter. Voor 50 centimeter grondverbetering en heien van spanten is dit 14 euro. 50 centimeter grondverbetering in combinatie met spanten op de grondverbetering kost 16 euro per vierkante meter.
De vorstgrens is de minimale aanlegdiepte van de fundering op staal, zodat men er zeker van kan zijn dat de grond onder het gebouw niet zal bevriezen; minimaal 600 mm onder maaiveld, maar vaak wordt 800 mm gehanteerd.