Kinderen gillen en schreeuwen vaak wanneer ze in een groep samen zijn. En de hoeveelheid audio verschilt ook per kind. Veel kinderen hebben het schreeuwen nodig (zo lijkt) om zichzelf te manifesteren en te laten zien dat ze er zijn.
Er zijn veel verschillende redenen waarom kinderen schreeuwen, maar je kunt meestal wel achterhalen wat de bron is. Jongere kinderen schreeuwen als ze overweldigd worden door emoties, zelfs om dingen die voor een volwassene klein lijken. Kinderen schreeuwen als ze een driftbui hebben, als ze aandacht willen of als ze hun zin willen krijgen.
Veel kinderen ongebreideld onbeheerst zijn.Buiten het gewone enthousiaste wedstrijdgeluid, angst, pijn en verdriet hebben ze geleerd dat ze met schreeuwen wat bereiken. Veel kinderen hebben van hun ouders geleerd dat ze hun zin krijgen als ze schreeuwen en dat leereffect generaliseert zich naar andere situaties.
Hard praten kan bijvoorbeeld komen doordat een kind minder hoort. Soms praat een kind bij andere mensen helemaal niet of alleen heel zachtjes. Dat kan komen doordat je kind niet durft te praten. Sommige kinderen hebben fonologische problemen, dat wil zeggen problemen met de klankvorming bij het praten.
Als het volume van uw kind voorspelbaar is en gerelateerd aan een bepaalde tijd, plaats of activiteit, is het mogelijk dat haar volume een doel dient . U moet haar helpen het volume te vervangen door een meer geschikte manier om aandacht te krijgen, opgewonden energie te verdrijven of frustratie te uiten.
Kinderen gillen en schreeuwen vaak wanneer ze in een groep samen zijn. En de hoeveelheid audio verschilt ook per kind. Veel kinderen hebben het schreeuwen nodig (zo lijkt) om zichzelf te manifesteren en te laten zien dat ze er zijn.
Geestelijk geweld
Alle vormen van geweld tegen een kind zijn kindermishandeling. En er is nog een vorm van geweld die ook schadelijk is voor kinderen. Als je ouders elkaar slaan, elkaar uitschelden of gemene dingen naar elkaar schreeuwen, en jij bent daar bij, dan is dat ook kindermishandeling.
Huilen en schreeuwen
Wees consequent en geef niet alsnog toe, want op die manier leren kinderen dat je door te huilen en te schreeuwen je zin krijgt. Ze gaan het dan dus juist vaker doen. Ga vooral zelf niet terugschreeuwen, maar probeer rust uit te stralen.
Een parentale burn-out is een toestand van fysieke, emotionele en mentale uitputting die wordt veroorzaakt door de constante stress van het ouderschap. Niet te verwarren met normale ouderlijke stress, die vaak tijdelijk is.
Ze kunnen huilen, zeuren, schreeuwen of schreeuwen als ze zich in een stressvolle situatie bevinden of sterke gevoelens hebben . Zelfs als uw kind sterke taalvaardigheden heeft, kan het zijn dat ze niet in staat zijn om uit te drukken hoe ze zich voelen als ze getriggerd worden. Schreeuwen en huilen is misschien de enige manier waarop ze hun intense gevoelens kunnen uiten.
Door rustig te blijven geef je het kind/ de volwassene de ruimte om boos te zijn. Toon begrip en heel veel geduld. Bedenk elke keer weer dat het kind jou niet bewust dwars zit, maar dat het niet weet hoe het zich anders kan uiten. Je kan jezelf rustig houden of maken door je even op iets heel anders te concentreren.
Zo leren ze de wereld te navigeren . Op jonge leeftijd realiseren ze zich dat gedragingen als zeuren, huilen... schreeuwen uit volle borst hen vaak geven wat ze willen. Zelfs een strenge ouder met de beste bedoelingen kan bezwijken onder het eindeloze geschreeuw, gehuil en geslagen worden.
Laat zien hoe jij je emoties beheerst
Als jij schreeuwt, leert je kind om te schreeuwen. Als jij rustig praat, leert je kind dat ook. Je hoeft je emoties niet weg te stoppen. Het is juist goed om je kind je emoties te laten zien, en vervolgens te laten zien hoe je jouw emoties reguleert.
De meest voorkomende vocale gedragingen werden geclassificeerd als huilen, schreeuwen, zeuren en grommen . Deze kwamen voor in 25% tot 85% van de driftbuien, afhankelijk van de leeftijd.
Maar het kan leiden tot angstgevoelens, een negatief zelfbeeld, verwarring en verdriet. Het kan op de lange termijn ook een impact hebben op de geestelijke gezondheid en het welzijn van kinderen. En het kan gevolgen hebben voor de ouders. Ouders die schreeuwen, kunnen zich hierdoor misschien schuldig voelen.
Een hooggevoelig kind met een sterke wil is gevoelig en weet daarnaast heel goed wat hij of zij wel en niet wil. Deze kinderen willen graag zelf bepalen en zijn daarnaast prikkelgevoelig. Hooggevoeligheid, ook wel aangeduid als Hoog Sensitief Persoon (HSP), komt bij ongeveer 15-20% van de mensen voor.
Kenmerken van een temperamentvol kind
Ze weten wat ze willen en houden hier aan vast. Als ze ergens voor gemotiveerd zijn, dan gaan ze er ook echt voor. Ze willen graag zelf dingen bepalen en dingen op hun eigen manier doen. Vaak zijn temperamentvolle kinderen gevoeliger voor prikkels dan andere kinderen.
Je kan bijvoorbeeld snel boos worden op je kind, omdat je het gevoel hebt dat het gedrag van je kind een reflectie is van hoe goed jij het doet als vader of moeder. Als je kind niet luistert of zich niet gedraagt, voel jij dat je faalt. Dat raakt jou persoonlijk, waardoor je veel emoties kan voelen.
Het geweld kan lichamelijk zijn of seksueel, maar ook verbaal geweld, zoals schreeuwen of bedreigen hoort daarbij. Alle huiselijk geweld is strafbaar.
Driftbuien bij peuters en kinderen zijn normaal in hun ontwikkeling. Deze schreeuwende, schoppende, huilende buien zijn onderdeel van de normale ontwikkeling en stellen onze kinderen in staat om hun ongenoegen en/of frustratie over een gebeurtenis of reactie te uiten, meestal wanneer ze hun zin niet krijgen of iets wat ze willen.
Schreeuwen in situaties waarin je je ook met gewoon praten hoorbaar en verstaanbaar kunt maken, geeft enkel aan dat je je machteloos, 'niet-gehoord', 'niet-begrepen' en 'emotioneel ontploffend' voelt. Die emotionele ontploffing kan van verbaal naar fysiek gaan, dat is wat het angstig kan maken.
'Pubers hebben soms moeite om hun gevoelens onder controle te houden. Dat kan zich uiten in boosheid, schreeuwen of zelfs agressief gedrag. ' Hoewel dit voor ouders lastig kan zijn, is het belangrijk om te beseffen dat dit gedrag vaak bij de puberteit hoort.