Waarom heeft mijn kind een voorkeur voor één ouder? Het is heel normaal voor jonge kinderen om een voorkeur te hebben voor één ouder. Dit kan veranderen in de loop van de tijd. Kinderen voelen zich vaak meer aangetrokken tot de ouder met wie ze de meeste tijd doorbrengen of die op dat moment hun behoefte beter vervult.
Er kunnen allerlei redenen zijn waarom een kind een voorkeur heeft voor één ouder. Bijvoorbeeld omdat één van de ouders vaker thuis is dan de andere, maar een kind kan ook juist meer aandacht hebben voor de ouder die minder vaak thuis is. Bovendien verschilt de reden per levensfase.
Volgens Bos leren we het kinderen zelf aan om te roepen naar hun moeder. “Zij is vaak de eerste bij wie een kind in de armen ligt en degene die hen voedt.Vanaf de geboorte is de moeder doorgaans meer betrokken bij de baby dan de vader.
Voorkeur voor één ouder: geen reden tot paniek!
Het is voor je kleintje gewoon een manier om te ontdekken wat er gebeurt wanneer hij of zij iets weigert. Spannend! In zekere zin mag je het zelfs als een compliment opvatten: je kind voelt zich zo veilig bij jou dat het geen schrik heeft om je af te wijzen.
Dit kan zijn omdat ze je minder nodig hebben , omdat ze je testen om te zien of je standvastig bent in je liefde als ze je proberen weg te duwen, of omdat ze gewoon een drukke fase doormaken waarin ze hun aandacht ergens anders op richten (en jij hun leerproces alleen maar verstoort met je verzoeken om kusjes).
" Sommige peuters zijn erg gevoelig voor hoeveel aandacht ze van elke ouder krijgen , dus kunnen ze heel heftig reageren op een verlies van nabijheid met een bepaalde ouder", zegt ze. Dit verlies van nabijheid kan het gevolg zijn van een nieuwe baby, een nieuwe werksituatie of andere veranderingen.
Als je kind altijd of heel vaak boos is, dan is er meestal een onderliggende oorzaak. Je kind voelt zich bijvoorbeeld niet veilig, ervaart veel stress op school of heeft conflicten met vriendjes.Ook het temperament van je kind speelt een rol. Het ene kind wordt sneller boos dan het andere kind.
Schreeuwen voelt misschien als een goede manier om gehoord te worden omdat het zo luid is. Maar het kan leiden tot angstgevoelens, een negatief zelfbeeld, verwarring en verdriet.Het kan op de lange termijn ook een impact hebben op de geestelijke gezondheid en het welzijn van kinderen.
Het is een liefkozende term, net als je partner "baby" noemen, ook al is hij/zij geen baby meer. Soms noem ik mijn hond zelfs "papa", ook al heet hij Leo. Het is een koosnaampje voor je zoon en zelfs voor je partner, zoals honey of sweetie.
Een voorkeurouder is simpelweg de ouder naar wie je kind op dat moment sterker toetrekt. Die voorkeur kan soms hevig zijn en later weer afnemen. In verschillende ontwikkelingsfases zie je dat kinderen periodes hebben waarin ze het liefst bij één ouder zijn, en dat is heel normaal.
Heeft mijn kind een onveilige gehechtheid of hechtingsstoornis? Je peuter klampt zich waarschijnlijk weleens aan je vast als je even weggaat, omdat hij bang is dat je niet meer terugkomt. Dat is normaal gedrag, het hoort bij zijn ontwikkeling. Je hoeft je daar geen zorgen over te maken.
De meeste ouders schrikken ervan, omdat hun peuter er van de een op de andere dag mee begint en er voorlopig niet mee stopt. De nee-fase kan twee maanden, maar ook de hele peuterpuberteit duren. Net zo snel als je kindje ermee begon, kan hij er ook weer mee ophouden.
Peuterfavoritisme is de normale en natuurlijke uitkomst van herhaalde, positieve interacties met dezelfde ouder of verzorger . Wanneer peuters veel quality time doorbrengen met de ene ouder en minder tijd met de andere ouder, neigen ze instinctief naar de ouder met wie ze meer tijd doorbrengen.
Kenmerken van de peuterpuberteit. Je peuter ontdekt dat het een eigen mening heeft, zelf beslissingen kan maken en dingen kan gaan ondernemen. Natuurlijk lukt nog niet alles. Jonge kinderen vinden het nog moeilijk om duidelijk te maken wat ze voelen of wat ze graag willen doen.
Ga naar je peuter toe, probeer hem gerust te stellen zonder allerlei extra's, zoals extra drinken of uit bed. Houd het contact kort. Je helpt je peuter als je elke dag een vast slaapritueel van ongeveer 20-30 minuten gebruikt. Het moeten rustige activiteiten zijn, zoals het voorlezen van een boek of praten over de dag.
Driftbuien bij peuters en kinderen zijn normaal in hun ontwikkeling. Deze schreeuwende, schoppende, huilende buien zijn onderdeel van de normale ontwikkeling en stellen onze kinderen in staat om hun ongenoegen en/of frustratie over een gebeurtenis of reactie te uiten, meestal wanneer ze hun zin niet krijgen of iets wat ze willen .
Een parentale burn-out is een toestand van fysieke, emotionele en mentale uitputting die wordt veroorzaakt door de constante stress van het ouderschap. Niet te verwarren met normale ouderlijke stress, die vaak tijdelijk is.
Huilen en schreeuwen
Wees consequent en geef niet alsnog toe, want op die manier leren kinderen dat je door te huilen en te schreeuwen je zin krijgt. Ze gaan het dan dus juist vaker doen. Ga vooral zelf niet terugschreeuwen, maar probeer rust uit te stralen.
Wat zijn gedragsstoornissen bij kinderen? Reageert je kind al langere tijd vaak erg boos, opstandig of agressief, liegt hij regelmatig of zoekt hij opzettelijk ruzie, dan spreek je mogelijk van een gedragsstoornis.
Een kind geniet.
Het kind glundert, babbelt spontaan, zingt, glimlacht, schatert, ... Voelt een kind zich goed, dan geeft het een ontspannen indruk. Het voelt zich in geen enkel opzicht bedreigd. Het gezicht is open en de spieren zijn niet gespannen.
Reageer niet boos, maar wel afkeurend.Laat je kind weten dat hij anderen niet mag slaan.Praat duidelijk, maar ga niet schreeuwen.Blijf zelf rustig en maak er niet te veel ophef over.
Vaak wanneer baby's of peuters het grootste deel van hun tijd bij één ouder doorbrengen, beginnen ze die ouder te verkiezen. Dit komt simpelweg doordat die ouder vertrouwder is en het is geen teken dat er iets mis is of ontbreekt in hun relatie met de andere ouder .
Als je een liefdevolle, hechte en knusse tijd wilt hebben met het kind dat je afwijst, ga dan wat dichter bij haar staan, besteed warme aandacht, probeer niet om iets te repareren en laat haar haar hart uithuilen over wat voor klein dingetje haar ook maar in tranen heeft doen uitbarsten. Bied haar je vriendelijkheid aan. Bied je luisterend oor aan.
Als je kind niet meer naar jou toe wil
Probeer samen tot een oplossing te komen, eventueel met een mediator of advocaat erbij. Jij hebt in bijna alle gevallen recht op omgang met je kind! Lukt het niet om samen tot een oplossing te komen, bespreek dan jouw situatie met een advocaat en laat je goed adviseren.