"Vroeger was het gebruikelijk dat je u zei als je een ouder iemand, of een meerdere die je niet kende, tegen kwam. Het was dan vervolgens aan die ander om te zeggen 'laten we tutoyeren', en pas vanaf dat moment mocht je 'jij' zeggen".
U staat voor afstand en respect, zakelijkheid en status, maar ook nog altijd voor beleefdheid en onderscheid. Jij en je is in de regel informeel en klinkt kameraadschappelijk en vertrouwd. Als u het teken van afstandelijkheid is, dan is jij / je het symbool van solidariteit.
'U' en 'jij' (of 'je') zijn meer dan simpelweg aanspreekvormen. 'U' staat vanouds voor beleefdheid, respect en status, Maar ook voor onderscheid en zakelijkheid. Jijen en jouen is informeel.
De vuistregels zijn daarom als volgt: Iemand op leeftijd spreekt u aan met u. Iemand die u niet kent spreekt u aan met u. Iemand met een hogere status spreekt u aan met u.
De beleefdheidsvorm u --die ook als U kan worden geschreven-- is ontstaan uit de afkorting "U.E." (later "uwé") voor de uitdrukking "Uwe Edelheid". (Het bezittelijk voornaamwoord "uw" bij "gij" is dus ouder.)
' In het Engels is thou uit het normale dagelijkse taalgebruik verdwenen (net als het Nederlandse du). Dat is eigenlijk raar, want de niet-beleefde tweede persoon enkelvoud is in veel andere talen een stabiel woord. Het is een woord dat niet snel van een andere taal geleend wordt.
Wat is juist: u hebt of u heeft? Het is allebei goed. U heeft komt iets vaker voor, maar in ons tijdschrift Onze Taal, en op deze website, gebruiken wij de vorm u hebt.
Tutoyeren (Frans tutoyer van tu = jij en toi = jou) is iemand aanspreken met jij, je of jou. Men gebruikt dus géén "u", de beleefdheidsvorm.
In de meeste gevallen kun je gewoon tutoyeren, als is het wel de vraag op wie je je richt. Zijn dat bestaande klanten, die je bij persoonlijk contact ook tutoyeert of juist vaker met u aanspreekt, dan kun je dat ook als richtlijn aanhouden voor de website.
Tutoyeren is 'je' zeggen tegen iemand in plaats van 'u'.
Meestal start tutoyeren met de vraag: “Mag ik 'je' zeggen?” De ander kan dan antwoorden met: “Ja, dat is prima” of “Nee, liever niet”.
Het meervoud van 'u' is 'u'. Sommigen gebruiken 'jullie' als meervoud van 'u', maar dat is niet aan te bevelen. Is het onduidelijk dat 'u' naar meer dan een persoon verwijst, voeg er dan een verduidelijkend woord aan toe ('u allemaal', 'u beiden') of noem de groep ('uw partij', 'uw vereniging').
Mijn oma sprak haar ouders aan met 'vader' en 'moeder', in plaats van met 'mama' en 'papa'. Ze gebruikte de aanspreekvorm 'u' in plaats van 'jij'. Kinderen spraken vroeger iedereen die zij als vreemden of volwassenen aanzagen aan met 'u'. Schoolmeesters, buren, ooms, tantes, opa's, oma's en ook hun ouders.
Vousvoyeren definities
Vervoegingen: heeft gevousvoyeerd (volt. deelw.) iemand met 'u' aanspreken Voorbeeld: `Je baas vousvoyeren en je collega's tutoyeren.
Heeft u een trendy en modern bedrijf, dan kunt u er makkelijk voor kiezen om te tutoyeren. Bent u formeel en zakelijk, dan kunt u uw klanten beter aanspreken met u. Vaak zit een bedrijf hier ergens tussen in dus probeer te bedenken hoe uw bedrijf zou zijn als persoon en of deze persoon zou tutoyeren of vousvoyeren.
Die factor is zo belangrijk, dat leden elkaar tijdens de vergadering met 'u' aanspreken. Buiten de vergaderingen is 'jij' gebruikelijk, omdat daar het karakter naar informeel verschuift. Zo kan de keuze voor 'jij' en 'u' dus wisselen tussen verschillende situaties.
Neef (m.) en nicht (v.) zijn twee verschillende familierelaties: Een zoon respectievelijk dochter van iemands broer/zus, ook wel oomzegger of tantezegger.
Oudoom of oudtante: de broer of zus van je opa of oma. Oftewel de oom of tante van je vader of moeder.
U kunt en u kan zijn allebei correct. In Nederland wordt u kan informeler en in geschreven taal minder verzorgd gevonden dan u kunt. In België wordt het gebruik van u kan niet als informeel beschouwd.
U wilt en u wil zijn allebei correct. In Nederland wordt u wil informeler en in geschreven taal minder verzorgd gevonden dan u wilt. In België wordt het gebruik van u wil niet als informeel beschouwd.
U is een persoonlijk voornaamwoord, de beleefdheidsvorm van de tweede persoon enkelvoud. In de tweede persoon enkelvoud komt er een t achter de stam (vind). Je krijgt dan: u vindt. Ook wanneer het onderwerp u ná het werkwoord komt, schrijven we een t achter de stam: wat vindt u van de nieuwe minister?
naamw. (v.) Uitspraak: [ˈdɛsɪlyzi] Verbuigingen: desillusie|s (meerv.) teleurstelling Voorbeeld: `Het was een grote desillusie dat we de wedstrijd niet wonnen.