In de paardensport is het gebruikelijk om aan de linkerkant van het paard op te stijgen. Dit is niet zomaar. Het links opstijgen stamt uit de tijd dat het paard in het leger werd gebruikt. De meeste mensen zijn rechtshandig en droegen hun zwaard dus links om het snel te kunnen gebruiken.
Links van je paard lopen, opstijgen en afstijgen is achterhaald. Bij de meeste maneges in Nederland en Belgie leer je de Engelse rijstijl. Deze is afkomstig uit de cavalerie, een bereden legereenheid waarbij de soldaten vanuit het zadel vochten met onder andere zwaarden. Deze wapens droegen ze altijd aan hun linkerkant ...
Waarom de linkerkant en niet de rechterkant? Je moet terug naar de oudheid toen paarden werden gebruikt als oorlogsrijdieren. Soldaten droegen hun zwaarden aan de linkerkant (om met hun rechterhand te reiken) en dus konden ze alleen van links opstijgen of ze zouden op hun zwaard gaan zitten .
Wie voor het eerst gaat paardrijden en met een paard of pony aan de hand naar de bak loopt, krijgt te horen dat hij/zij links van het dier moet lopen. Aangekomen in de bak wordt uitgelegd hoe je vanaf de linkerzijde moet opstappen. Dat doe je natuurlijk, maar waarom?
Als het paard je zachtjes met zijn hoofd duwt, is dit een verzoek. Heb je misschien een lekkere wortel in je tas? Het hoofd omhoog trekken is daarentegen meer een defensieve houding.
Omdat paarden vrij groot zijn, zullen ze hun hoofd en nek om je heen slaan om hun genegenheid te tonen . Ze willen dat je weet dat ze je gezelschap waarderen. Vaak laten ze hun hoofd op je borst rusten, vlak bij je hart. Dat is echt de meest directe manier voor hen om liefde naar je hart te sturen.
Bij het lopen volgen de benen van een paard deze volgorde: linkerachterbeen, linkervoorbeen, rechterachterbeen, rechtervoorbeen , in een regelmatige 1-2-3-4-slag. Bij het lopen wisselt het paard af tussen drie of twee voeten op de grond. Een paard beweegt zijn hoofd en nek in een lichte op- en neergaande beweging die helpt om het evenwicht te bewaren.
Het is gevaarlijk omdat je dan al te ver naar achteren staat waardoor een paard je gemakkelijk kan raken. Ga bij het uitkrabben van de achterhoeven vlak naast het achterbeen staan. Sommige paarden kunnen bij het poetsen en uitkrabben van de hoeven wel eens slaan.
Bestuurders van een paard moeten het ruiterpad gebruiken als dat er is. Als er geen ruiterpad is mogen bestuurders van een paard in de berm of op de rijbaan lopen. Het fietspad is formeel niet toegestaan.
Een paard dat graag bij je is, je als zijn maatje ziet en je vertrouwt, zal inderdaad ook tijdens het rijden beter meewerken! Het is dus zeer goed om verder te kijken dan alleen maar het rijden. Een paard dat geen vertrouwen heeft in de persoon naast hem, zal dat zeker niet hebben als diezelfde persoon op hem zit.
Blijkbaar kwam de strikte regel dat we van links moesten opstijgen pas later toen cavalerieofficieren een zwaard aan de linkerkant droegen, en het veiliger was om het rechterbeen over het paard te zwaaien . Dus hier zijn we zonder speren of zwaarden, gewoon een traditie waarvan de reden allang voorbij is.
Het zijn niet alleen cowboys, alle ruiters stappen links op en af. Historisch gezien, als je een zwaard droeg, zou het aan je linkerzijde hangen zodat je over je lichaam heen zou reiken om het met je rechterhand te trekken . Als je van rechts op/af een paard stapte, moest je het zwaard optillen om het over de rug van het paard te trekken.
Als een paard likt en kauwt tijdens de training wordt dit vaak geïnterpreteerd als een signaal dat hij aan het leren is en onderdanigheid toont. Maar uit een nieuw onderzoek blijkt juist dat dit gedrag een natuurlijke reactie is op een stressvolle situatie.
Ogen: zachte uitdrukking, glanzend. Lippen: in het spel met andere paarden wordt de bovenlip vaak verlengd. Deze tekenen van genot vertonen veel paard ook tijdens het poetsen, kroelen of bij een massage. Oren: vaak gespitst, naar voren gericht.
In de paardensport is het gebruikelijk om aan de linkerkant van het paard op te stijgen. Dit is niet zomaar. Het links opstijgen stamt uit de tijd dat het paard in het leger werd gebruikt. De meeste mensen zijn rechtshandig en droegen hun zwaard dus links om het snel te kunnen gebruiken.
Een paard kan laten zien dat hij je mag door naar je toe te komen, zachtjes te knabbelen of te likken, ontspannen oren te hebben, en door je te volgen of te gehoorzamen tijdens het werken met hem.
Mensen zouden nooit direct achter een paard moeten lopen, omdat paarden direct achter hen een blinde vlek hebben . Dit betekent dat ze niets achter hun achterhand kunnen zien, en als er iemand daar loopt, kan het paard uit zelfverdediging of uit angst uithalen.
Het slaapgedrag van paarden is echter totaal anders dan dat van ons. Dat komt omdat een paard van nature een prooidier is en het zich daardoor niet kan veroorloven om 's nachts urenlang te gaan slapen. Stel je voor dat er een roofdier voorbij komt… Paarden slapen verdeeld over de dag én nacht hele korte perioden.
De traditioneel geaccepteerde praktijk voor paarden is om ze aan de linkerkant vast te pakken, ze een halster om te doen, ze op te zadelen, etc.
In galop bleek de maximale snelheid bij paarden onder het zadel 41 km per uur, in tuig was 28,3 km per uur haalbaar. Bij KWPN-rij- paarden kan de maximale snelheid in draf aan- zienlijk groter zijn. Op het proefbedrijf waren snelheden van 36 km per uur haalbaar.
Gangpaarden zijn paardenrassen die selectief fokken op natuurlijke gangneigingen, dat wil zeggen het vermogen om een van de soepel te rijden, gemiddelde snelheid, viertakt paardengangen uit te voeren , gezamenlijk aangeduid als ambling gangen. Bij de meeste "gangen" rassen is een ambling gang een erfelijke eigenschap.
Begroet het paard, waar je op mag rijden, vriendelijk: het paard wordt rustiger en vertrouwensvoller, wanneer je het aait en met vriendelijke stem spreekt. Benader het paard nooit van achteren: houd oogcontact en voldoende afstand. Geef het paard geen voer uit de hand, anders zoekt het je hele lichaam naar eten af.
Een ontspannen set oren, zachte ogen en een gebogen hoofd zijn als de paardenversie van het sturen van hart-emoji's. De American Association of Equine Practitioners merkt op dat " een paard dat van je houdt, vaak aan je kleding of haar zal snuffelen, likken of er zachtjes op zal kauwen ." Zorg er alleen voor dat ze je favoriete hoed niet voor een snack aanzien!
Ze hinniken en snuiven
Sommige paarden zijn van nature luidruchtiger dan andere, maar over het algemeen is een zacht gehinnik een teken van een blij, ontspannen paard. Een zacht gesnuif is ook een teken van ontspanning – u zult dit misschien opmerken als uw paard eenmaal ontspannen is tijdens uw rit.