Meer cellen, geen kankerKanker is een ziekte waar walvissen nauwelijks aan lijden, hoewel ze groot zijn, lang leven en dus veel celdelingen hebben: risicofactoren bij de ontwikkeling van kanker.
Naakte molratten zijn knaagdieren die erg lang leven en een uitzonderlijke resistentie tegen kanker hebben. Dat is te danken aan de unieke omgeving van hun cellen die belet dat vroege kankercellen uitgroeien tot tumoren, zo blijkt uit een nieuwe studie.
Het raadsel van de lichaamsgrootte
Ze ontdekten dat de dikhuiden extra kopieën bezitten van een gen met de naam P53 dat het optreden van kanker onderdrukt. Mensen hebben slechts een van deze genen, olifanten hebben er twintig.
Vroeger werd er op walvissen gejaagd voor hun vlees als voedsel, hun olie voor lampen, en hun huid voor het maken van schoenen. Inmiddels zijn er gelukkig genoeg vervangende producten op de markt, waardoor dit niet meer nodig is. Toch wordt er nog steeds op walvissen gejaagd.
Veel walvissen vertonen complex sociaal gedrag: dolfijnen communiceren bijvoorbeeld met hun eigen soortgenoten door middel van gezang. In feite zijn de hersenen van sommige soorten walvissen wat complexiteit en structuur betreft vergelijkbaar met die van de hogere primaten, zoals gorilla's en zelfs mensen.
Walvissen en dolfijnen zijn slim!
Het bewijs is dat – in sommige opzichten – walvissen en dolfijnen communicatievaardigheden hebben die superieur zijn aan die van mensen. De communicatie tussen dolfijnen is zo geweldig dat er een grote kans is dat een dolfijn een geluidsbeeld van bijvoorbeeld een vis naar andere dolfijnen kan sturen.
Voorwerpen kunnen vinden met behulp van echolocatie kost een walvis bijvoorbeeld behoorlijk veel denkkracht. Als een walvis de intelligentie van een mens zou willen testen, door te kijken hoe goed wij echolocatie kunnen gebruiken, zou de mens helemaal onderaan de ladder van intelligentie komen.
De dieren werden gedood voor vrijwel hun hele lichaam, vlees, vinnen, tanden, botten, (levertraan)olie en amber. Tegenwoordig hebben veel walvissen last van de vervuiling van de oceaan en van overlast veroorzaakt door lawaai van menselijke activiteiten.
Het Noorse walvisavontuur: Daarom slachtten de Noren de walvissen af. Duizenden mannen kwamen in de 20e eeuw naar een winderig eiland bij de Zuidpool om rijk te worden met de walvisvaart. Dat was mogelijk dankzij een grote vraag naar zeep, paraplu's en dynamiet.
Omdat een walvis zo'n groot zeezoogdier is, hebben ze geen natuurlijke vijanden. De mens daarentegen, zorgt ervoor dat deze bijzondere dieren dreigen uit te sterven. En dat heeft alles te maken met de walvisjacht.
In Bulgarije, Oostenrijk en Roemenië is de incidentie het laagst.
Kanker is een ziekte waar walvissen nauwelijks aan lijden, hoewel ze groot zijn, lang leven en dus veel celdelingen hebben: risicofactoren bij de ontwikkeling van kanker.
De evenhoevigen, de grotendeels plantenetende groep dieren waaronder ook de antilopen, schapen en koeien vallen, is de orde van zoogdieren die het minst vatbaar is voor kanker.
Wat het sterftecijfer betreft, zal longkanker naar verwachting de koploper blijven, gevolgd door pancreaskanker, lever- en galwegkanker, colorectale kanker en borstkanker.
Olifanten krijgen zelden kanker. Beschermende genen lijken daar bij te helpen. Minder dan vijf procent van de olifanten in gevangenschap sterft aan kanker. Nochtans leven olifanten lang en telt hun lichaam veel meer potentiële kankercellen dan het onze.
De kans op overleving is fors toegenomen bij darmkanker, nierkanker, slokdarmkanker en ook bij veel soorten bloed- en lymfeklierkanker. Kankersoorten met een 5-jaarsoverleving hoger dan 80% zijn huidkanker, borstkanker, prostaatkanker en minder vaak voorkomende kankersoorten zoals hodgkinlymfoom en zaadbalkanker.
Waarom jagen ze in Japan op walvissen? Dat doen ze voor het vlees.Het is daar een traditie om walvis te eten. Het is iets wat Japanners al eeuwen doen en dus hoort het bij hun cultuur.
Noren vingen al in de 9e of 10e eeuw walvissen voor de kust van Tromsø. Vikingen uit Noorwegen introduceerden ook walvisvangstmethoden om kleine walvisachtigen, zoals grienden, in fjorden in IJsland te drijven . De Noorse sagen en andere oude documenten bieden weinig details over de Noorse walvisvangst.
Walvissen spelen nog een andere rol in de strijd tegen de klimaatcrisis. Waar walvissen zijn, daar vind je plankton. Dankzij de mest van walvissen groeit de hoeveelheid plankton.Hun mest is rijk aan voedingsstoffen, omdat walvissen krill eten.
Kort antwoord: Nee . De meeste walvissen verdrinken niet als ze sterven , omdat ze zijn aangepast aan het leven onder water en hun adem voor langere tijd kunnen inhouden. Sommige walvissen kunnen echter sterven door verstikking als ze vast komen te zitten of verstrikt raken in visgerei of andere objecten, waardoor ze niet naar de oppervlakte kunnen om te ademen.
De grootte van walvissen varieert van soort tot soort, maar de titel van grootste dier op aarde behoort toe aan de blauwe vinvis! En dat is een walvis. Met een lengte van meer dan 30 meter en een gewicht van meer dan 150 ton zijn blauwe vinvissen groter dan alle dinosauriërs die ooit hebben geleefd.
Meestal 'slaapt' een walvis dan tussen de 3 – 5 minuten aaneengesloten. Soms lijkt een walvis dan één oog gesloten te hebben, terwijl het ander open is. In groepen wisselen walvissen elkaar soms af met deze rustperiodes. Ze zwemmen langzamer en blijven vaak in een bepaald gebied in deze staat.
Wanneer het op intelligentie aankomt lijkt de rangorde tussen dieren glashelder: bovenaan staan wijzelf, de mens, met ons onovertroffen intellect. Een aantal treden lager staat de chimpansee, op de voet gevolgd door orang-oetans, dolfijnen en gorilla's, om onderaan te eindigen met de slakken en de wormen.
Wist je dat de Kakapo het domste dier ter wereld is? Deze papagaai blijkt zich nogal eens te vergissen in zijn eigen kunnen waardoor hij regelmatig bij het opstijgen neerploft. Het beest kan namelijk helemaal niet vliegen.
Gewervelde dieren zoals honden, katten, vissen en vogels hebben bijvoorbeeld hersenen, maar ook krabben, insecten, ringwormen en inktvissen. Maar een paar dieren, zoals sponzen en anemonen, hebben geen hersenen.